การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมการใช้หุ่นยนต์เชื่อม และระบบอัตโนมัติ เพื่อเสริมสร้างสมรรถนะผู้เรียน เข้าสู่อุตสาหกรรมแห่งอนาคต

Main Article Content

สายชล ปัญจมาตย์
ตรีรัตน์ เด่นดวง
ณัฐกมล พลศรีราช

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความต้องการฝึกอบรม 2) พัฒนารูปแบบหลักสูตร 3) ทดสอบหาผลสัมฤทธิ์การเรียนรู้ ด้านความรู้ และด้านทักษะ และ 4) ทดสอบหาประสิทธิภาพของกระบวนการจัดฝึกอบรม จากผู้เข้ารับการฝึกอบรม ดำเนินการวิจัยแบบผสานวิธี โดยประยุกต์ใช้วิธีวิจัยศึกษาเฉพาะกรณี เพื่อกำหนดกลุ่มเป้าหมายและวิธีวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม เพื่อเก็บรวบรวมข้อมูลจากการสัมภาษณ์ การสำรวจ และการสังเกตแบบมีส่วนร่วม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัย พบว่า 1) ความต้องการฝึกอบรมการใช้หุ่นยนต์เชื่อม และระบบอัตโนมัติ พบว่า ตอบรับเข้าร่วมการจัดฝึกอบรมครั้งนี้ จำนวน 4 วิทยาลัยฯ ด้วยจำนวนครู 7 คน นักศึกษา 45 คน 2) การพัฒนารูปแบบหลักสูตรการจัดฝึกอบรม ตามความต้องการของกลุ่มเป้าหมาย พบว่า รูปแบบหลักสูตรการจัดฝึกอบรมในภาคทฤษฎีต้องการแบบบรรยายถาม ตอบ พร้อมข้อสอบที่ผ่านเกณฑ์การวิเคราะห์คุณภาพเครื่องมือ IOC ด้านทักษะปฏิบัติต้องการทักษะด้านการใช้หุ่นยนต์เชื่อมต่อชิ้นงานรูปตัวที และมีลักษณะรอยเชื่อมเป็นแบบฟิลเล็ท ส่วนระบบอัตโนมัติใช้รูปแบบการจัดวางเรียงกล่องบรรจุสินค้าหรือครุภัณฑ์ 3) ผลการทดสอบหาผลสัมฤทธิ์การเรียนรู้ด้านความรู้ และทักษะ ของผู้เข้ารับการฝึกอบรม พบว่า ผลสัมฤทธิ์การเรียนรู้ ด้านความรู้ และด้านทักษะ คะแนนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน โดยก่อนเรียนผู้เรียนทำคะแนนได้ร้อยละ 35.55 หลังเรียนทำคะแนนได้ร้อยละ 78.29 มากกว่าเกณฑ์ที่ตั้งไว้ร้อยละ 70.00 และทำได้เพิ่มขึ้นถึงร้อยละ 42.74 ด้านทักษะ สามารถปฏิบัติงานได้เสร็จทันตามเวลาที่กำหนดทุกคน และ 4) ผลการทดสอบหาประสิทธิภาพกระบวนการจัดฝึกอบรม จากผู้เข้ารับการฝึกอบรม พบว่า ด้านเนื้อหามีประสิทธิภาพดีมาก (equation  = 4.82, S.D.= 0.24) ด้านวิทยากรมีประสิทธิภาพดีมาก (equation  = 5.00, S.D.= 0.00) ด้านสถานที่จัดฝึกอบรมมีประสิทธิภาพดีมาก (equation  = 4.83) และ (S.D. = 0.22) โดยมีค่าเฉลี่ยรวมทุกด้านที่ประสิทธิภาพดีมาก ( equation = 4.88, S.D. = 0.15)


 

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ปัญจมาตย์ ส., เด่นดวง ต. ., & พลศรีราช ณ. . (2025). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมการใช้หุ่นยนต์เชื่อม และระบบอัตโนมัติ เพื่อเสริมสร้างสมรรถนะผู้เรียน เข้าสู่อุตสาหกรรมแห่งอนาคต . วารสารวิจยวิชาการ, 8(6), 67–82. https://doi.org/10.14456/jra.2025.137
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ชูชัย สมิทธิไกร. (2556). การฝึกอบรมบุคลากรในองค์กร. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ธวัชชัย รัตตัญญู. (2551). การพัฒนารูปแบบการบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐานในโรงเรียนสังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยสยาม.

ธิดาภรณ์ ละม้ายศรี. (2561). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ธุรการโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบึงกาฬ. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานวัตกรรมการบริหารการศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

ธีระ กาญจนารักษ์. (2555). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์และการฝึกอบรม. ราชบุรี : มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง.

วรรณดี สุทธินรากร. (2560). การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม และกระบวนการทางสำนึก. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์สยามปริทัศน์ จำกัด.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). แผนพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13. กรุงเทพฯ : บริษัทสหมิตรพริ้นติ้งแอนด์พับลิสชิ้ง.

สำนักงานสภานโยบายการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรมแห่งชาติ. (2562). แนวโน้มความต้องการบุคลากรในอุตสาหกรรมเป้าหมายแห่งอนาคต (New S Curve) และทิศทางการพัฒนากำลังคนของประเทศ พ.ศ. 2567. กรุงเทพฯ : บริษัทพริ้นท์เอเบิ้ล.

สุภางค์ จันทวานิช. (2565). วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 26). กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Applewhite, P.B. (1965). Organizational Behavior. Englewood Cliffs, NJ : Prentice-Hall.

Gable, R. K. (1986). Instrument in the Affective Domain. Boston : Kluwer–Nijhoff.

Herzberg, F. (1959). The Motivation to work. New York : John Wiley and Sons.

Parry, S. B. (1997). Evaluating the Impact of Training. Alexandria, Virginia : American Society for Training and Development.

Sherman. S.J. & Sherman. B.S. (2004). Science and Science teaching. Westport : Greenwood Press.