คุณค่าเชิงพิสูจน์ของพยานหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์ ในคดีข่มขืนกระทำชำเรา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาประเภทพยานหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ในคดีข่มขืนกระทำชำเรา เพื่อศึกษาการรับฟังพยานหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ ปัญหาที่กระทบต่อคุณค่าและความน่าเชื่อถือของพยานหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ในคดีข่มขืนกระทำชำเรา และเพื่อศึกษาแนวทางการสร้างความน่าเชื่อถือพยานหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์ในกระบวนการยุติธรรมทางอาญา ทั้งนี้ ในปัจจุบันมีการใช้นิติวิทยาศาสตร์และพยานหลักฐานทางนิติเวชมากขึ้นในกระบวนการยุติธรรมคดีข่มขืนกระทำชำเรา ซึ่งในหมู่บุคลากรทางกฎหมายและสาธารณะต่างก็รับรู้กันว่าพยานหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์มีคุณค่าเชิงพิสูจน์ และยอมรับการใช้พยานหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์ในมาตรฐานการพิสูจน์ทางกฎหมายคือ ”ปราศจากเหตุอันควรสงสัย” นำไปสู่ความเชื่อมั่นในกระบวนการยุติธรรม พยานหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ที่ได้รับการยอมรับว่ามีคุณค่าในเชิงพิสูจน์ข้อเท็จจริงคดีข่มขืนกระทำชำเรา ได้แก่ ลายพิมพ์ดีเอ็นเอ (DNA) รอยลายนิ้วมือแฝง และการตรวจร่อยรอยบาดแผล แต่มีปัจจัยที่มีผลกระทบต่อคุณค่าของพยานหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ในการวินิจฉัยข้อเท็จจริงในคดีข่มขืนกระทำชำเรา ดังนี้ 1) การเก็บวัตถุพยานและการครอบครองวัตถุพยานก่อนการตรวจพิสูจน์โดยห้องปฏิบัติการ 2) ความเชี่ยวชาญของผู้ตรวจทางนิติเวช 3) รายงานผลการตรวจทางนิติเวช 4) สถานะและคุณสมบัติของผู้เชี่ยวชาญผู้ให้คำให้การ 5) มาตรฐานการตรวจพิสูจน์ของห้องปฏิบัติการ 6) การขาดฐานข้อมูลหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์ 7) ความรู้ความสามารถของผู้ใช้พยานหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์ 8) ค่าใช้จ่ายในการการเก็บวัตถุพยานและการตรวจพิสูจน์พยานหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์ ที่จะต้องนำมาพิจารณาหาแนวทางในการสร้างความน่าเชือถือพยานหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์ในกระบวนการยุติธรรมทางอาญา
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กตัญญุตา จันทร์เทพ, ณิช วงศ์ส่องจ้า, และณรงค์ กุลนิเทศ. “การศึกษาความพึงพอใจของพนักงานสอบสวนหลังจากได้รับผลการตรวจชันสูตรบาดแผลหรือศพของแพทย์จากสถานพยาบาล : ศึกษาเฉพาะกรณีกองบัญชาการตำรวจนครบาล.” วารสารวิชาการอาชญาวิทยาและนิติวิทยาศาสตร์ โรงเรียนนายร้อยตำรวจ 7, ฉ.1 (2564): 122-133.
เข็มชัย ชุติวงศ์. คำอธิบายกฎหมายลักษณะพยาน. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพฯ: สำนักฝึกอบรมกฎหมายแห่งเนติบัณฑิตยสภา, 2557.
จรัญ ภักดีธนากุล. คำอธิบายกฎหมายลักษณะพยานหลักฐาน. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพฯ: สำนักอบรมศึกษากฎหมายแห่งเนติบัณฑิตยสภา, 2556.
จรัญ ภักดีธนากุล. คำอธิบายกฎหมายลักษณะพยาน. พิมพ์ครั้งที่ 12. กรุงเทพฯ: สำนักฝึกอบรมกฎหมายแห่งเนติบัณฑิตยสภา, 2560.
ธานินทร์ ภู่พัฒน์. DNA กับการพิสูจน์ความจริงในทางคดี นิติเวชศาสตร์และกฎหมายการแพทย์. พิมพ์ครั้งที่ 4 กรุงเทพฯ: วิญญูชน, 2560.
นุชนภางค์ ศิริอัสสกุล. “บทบาทของพยานผู้เชี่ยวชาญในคดีข่มขืนกระทำชำเรา.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2539.
ปิยะพงษ์ สาครเย็น. “นิติเวชคลินิกกับงานสอบสวนคดีที่เกี่ยวข้องกับการทำร้ายร่างกาย.”วารสารวิชาการอาชญาวิทยาและนิติวิทยาศาสตร์ โรงเรียนนายร้อยตำรวจ, (มปป.): 42-57.
วรัทพร สิทธิจรูญ. “ภาระงานด้านนิติเวชศาสตร์ของแพทย์ใช้ทุนปีที่ 1 ที่จบจากคณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.” Journal of Medicine and Health Sciences 2, Vol. 18 (August 2011).
วิภู วิมลเศรษฐ, และศิริรัตน์ ชูสกุลเกรียง. “ฐานข้อมูลสารพันธุกรรมในประเทศไทย.” วารสารกระบวนการยุติธรรม 13, ล.3 (2563): 61-75.
โศภชา สิงห์ทอง. “ลายนิ้วมือกับการพิสูจน์เอกลักษณ์บุคคล.” วารสารวิชาการแพรวากาฬสินธุ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาฬสินธุ์ 2, ฉ.2 (พฤษภาคม - สิงหาคม 2558): 52-63.
