ผลการเรียนรู้กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ (สาระที่ 3 นาฏศิลป์) หน่วยการเคลื่อนไหว โดยใช้ชุดกิจกรรมการสอนแบบซิปปา ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาผลการเรียนรู้ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 และ 2) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ที่เรียนกลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ (สาระที่ 3 นาฏศิลป์) หน่วยการเคลื่อนไหว ก่อนและหลังการเรียนโดยใช้ชุดกิจกรรมการสอนแบบซิปปา กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ได้แก่ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3/2 จำนวน 19 คน โรงเรียนเทศบาล 2 พิบูลวิทยาคาร โรงเรียนสังกัดกรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น เขต 3 จังหวัดอุบลราชธานี ด้วยการสุ่มตัวอย่างแบบใช้หลักความน่าจะเป็นแบบสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบวัดผลการเรียนรู้ วิเคราะห์ข้อมูลและแปลผลด้วยโปรแกรมสำเร็จรูปทางสถิติ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่จำนวน ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบ ค่าทีแบบไม่มีอิสระต่อกัน ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการเรียนรู้ของนักเรียนหลังการเรียนโดยใช้ชุดกิจกรรมการสอนแบบซิปปา ประเด็นผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ทักษะการเคลื่อนไหว ทักษะการทำงานกลุ่ม และความมีวินัยในการเรียนโดยภาพรวมอยู่ในระดับสูง ความพึงพอใจโดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด และ 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาศิลปะ (สาระที่ 3 นาฏศิลป์) หน่วยการเคลื่อนไหว ของนักเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551.
กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ชุมนุม
ชริณี เดชจินดา. (2535). ความพึงพอใจของผู้ประกอบการต่อศูนย์กําจัดกากอุตสาหกรรม
แขวงแสมดํา เขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร.บัณฑิตวทยาลัย :มหาวิทยาลัย
มหิดล .
ฉันทนา ภาคบงกช และคณะ. (2539). การสํารวจคุณลักษณะทางวินัยที่พึงประสงค์ใน
สังคมไทย. กรุงเทพฯ: รายงานการวิจัยฉบับที่ 56 สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ณัฐพงศ์ ศรีภูงา. (2553). การจัดกิจกรรมการเรียนรู้รายวิชาทัศนศิลป์โดยใช้รูปแบบการสอน
แบบซิปปาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. Journal of Education Graduate Studies Research, ปีที่ 6 (ฉบับที่ 1), 178.
ณัฐรดี โพธิ์ทิพย์. (2547). การมีวินัยในตนเองกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียน
โรงเรียนมัธยมศึกษา เขตภาคตะวันออก. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยบูรพา.
ตรีทิพย ชัยประทุม. (2554). ผลการจัดการเรียนรูกลุมสาระทัศนศิลป เรื่องสนุกกับงานปน
ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปที่ 5 โดยใชรูปแบบการสอนซิปปาโมเดล. Journal of Education Graduate Studies Research, ปีที่ 7 (ฉบับที่ 2), 38.
ทิศนา แขมณี. (2553). ศาสตรการสอน องคความรูเพื่อการจัดกระบวนการเรียนรูที่มี
ประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
ไพศาล ภู่ไพบูลย์ อังคณา ตติรัตน์ และปนัดดา มีสมบัติงาม.(2550) หน้าที่พลเมือง
วัฒนธรรมและการดำเนินชีวิตในสังคม ม.1. กรุงเทพฯ : อักษรเจริญทัศน์.
วรรณิกา เสนไสย. (2556). ผลการจัดการเรียนรู้สาระทัศนศิลป์ หน่วยการเรียนรู้ เรื่อง งาน
ศิลปกรรมที่ปรากฏ ในพระธาตุนาดูน ของนักเรียนชั้นมธัยมศึกษาปทีี่ 1 โดยใช้รูปแบบการสอน ซิปปาโมเดล (CIPPA MODEL) บัณฑิตวทยาลัย :มหาวิทยาลัย
ขอนแก่น. สืบค้นจาก https://ednet.kku.ac.th/frm-lkuv02.php
วรวิทย สินธุระหัส. (2553). การศึกษาเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเรื่องลายไทยของ
นักเรียนชั้นประถมศึกษาปที่ 5 ความพึงพอใจของนักเรียนที่มีตอวิธีสอนแบบซิปปา
บัณฑิตวทยาลัย : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วรารัตน์ กลมคุณากร. (2554). การพัฒนากิจกรรมการเรียนการสอนและผลสัมฤทธิ์ทางการ
เรียน กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม สาระ ภูมิศาสตร์ ชั้นประถมศึกษาปที่ 5 โดยใชรูปแบบซิปปา (CIPPA Model). Journal of Education Graduate Studies Research, ปีที่ 7 (ฉบับที่ 2), 148.
