The Conciliation Dispute of Private Organization: Case Study on the Dispute Resolution Act 2019

Main Article Content

ภัทราวรรณ เกตุลักษณ์
Thanee Vorapatr

Abstract

This independent study aims to study concepts, theories, and the law of the conciliation dispute of private organization in Thailand and abroad including analyzing Thai and foreign Law. It is a documentary research study from academic articles, thesis, independent study and related books.


From the study, the conciliation dispute in Thailand has a law that is the central law for the power and methods of conciliation dispute is The Dispute Resolution Act 2019. But this Act does not facilitate the authorization of the private organization to participate in the enforcement of this law because it does not provide for the power of the private organization. In addition, the time limit for the civil conciliation dispute and the settlement of disputes is not clearly defined and unable to apply by motion to the court for an immediate enforcement order.


The researcher, therefore, suggested to amending the provisions of the powers and authority of the conciliation dispute of private organizations in The Dispute Resolution Act 2019. By stipulating that the power of the private organization participates in dispute resolution proceedings to register with the Registrar for permission to act in the conciliation dispute and to use the provisions in the said law as a government agency. Including determining the time for conciliation dispute to be completed only for the petty case and allow the parties to apply by motion to the court for the court enforce to the dispute settlement agreement to effected as a judgment.

Article Details

How to Cite
เกตุลักษณ์ ภ., & Vorapatr, T. (2021). The Conciliation Dispute of Private Organization: Case Study on the Dispute Resolution Act 2019. CRRU Law, Political Science and Social Science Journal, 6(1), 225–241. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/lawcrru/article/view/249754
Section
Research Aticle

References

กฤชวัฏ จัมปาสุต. “มาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาททางอาญาในชั้นก่อนฟ้องตามพระราชบัญญัติไกล่เกลี่ยข้อพิพาท พ.ศ. 2562.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง, 2562.

เกษม คมสัตย์ธรรม. กฎหมายเกี่ยวกับการประนอมข้อพิพาท. กรุงเทพฯ: อรุณการพิมพ์, 2552.

คณะกรรมการมรดกกฎหมายสถาบันกฎหมายแห่งสิงคโปร์. มรดกทางกฎหมาย: เรื่องราวของกฎหมายสิงคโปร์. แปลโดย กนก จุลมนต์. ระบบศาลและกระบวนพิจารณาคดีแพ่งของประเทศสิงคโปร์. กรุงเทพฯ: สำนักการต่างประเทศ, 2556.

โคจิ โอโนะ และคาซุฮิโกะ นิจิมะ. ศาลครอบครัวและระบบประนีประนอมกิจการครอบครัวในญี่ปุ่น. แปลโดย สุรเชษฐ์ เณรบํารุง. “ปัญหาการไกล่เกลี่ยคดีผู้บริโภค: ศึกษาเฉพาะกรณีการไกล่เกลี่ยในชั้นของคณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภค.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, 2552.

ณพชาติ ธรรมศักดิ์. “บทบาทของศาลและปัญหาการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทคดีความที่ขึ้นสู่ศาล.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, 2550.

ยุทธ ศิริบุญรักษา. การไกล่เกลี่ยข้อพิพาทก่อนฟ้อง: กรณีศึกษาเฉพาะคดีสถาบันการเงินในศาลแขวง. กรุงเทพฯ: สำนักงานศาลยุติธรรม, 2562.

แฟรงค์, แซนเดอร์ อี เค. การระงับข้อพิพาท. แปลโดย วิไล นภานุเคราะห์, วรวิทย์ จิรายุกุล, ชาญชัย กุประดิษฐ์, สำเริง เกสรศิริ, ปิติดา ธรรมฤาชุ และโสฬส นิพนุติยันต์. การไกล่เกลี่ยข้อพิพาท. กรุงเทพฯ: สำนักงานศาลยุติธรรม, 2558.

สุรชัย ศรีจันทร์. “มาตรการทางกฎหมายในการระงับข้อพิพาทคดีละเมิดจากการเข้ารับบริการทางการแพทย์.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีปทุม, 2560.