แสวง บุญเฉลิมวิภาส. “นิติเวชศาสตร์ นิติวิทยาศาสตร์ กฎหมายทางการแพทย์.” นิติเวชศาสตร์และกฎหมายการแพทย์. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: วิญญูชน, 2560.
อรรถพล แช่มสุวรรณวงศ์ และคณะ. นิติวิทยาศาสตร์ 1 เพื่อการสอบสวน. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: ทีซีจี พริ้นติ้ง, 2546.
Badiye, Ashish, Neeti Kapoor, and Ritesh G. Menezes. Chain of Custody. 2021. http://creativecommons.org/licenses/by/4.0. accessed February 17, 2022.
Benner, Jennifer. “Establish a Transparent Chain-of-Custody to Mitigate Risk and Ensure Quality of Specialized Samples.” Biopresrvation and Biobanking 3, Vol.7 (2009): 151-153.
Berman, Garrett L., Douglas J. Narby, and Brian L. Cutler. “Effects of inconsistent eyewitness statements on mock-jurors' evaluations of the eyewitness, perceptions of defendant culpability and verdicts.” Law and Human Behavior, vol.19 (1995): 79–88.
Dunsmuir, William T.M., and Cuong Tran. “Assessing the impact of mandatory DNA testing of prison inmates in NSW on clearance, charge and conviction rates for selected crime categories.” NSW Bureau of Crime Statistics and Research, (2008).
Evans, David and, Siobhan Parish. “Predicting the First Recorded Set of Identical Fingerprints.” Journal of Interdisciplinary Science Topics, (2015): 1-2.
Ferreiraa, Samuel T.G., Karla A. Paula, Flávia A. Maia, Arthur E. Svidizinski, Marinã R. Amaral, Silmara A. Diniz, Maria E. Siqueira, Adriana V. Moraes, Leonor Gusmão, and Lutz Roewer. “Routine analysis of sexual assault cases in Brasília, Brazil, using 23 Y chromosomal markers” Forensic Science International: Genetics Supplement 5, (2015): e619–e621.
Freeman, Naomi J., Diana L. D., and Punzo. “Effects of DNA and Eyewitness Evidence on Juror Decisions.” PSI CHI Journal of Undergraduate Research, Vol. 6 (2001): 109–117.
Innocence project. “Wrongful Convictions Involving Unvalidated or Improper Forensic Science that Were Later Overturned through DNA Testing.” 2022. https://www.innocenceproject.org/wpcontent/uploads/2016/02/DNA_Exonerations_Forensic_Science.pdf. accessed January 14, 2022.
J, Peterson, Sommers I, Baskin D, and Johnson D. “The Role and Impact of Forensic Evidence in the Criminal Justice Process.” National Institute of Justice, (2010).
Julian, Roberta D., Sally F. Kelty, Claude Roux, Peter Woodman, James Robertson, Anna Davey, Robert Hayes, Pierre Margot, Alastair Ross, Hugh Sibly, and Rob White. “What is the value of forensic science? An overview of the effectiveness of forensic science in the Australian criminal justice system project.” Australian Journal of Forensic Sciences, (2011): 217-229.
Kaplan, Jacob, Shichun Ling, and Maria Cuellar. “Public Beliefs About the Accuracy and Importance of Forensic Evidence in the United States.” SSRN Electronic Journal, (2019): 1-29.
Ling, Shichun, Jacob Kaplan, and Colleen M. Berryessa. “The importance of forensic evidence for decisions on criminal guilt.” Science and Justice 2, Vol.61 (March 2021): 142-149.
“Measuring the Value of Forensic Services in Northern Ireland.” Summary Report, (January 2021). https://www.ulster.ac.uk/__data/assets/pdf_file/0010/819856/Summary_Report_interactive_web.pdf. accessed March 3, 2022.
National Institute of Justice. “Status and needs of forensic science service providers : a report to Congress.” 2004. https://www.ojp.gov/pdffiles1/nij/213420.pdf. accessed March 1, 2022
Roach, Jason, and Ken Pease. “DNA evidence and police investigations: a health warning.” Police Professional, (2006): 1-9.
Roman, John K., Shannon Reid, Jay Reid, Aaron Chalfin, William Adams, and Carly Knight. “The DNA Field Experiment: Cost-Effectiveness Analysis of the Use of DNA in the Investigation of High-Volume Crimes.” Justice Policy Center, (2008).
Ruprecht, Rahel, Roger Suter, Manuela Manganelli, Andreas Wehrli, Miriam Ender, and Balthasar Jung. “Collection of evidence from the reverse side of self-adhesive stamps: A combined approach to obtain dactyloscopic and DNA evidence.” Forensic Science International, (2022): 1-10.
Smith, Andrew M., and Brian L. Cutler. “Introduction: Identification procedures and conviction of the innocent.” quoted in B. L. Cutler (Ed.), Reform of eyewitness identification procedures, American Psychological Association, 2013.https://doi.org/10.1037/14094-001 accessed January 10, 2022.
Stigler, Stephen M. “GALTON and Identification by Fingerprints.” Genetics 140, (July 1995): 857-860.
Walker, Graeme. “The (in)significance of genital injury in rape and sexual assault.” Journal of Forensic and Legal Medicine 34, (2015): 173-178.
W., Dunsmuir, Tran C., and Wetherburn D. “Assessing the impact of mandatory DNA testing of prison inmates in NSW on clearance, charge and conviction rates for selected crime categories.” NSW Bureau of Crime Statistics and Research Sydney, (2008).
Wise, Richard A., Giuseppe Sartor, Svein Magnussen, and Martin A. Safer. “An Examination of the Causes and Solutions to Eyewitness Error.” Front Psychiatry, Vol.5 (August 2014): 1-8.
