บางกระทุ่มโมเดล : ยุทธศาสตร์การพัฒนาเชิงพื้นที่เพื่อเสริมสร้างชุมชนน่าอยู่และสร้างสรรค์อย่างยั่งยืน
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาและพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงพระพุทธศาสนาและวัฒนธรรมในอำเภอบางกระทุ่ม จังหวัดพิษณุโลก และ 2) เสนอยุทธศาสตร์การพัฒนาเชิงพื้นที่อำเภอบางกระทุ่ม จังหวัดพิษณุโลก เพื่อเสริมสร้างชุมชนน่าอยู่และสร้างสรรค์อย่างยั่งยืนตามแนวพระพุทธศาสนา เป็นการวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ เป็นตัวแทนชุมชน หน่วยงานภาครัฐ พระสงฆ์ กลุ่มผู้เป็นบุคคลในท้องถิ่นในพื้นที่โดยตรงของอำเภอบางกระทุ่ม และนักท่องเที่ยว จำนวน 30 คน โดยการเลือกแบบเจาะจง และการสนทนากลุ่มเฉพาะกับผู้เกี่ยวข้อง จำนวน 10 คน ผลการวิจัย พบว่า 1) การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงพระพุทธศาสนาและวัฒนธรรมในอำเภอบางกระทุ่ม จังหวัดพิษณุโลก มี 6 ด้าน ได้แก่ 1.1) ด้านความสามารถในการจัดโปรแกรมการท่องเที่ยว ชุมชนควรเชื่อมโยงกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง 1.2) ด้านความสามารถในการเข้าถึง วัด เทศบาลและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องควรให้การสนับสนุนด้านการจัดทำสื่อโฆษณาประชาสัมพันธ์ 1.3) ด้านสิ่งดึงดูดใจควรจัดประสานงานระหว่างหน่วยงานที่เกี่ยวข้องด้านการท่องเที่ยวในการช่วยเหลือเรื่องการโฆษณา ประชาสัมพันธ์ 1.4) ด้านสิ่งอำนวยความสะดวก ควรจัดทำป้ายบอกทางหรือสถานที่ต่าง ๆ ให้ชัดเจน 1.5) ด้านกิจกรรม ควรสร้างอัตลักษณ์การท่องเที่ยวสู่ความเป็นเลิศ ความโดดเด่นของแหล่งท่องเที่ยวเชิงพระพุทธศาสนาและวัฒนธรรม และ 1.6) ด้านการให้บริการของแหล่งท่องเที่ยว ควรมีการจัดตั้งศูนย์บริการข้อมูลข่าวสารทางด้านการท่องเที่ยวตามจุดแหล่งท่องเที่ยวสำคัญต่าง ๆ และ 2) ยุทธศาสตร์การพัฒนาเชิงพื้นที่อำเภอบางกระทุ่ม จังหวัดพิษณุโลก เพื่อเสริมสร้างชุมชนน่าอยู่และสร้างสรรค์อย่างยั่งยืนตามแนวพระพุทธศาสนา โดยใช้หลักพุทธธรรมสัปปายะ 7 มาบูรณาการ สามารถสรุปได้ 4 ยุทธศาสตร์ คือ 2.1) การสร้างสุขภาพที่ดีทั้งสุขภาพกายและสุขภาพใจของคนในชุมชนอย่างยั่งยืน 2.2) การการจัดการสิ่งแวดล้อมเพื่อให้สถานที่ต่าง ๆ ในชุมชนมีความน่าอยู่มากขึ้น 2.3) การป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติดในชุมชนอย่าง และ 2.4) การผลิตสินค้าทางเกษตรที่มีคุณภาพและปลอดภัย
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจยวิชาการ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจยวิชาการก่อนเท่านั้น
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2558). ยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวไทย พ.ศ. 2558-2560. กรุงเทพฯ : กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
ณัฏยาณี บุญทองคำ. (2564). การพัฒนาศักยภาพเครือข่ายศูนย์การเรียนรู้เศรษฐกิจพอเพียง จังหวัดพิษณุโลก. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น, 7(2), 241-251.
ธีระวัฒน์ แสนคำ. (2554). บางกระทุ่ม : เขตถูกลืมที่กำลังจะถูกเปิดเผย. วารสารเมืองโบราณ, 37(2), 24-30.
นงลักษณ์ จิ๋วจู และคณะ. (2558). การถอดบทเรียนความสำเร็จการเป็น ชุมชนต้นแบบด้านเศรษฐกิจพอเพียง เพื่อนำมาพัฒนาชุมชนบ้านวังน้ำแดง หมู่ที่ 5 ตำบลท่ามะเขือ อำเภอคลองขลุง จังหวัดกำแพงเพชร. (รายงานการวิจัย). กำแพงเพชร : คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
พระครูปลัดสุวัฒนพุทธิคุณ (สุเทพ ดีเยี่ยม) และพระมหาเทวประภาส มากคล้าย. (2566). การสร้างศักยภาพด้านการท่องเที่ยวอำเภอเนินมะปราง จังหวัดพิษณุโลก. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 12(5), 246-261.
วงศ์ระวิทย์ น้อมนำทรัพย์. (2561). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงพุทธศาสนาอย่างยั่งยืนในจังหวัดนครปฐม. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการท่องเที่ยว). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยพะเยา.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). แผนแม่บทภายใต้ยุทธศาสตร์ชาติ ประเด็นที่ 5 การท่องเที่ยว. เข้าถึงได้จาก http://nscr. nesdc.go.th/wp-content/uploads/2022/03/11_NS-05_070365.pdf.