วิชัย เหลืองธรรมชาติ. (2531) ความพึงพอใจและการปรับตัวต่อสภาพแวดล้อมใหม่ของ
ประชากรในหมู่บ้านอพยพ โครงการเขื่อนรัชชประภา (เชี่ยวหลาน) จังหวัด
สุราษฎร์ธานี.มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์/กรุงเทพฯ.
สมเกียรติ ศรีรุ่งเรือง. (2555). การพัฒนาทักษะกระบวนการกลุ่มและผลสัมฤทธิ์ทางการ
เรียน เรื่อง การสร้างเสริม สุขภาพ สมรรถภาพ และการป้องกันโรค กลุ่มสาระการเรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษา โดยใช้รูปแบบการเรียนรู้แบบซิปปา (CIPPA Model) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. วารสารศึกษาศาสตร์, ปีที่ 35 (ฉบับที่ 3), 65.
สัญญา มีชัย. (2549). ความสัมพันธ์ระหว่างการมีวินัยในตนเองกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน
ของนักเรียนโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาปราจีนบุรี. บัณฑิตวทยาลัย : มหาวิทยาลัยบูรพา.
สุวิทย์ มูลคำ. (2547). กลยุทธ์การสอนสังเคราะห์. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.
สุนันทา สุนทรประเสริฐ. (2543). การผลิตเอกสารประกอบการเรียนการสอน. นครสวรรค์:
โรงพิมพ์ริมปิง.
สุนีย์ ภู่พันธ์. (2546). แนวคิดพื้นฐานการสร้างและพัฒนาหลักสูตร. เชียงใหม่ : เดอะโนว์เลจ
เซ็นเตอร์
สุคนธ์ สินธพานนท์และคณะ. (2554). วิธีสอนตามแนวปฏิรูปการศึกษาเพื่อพัฒนาคุณภาพ
ของเยาวชน. กรุงเทพฯ: 9199 เทคนิคพริ้นติ้งนิทาน.
สุชีลา เพชรแก้ว. (2554). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ความคิดสร้างสรรค์และ
ความพึงพอใจต่อวิชาศิลปะพื้นฐาน ระหว่างการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ แบบซิปปากับแบบปกติ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1.วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม, ปีที่ 2 (ฉบับที่1), 72. สืบค้นจาก https://www.npu.ac.th/npujournal/files_research/9/2-1_10.pdf
อมรรัตน พจนา. (2555). การศึกษาผลสัมฤทธิ์และทักษะการเรียนรู วิชาศิลปะ เรื่องเทคนิค
การวาดภาพสีน้ำ โดยการใชรูปแบบการสอนซิปปาโมเดล ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปที่ 5 โรงเรียนพระซองสามัคคีวิทยา ขอนแก่น. มหาวิทยาลัยขอนแกน.
อุษา ขุนทอง. (2550). การเปรียบเทียบทักษะการวาดภาพเชิงสรางสรรคและเจตคติตอการ
วาดภาพเชิงสรางสรรคของนักเรียนชวงชั้นที่ 1 ที่เรียนรูตามรูปแบบซินเนคติกสกับตามรูปแบบซิปปา. บัณฑิตวิทยาลัย :มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
อดิศร ศิริ. (2543). การพัฒนากิจกรรมการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลางโดยใช้
โมเดลซิปปา. สำหรับวิชาชีววิทยา ในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยขอนแก่น
Botton, Leslie. (1974). “Developmental Grop Work with Adolescent” London:
University of London Press, Ltd.