The Migration of Chinese New Migrants to Pursuit of Economic Opportunities and Consequences of Stability in Bangkok
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article aimed to present the phenomenon of migration to seek economic opportunities through transnationalism of the new generation of Chinese immigrants and impact on security in Bangkok. It was a documentary research together with primary data in qualitative research by random purposive sampling and in-depth interviews among new generation of Chinese people who came to study at Thai language institutes in Bangkok. Data were analyzed with the theory of mobility studies in the transnationalism concept. The results of the study revealed that 1) the mobility of the new Chinese generation in the present was different from that of the overseas Chinese generation in the past. The new Chinese generation moved in with 4 objectives consisting of work, education, follow-up to migrate, and seeking opportunities. It was a temporary move aimed primarily at economic opportunities by creating a transnationalism in that territory; 2) the push factors from the source country and the pull factors from the destination country were connected to the power structure through the policies and attitudes of the Thai state which encouraged foreign investment and new entrepreneurs resulting in the implementation of economic activities through transnationalism in the classroom of Thai language institutes which had become a space for the new generation of Chinese economic interactions, leading to; 3) the security impacts, both positive and negative, on occupational and housing security of local people from the new generation of Chinese seeking economic opportunities. In other words, this phenomenon was a form of Chinese economic and social colonial expansion into Thai territory. Therefore, there were observations of the Thai state in terms of the review of development policies in relation to economic investment to reduce the gap in seeking unreasonable opportunities for foreigners by taking into account the stability of local people as well.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจยวิชาการ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจยวิชาการก่อนเท่านั้น
References
ดนุพล อริยสัจจากร. (2558). สถานการณ์และผลกระทบจากการเคลื่อนย้ายแรงงานเสรีในภูมิภาคอาเซียน. กรุงเทพฯ: คณะเศรษฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เตือนใจ ศรีละมัย. (2553). อุปสรรคในกฎหมายการลงทุนของไทยในการขอบัตรส่งเสริมสำหรับวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. วารสารนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 3(1), 56-72.
นฤมิต หิญชีระนันทน์และคณะ. (2563). การขยายอิทธิพลทางเศรษฐกิจจากสาธารณรัฐประชาชนจีนและผลกระทบที่เกิดขึ้น: กรณีศึกษาการทำไร่กล้วยหอมขนาดใหญ่ในจังหวัดเชียงราย. วารสารวิจัยสังคม, 43(1), 177-206.
นาริตา ชัยธิมา. (2560). การเคลื่อนย้ายของนักเรียนจีนสู่อุษาคเนย์: กรณีนักศึกษาจีนในมหาวิทยาลัยเชียงใหม่. วารสารอารยธรรมศึกษา โขง-สาละวิน, 8(2), 173-192.
นารีรัตน์ ปริสุทธิวุฒิพร, สมชัย ภัทรธนานันท์, และชยันต์ วรรธนะภูติ. (2561). ผู้ค้าจีนกับการสร้างตลาดและวงจรการค้าในนครหลวงเวียงจัน. วารสารการบัญชีและการจัดการมหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 10(2), 138-152.
ประจิตร ป้อมอรินทร์. (2563). ความสัมพันธ์ไทย-จีนสมัยโบราณและการท่องเที่ยวไทยของนักท่องเที่ยวชาวจีน. วารสารวิชาการภาษาและวัฒนธรรมจีน, 7(1), 169-180.
ยศ สันตสมบัติ. (2557). มังกรหลากสี: การขยายอิทธิพลเหนือดินแดนและพันธกิจเผยแผ่อารยธรรมในอุษาคเนย์. กรุงเทพฯ: สำนักงานสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
ยุวดี ต้นสกุลรุ่งเรือง. (2543). จากอาสำถึงหยำฉา ตำนานคนกวางตุ้งกรุงสยาม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ศุภการ สิริไพศาล. (2552). ยิวแห่งบูรพาทิศ: ชาวจีนโพ้นทะเลในทัศนะชนชั้นปกครองสยาม. วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ, 4(2), 79-102.
สกินเนอร์, จี วิลเลียม. (2529). สังคมจีนในประเทศไทย: ประวัติศาสตร์เชิงวิเคราะห์. กรุงเทพ: ไทยวัฒนาพานิช.
สักกรินทร์ นิยมศิลป์. (2555). คลื่นลูกที่สี่: เอเชียตะวันออกเฉียงใต้กับการย้ายถิ่นของชาวจีนยุคใหม่. (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่สิบสอง. เข้าถึงได้จาก https://www.nesdc.go.th/ewt_dl_link.php?nid=6422
สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2557). การลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนักวิชาการสำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
สิทธิเทพ เอกสิทธิพงษ์. (2562). การทูตวิชาการและความไม่รู้ในความสัมพันธ์ไทย-จีน. วารสารประวัติศาสตร์ธรรมศาสตร์, 6(2), 198-253.
หม่า เทา. (2558). คนจีนโพ้นทะเลรุ่นใหม่: กรณีศึกษาผู้อพยพคนจีนในประเทศไทย. วารสารกาสะลองคำ, 9(2), 147-159.
อมร ฟ้ามุ่ย. (2554). นโยบายของไทยต่อการอพยพของชาวจีนระลอกใหม่ : ศึกษากรณีอำเภอแม่สาย เชียงแสน และเชียงของจังหวัดเชียงราย. (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต). คณะรัฐศาสตร์: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรัญญา ศิริผล. (2561). การเคลื่อนย้ายของคนจีนกับบทบาทรัฐจีนในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: คณะสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อรัญญา ศิริผล. (2561). ผู้ประกอบการจีนรุ่นใหม่กับการเปลี่ยนวัฒนธรรมการค้าชายแดนภาคเหนือไทย. วารสารศิลปะศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 14(2), 139-157.
Ong, A. (1997). Chinese modernities: Narratives of nation and of capitalism. In A.Ong & M.D. Nonini (Eds.), Undergrounded empires: The cultural politics of modern Chinese transnationalism. New York: Routledge.
Thansettakij. (2020). คอนโดดัมพ์ราคาครั้งแรกรอบ 8 ปีหลังน้ำท่วมใหญ่. เข้าถึงได้จาก https://www.thansettakij.com/content/property/430436?fb=
Thansettakij. (2023). “จีน” เปิดประเทศ ความหวังกำลังซื้ออสังหาไทย. เข้าถึงได้จาก https://www.thansettakij.com/real-estate/552561
Yanqing Ping. (2563). ผู้อพยพทางการศึกษา: การเคลื่อนย้ายรูปแบบใหม่ของครอบครัวชาวจีน กรณีศึกษาจังหวัดเชียงใหม่. (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรังสิต
