การพัฒนาแบบวัดความฉลาดทางดิจิทัลในศตวรรษที่ 21 สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สร้างและตรวจสอบคุณภาพของแบบวัดความฉลาดทางดิจิทัลในศตวรรษที่ 21 2) สร้างเกณฑ์ปกติ สำหรับการประเมินความฉลาดทางดิจิทัลในศตวรรษที่ 21 โดยผู้วิจัยมีลำดับขั้นตอนในการดำเนินการวิจัย แบ่งออกเป็น 2 ขั้นตอน ดังนี้ ขั้นตอนที่ 1 การพัฒนาแบบวัดและตรวจสอบคุณภาพของแบบวัดฉลาดทางดิจิทัลในศตวรรษที่ 21 ตรวจสอบคุณภาพของแบบวัดด้านความตรงเชิงเนื้อหา โดยผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 5 คน เพื่อประเมินความเหมาะสมข้อคำถาม ทดลองใช้แบบวัด เพื่อตรวจสอบคุณภาพของแบบวัดด้านค่าอำนาจจำแนกและค่าความเที่ยง เลือกกลุ่มตัวอย่างจากการสุ่มแบบหลายขั้นตอน จำนวน 790 คน ขั้นตอนที่ 2 การพัฒนาเกณฑ์ปกติของแบบวัดความฉลาดทางดิจิทัลในศตวรรษที่ 21 นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6 ที่กำลังศึกษาอยู่ในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2565 ในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครสวรรค์ เขต 2 ใช้การสุ่มแบบหลายขั้นตอน จำนวน 1,440 คน ผลการวิจัย พบว่า 1) การสร้างและตรวจสอบคุณภาพของแบบวัดความฉลาดทางดิจิทัลในศตวรรษที่ 21 สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6 ความตรงเชิงเนื้อหามีความสอดคล้องระหว่างข้อคำถามกับนิยามเชิงปฏิบัติการ มีค่าอยู่ระหว่าง 0.60-1.00 ค่าอำนาจจำแนกรายข้อ พบว่า ข้อคำถามสามารถจำแนกกลุ่มสูงและกลุ่มต่ำอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ทุกข้อ ค่าความเที่ยงทั้งฉบับเท่ากับ 0.85 โดยมีค่าความเที่ยงขององค์ประกอบอยู่ระหว่าง 0.82-.0.84 และ 2) แบบประเมินความฉลาดทางดิจิทัลในศตวรรษที่ 21 สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6 มีคะแนนมาตรฐานทีปกติอยู่ระหว่าง 18 ถึง 68
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจยวิชาการ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจยวิชาการก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
ณัฏฐภรณ์ หลาวทอง. (2559). การสร้างเครื่องมือการวิจัยทางการศึกษา. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น จำกัด.
ปณิตา วรรณพิรุณ และนำโชค วัฒนานัณ. (2560). ความฉลาดทางดิจิทัล. วารสารพัฒนาเทคนิคศึกษา, 29(102), 17-18.
พระราชบัญญัติ นโยบายและแผนระดับชาติว่าด้วย การพัฒนาดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม (พ.ศ. 2561-2580). (2562, 9 เมษายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 136 ตอนที่ 47 ก, หน้า 3-12.
พิกุล นามปัดสา, อรัญ ซุยกระเดื่อง และปิยะธิดา ปัญญา. (2565). การพัฒนาตัวบ่งชี้และเกณฑ์ปกติวัดการรู้ดิจิทัลของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 9(2), 561-578.
พีรวิชญ์ คำเจริญ และคณะ. (2561). การรู้เท่าทันดิจิทัล : วิวัฒนาการ ความหมาย และการสังเคราะห์ ทักษะ. วารสารวิทยาการ สารสนเทศและเทคโนโลยีประยุกต์, 1(2), 72-81.
วรรณากร พรประเสริฐ. (2562). การพัฒนาแบบวัดและเกณฑ์ปกติความเป็นพลเมืองดิจิทัลของนิสิตนักศึกษาในสถาบันอุดมศึกษา. (วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิจัยและประเมินผลการศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ศรัณย์ พิมพ์ทอง. (2564). การพัฒนาเครื่องมือในการวิจัยพฤติกรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ : สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2545). ทฤษฎีการประเมิน. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมนึก ภัททิยธนี. (2560). การวัดผลการศึกษา. กาฬสินธุ์ : ประสานการพิมพ์.
สรานนท์ อินทนนท์. (2561). ความฉลาดทางดิจิทัล (DQ digital intelligence). เข้าถึงได้จาก https://bit.ly/2EHbuns
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์. (2565). รายงานผลการสำรวจพฤติกรรมผู้ใช้อินเทอร์เน็ตในประเทศไทย ปี 2565. เข้าถึงได้จาก https://www.etda.or.th/ content/thailand-internet-user-profile-2017.html
DQ Institute. (2019). DQ (digital intelligence) : Global standard on digital literacy, digital skills, and digital readiness. Retrieved from https://www.dqinstitute.org /globalstandards/#contentblock1
