My Happiness - Design by Me: ความสุขที่เยาวชนอยากบอกและออกแบบเอง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความหมายของความสุขในมุมมองของเยาวชน 2) วิเคราะห์บทบาทของบ้าน โรงเรียนและชุมชนที่มีผลต่อความสุขที่ออกแบบโดยเยาวชน และ 3) สังเคราะห์แนวทางสนับสนุนให้เยาวชนสามารถสร้างความสุขของตนเองได้อย่างมีความหมาย ใช้ระเบียบวิธีวิจัยปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมในพื้นที่ตำบลหนึ่งของอำเภอเมือง จังหวัดพัทลุง, อำเภอไพศาลี จังหวัดนครสวรรค์ และอำเภอเวียงสา จังหวัดน่าน โดยผู้ช่วยวิจัยใช้ชีวิตร่วมกับชุมชนเป็นเวลา 7 เดือน ร่วมกับการเก็บข้อมูลเชิงคุณภาพจากเยาวชนอายุ 16-18 ปี จำนวน 31 คน ผ่านการสัมภาษณ์เชิงลึก การสนทนากลุ่ม การสังเกต และแบบประเมิน 2 ชุด คือ แบบประเมินความสุขของเด็กไทยระดับมัธยมศึกษา (SCH-Thai 12) และแบบประเมินทักษะในโลกยุค VUCA (CY-VUCA Thai11) ข้อมูลเชิงคุณภาพวิเคราะห์ด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ส่วนข้อมูลเชิงปริมาณวิเคราะห์ด้วยการแจกแจงความถี่และค่าเฉลี่ย ผลการวิจัย พบว่า 1) เยาวชนให้นิยามความสุขว่าเป็นสภาวะที่สามารถเป็นตัวของตัวเอง ได้รับการยอมรับ มีโอกาสเลือกและเติบโตตามเป้าหมายของตน 2) ระบบนิเวศทางสังคมยังเน้นการควบคุมมากกว่าการสนับสนุนทำให้เยาวชนรู้สึกขาดอิสระและไม่สามารถมีส่วนร่วมได้อย่างแท้จริง และ 3) แนวทางการสนับสนุนที่สำคัญ ประกอบด้วยการเปิดพื้นที่การตัดสินใจที่ปลอดภัย การส่งเสริมทักษะการจัดการตนเอง และการเปลี่ยนบทบาทของผู้ใหญ่ให้เป็นผู้ร่วมสร้างสรรค์แทนผู้จัดการเพื่อส่งเสริมให้เยาวชนสามารถออกแบบความสุขของตนเองได้อย่างยั่งยืน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจยวิชาการ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจยวิชาการ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจยวิชาการก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
อาทิตยา เพิ่มผล. (2567). สภาเด็กและเยาวชน? อะไร อย่างไร ทำไมไม่รู้ [ส่งเสริมวิถีประชาธิปไตยด้วยนะ รู้ยัง]. ประชาไท. เข้าถึงได้จากhttps://prachatai.com/journal/2024 /02/108010?utm_source=chatgpt.com
Amnesty International Thailand. (2022). สภาเด็กและเยาวชน สภานักเรียน กระบอกเสีย (ง) ที่ถูกเมิน. Retrieved from https://www.amnesty.or.th/blog/2022/01/สภาเด็กและเยาวชน-สภานัก
Conner, T. S., DeYoung, C. G. & Silvia, P. J. (2018). Everyday creative activity as a path to flourishing. The Journal of Positive Psychology, 13(2), 181–189. https://doi.org/10.1080/17439760.2016.1257049
Deci, E. L. & Ryan, R. M. (2000). The “What” and “Why” of Goal Pursuits: Human Needs and the Self-Determination of Behaviour. Psychological Inquiry, 11(4), 227-268. https://doi.org/10.1207/S15327965PLI1104_01
Duckworth, A. & Gross, J. J. (2014). Self-Control and Grit: Related but Separable Determinants of Success. Current Directions in Psychological Science, 23(5), 319-325. https://doi.org/10.1177/0963721414541462
Madeson, M. (2017). Seligman’s PERMA+ Model Explained: A Theory of Wellbeing. Retrieved from https://positivepsychology.com/perma-model/
Pittman, K. J. (2017). Positive Youth Development as a Strategy for Addressing Readiness and Equity: A Commentary. Child Development, 88(4), 1172–1174. https://doi.org/10.1111/cdev.12872
Shields, C. M. (2018). Transformative leadership in education: Equitable and socially just change in an uncertain and complex world. New York : Routledge.
UNICEF. (2021). The State of the World’s Children 2021. Retrieved from https://www.unicef.org/reports/state-worlds-children-2021
