การไกล่เกลี่ยข้อพิพาทโดยภาคเอกชน: ศึกษาตามพระราชบัญญัติการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท พ.ศ. 2562
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาแนวคิดทฤษฎีและกฎหมายที่เกี่ยวกับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทโดยภาคเอกชนของไทยและต่างประเทศ รวมถึงวิเคราะห์ เปรียบเทียบกฎหมายไทยและต่างประเทศ โดยเป็นการศึกษาวิจัยทางเอกสารจากบทความทางวิชาการ วิทยานิพนธ์ สารนิพนธ์ และหนังสือที่เกี่ยวข้อง เพื่อทำการวิเคราะห์เปรียบเทียบกฎหมายไทยและต่างประเทศในเรื่องดังกล่าว
จากการศึกษาพบว่า ในปัจจุบันการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทของประเทศไทยได้มีกฎหมายซึ่งถือเป็นกฎหมายกลางในการให้อำนาจและวิธีการไกล่เกลี่ยระงับข้อพิพาท คือพระราชบัญญัติการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท พ.ศ. 2562 แต่กฎหมายดังกล่าวมิได้เอื้อประโยชน์ในการให้อำนาจภาคเอกชนให้เข้ามามีส่วนร่วมในการใช้บังคับตามกฎหมายฉบับนี้ เพราะมิได้บัญญัติให้อำนาจของภาคเอกชนไว้ อีกทั้งการกำหนดระยะเวลาในกระบวนการไกล่เกลี่ยข้อพิพาททางแพ่ง และการทำข้อตกลงระงับข้อพิพาทไม่ได้มีการกำหนดอย่างชัดเจนทั้งยังไม่สามารถยื่นคำร้องให้ศาลมีคำสั่งบังคับได้ทันที
ผู้วิจัยจึงได้เสนอแนะให้มีการแก้ไขปรับปรุงบทบัญญัติในเรื่องการให้อำนาจหน้าที่การไกล่เกลี่ยข้อพิพาทแก่ภาคเอกชนไว้ในพระราชบัญญัติการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท พ.ศ. 2562 ด้วย โดยบัญญัติให้อำนาจภาคเอกชนที่จะเข้าร่วมดำเนินการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทไปจดทะเบียนต่อนายทะเบียน เพื่อขออนุญาตเข้ามาทำหน้าที่ในการไกล่เกลี่ยระงับข้อพิพาท และให้ใช้บทบัญญัติในกฎหมายดังกล่าวได้เปรียบเสมือนหน่วยงานภาครัฐ รวมไปถึงมีการกำหนดกรอบระยะเวลาในการไกล่เกลี่ยให้แล้วเสร็จเฉพาะคดีที่ไม่มีความยุ่งยาก และให้คู่กรณีสามารถยื่นคำร้องต่อศาลให้ศาลสั่งบังคับตามข้อตกลงระงับข้อพิพาทให้มีผลเสมือนคำพิพากษาได้
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กฤชวัฏ จัมปาสุต. “มาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาททางอาญาในชั้นก่อนฟ้องตามพระราชบัญญัติไกล่เกลี่ยข้อพิพาท พ.ศ. 2562.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง, 2562.
เกษม คมสัตย์ธรรม. กฎหมายเกี่ยวกับการประนอมข้อพิพาท. กรุงเทพฯ: อรุณการพิมพ์, 2552.
คณะกรรมการมรดกกฎหมายสถาบันกฎหมายแห่งสิงคโปร์. มรดกทางกฎหมาย: เรื่องราวของกฎหมายสิงคโปร์. แปลโดย กนก จุลมนต์. ระบบศาลและกระบวนพิจารณาคดีแพ่งของประเทศสิงคโปร์. กรุงเทพฯ: สำนักการต่างประเทศ, 2556.
โคจิ โอโนะ และคาซุฮิโกะ นิจิมะ. ศาลครอบครัวและระบบประนีประนอมกิจการครอบครัวในญี่ปุ่น. แปลโดย สุรเชษฐ์ เณรบํารุง. “ปัญหาการไกล่เกลี่ยคดีผู้บริโภค: ศึกษาเฉพาะกรณีการไกล่เกลี่ยในชั้นของคณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภค.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, 2552.
ณพชาติ ธรรมศักดิ์. “บทบาทของศาลและปัญหาการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทคดีความที่ขึ้นสู่ศาล.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, 2550.
ยุทธ ศิริบุญรักษา. การไกล่เกลี่ยข้อพิพาทก่อนฟ้อง: กรณีศึกษาเฉพาะคดีสถาบันการเงินในศาลแขวง. กรุงเทพฯ: สำนักงานศาลยุติธรรม, 2562.
แฟรงค์, แซนเดอร์ อี เค. การระงับข้อพิพาท. แปลโดย วิไล นภานุเคราะห์, วรวิทย์ จิรายุกุล, ชาญชัย กุประดิษฐ์, สำเริง เกสรศิริ, ปิติดา ธรรมฤาชุ และโสฬส นิพนุติยันต์. การไกล่เกลี่ยข้อพิพาท. กรุงเทพฯ: สำนักงานศาลยุติธรรม, 2558.
สุรชัย ศรีจันทร์. “มาตรการทางกฎหมายในการระงับข้อพิพาทคดีละเมิดจากการเข้ารับบริการทางการแพทย์.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีปทุม, 2560.
