Problems of the Protection and Enforcing the Rights to be Forgotten with the Personal Data Protection Act 2562 B.E. in Thai Universities
Main Article Content
Abstract
This article aims to study problems of the protection and enforcing the rights to be forgotten, the guidelines on the protection of the rights to be forgotten and the analysis of the guidelines on the protection of the rights to be forgotten under Thai law. As the rights to be forgotten is recently recognized for the first time in the Personal Data Protection Act B.E. 2562, specifying the rights of the data subject to request the data controller to delete his/her personal data which is considered as the rights to be forgotten. Therefore, the characteristics and the scope of such rights are still unclear under Thai law. As a result, there remains ambiguity about the nature of the rights and the extent to which they are enforced. It found difficulties in providing protection and enforcing such forgotten rights on university campuses. These problems include; data collection of students recruited to the university, data collection issues of students applying for admission or third parties applying to work at the university, university personnel exercising their rights to be forgotten in the performance of labor contracts, lacking of guidelines regarding the deletion or destruction of personal information or the making of personal information is inaccessible to the person who owns the personal data.
Article Details
References
ฉัตรชัย เอมราช. “สิทธิที่จะถูกลืม,” วารสารนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ 45, ฉ.2 (มิถุนายน 2559): 423-424.
ชวิน อุ่นภัทร, ปิยะบุตร บุญอร่ามเรือง, ปิติ เอี่ยมจารูญลาภ และ ฐิติรัตน์ ทิพย์สัมฤทธิ์กุล. Thailand Data Protection Guidelines 1.0: แนวปฏิบัติเกี่ยวกับการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2561.
นคร เสรีรักษ์. “มาตรฐานสากลในการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล: ผลกระทบต่อประเทศไทย”เอกสารโครงการสัมมนาวิชาการการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลของพลเมืองสถาบันนโยบายศึกษา. https://www.fpps.or.th/news.php?detail=n1582653942.news. สืบค้นเมื่อวันที่ 15 กรกฎาคม 2565.
นคร เสรีรักษ์, ณรงค์ ใจหาญ, ประสิทธิ์ ปิวาวัฒนพานิช, ศุภเกียรติ ศุภศักดิ์ศึกษากร และนิชานันท์ นันทศิริศรณ์. “GDPR ฉบับภาษาไทย” กรุงเทพฯ. บริษัท พี.เพรส จำกัด. 2562.
ปิติ เอี่ยมจำรูญลาภ. “บทบัญญัติทางกฎหมายว่าด้วยสิทธิที่จะถูกลืม (Right to be Forgotten) และแนวทางแก้ไขกฎหมายที่เกี่ยวข้อง” โครงการวิจัยสำนักส่งเสริมวิชาการรัฐสภา. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า, 2564.
ภาระวี ปุณเสรีพิพัฒน์, “มาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลบนธุรกรรม อิเล็กทรอนิกส์ : ศึกษากรณีการใช้คุกกี้บนอินเทอร์เน็ต,” วารสารนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร 7, ฉ.1 (พฤษภาคม 2557): 168.
ยุกต์กฤต กัณฑมณี. “การคุ้มครองสิทธิที่จะถูกลืม.” วิทยานิพนธ์หลักสูตรนิติศาสตรมหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2561.
ยุกต์กฤต กัณฑมณี. “การคุ้มครองสิทธิที่จะถูกลืม.” สุทธิปริทัศน์ 33, ฉ.108, (ตุลาคม - ธันวาคม 2562): 16.
อรรถกร สุขปุณพันธ์. สิทธิที่จะถูกลืมจากคำวินิจฉัยสู่มิติใหม่ภายใต้กฎหมายคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลของสหภาพยุโรป. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา. 2562.
อัญธิกา ณ พิบุลย์. “ปัญหาการบังคับใช้สิทธิที่จะลบข้อมูลส่วนบุคคลในโลกออนไลน์: ศึกษากรณีกฎหมายคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลของสหภาพยุโรป.” วารสารนิติพัฒน์นิด้า7, ฉ.2 (2561): 45.
Nattaya L. “สิทธิที่จะถูกลืม สิทธิใหม่ที่ควรรู้ไว้ เพื่อการใช้ชีวิตในโลกดิจิทัล” 2561, https://www.sanook.com/news/7487002/ สืบค้นเมื่อวันที่ 15 กรกฎาคม 2565.
The European Court of Justice. “Case C-131/12 Google Spain SL, Google Inc. v. Agencia Española da Protección de Datos. (AEPD). Mario Costeja González.” https://globalfreedomofexpression.columbia.edu/cases/google-spain-sl-v- agencia-espanola-de-proteccion-de-datos-aepd/ สืบค้นเมื่อวันที่ 15 กรกฎาคม 2565.