ปัจจัยที่ส่งผลต่อแรงจูงใจในการทำวิจัยของผู้สอนระดับอุดมศึกษา สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจที่มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยในการทำวิจัยกับแรงจูงใจในการทำวิจัยของผู้สอนระดับอุดมศึกษา สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ และเพื่อสร้างสมการพยากรณ์แรงจูงใจในการทำวิจัยของผู้สอนระดับอุดมศึกษา สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ โดยมีกลุ่มตัวอย่างได้แก่ ผู้สอนระดับอุดมศึกษา สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2564 จำนวน 162 คน โดยใช้การสุ่มแบบหลายขั้นตอน (Multi Stage Random Sampling) และจากการวิจัยพบว่า 1) ปัจจัยส่วนบุคคลที่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 กับแรงจูงใจในการทำวิจัย ของผู้สอนระดับอุดมศึกษา สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ ได้แก่ ปัจจัยส่วนบุคคลด้านระดับการศึกษา 2) ปัจจัยในการทำวิจัยที่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 กับแรงจูงใจในการทำวิจัย ประกอบด้วย ปัจจัยด้านความรู้ และประสบการณ์ในการทำวิจัย (X₇) ปัจจัยด้านการเล็งเห็นความสำคัญและประโยชน์ (X₈) และปัจจัยด้านการสนับสนุนของผู้บริหารสถานศึกษา (X₉) 3) ตัวแปรพยากรณ์ที่สามารถร่วมกันทำนายแรงจูงใจในการทำวิจัยประกอบด้วย ปัจจัยด้านความรู้ และประสบการณ์ในการทำวิจัย (X₇) ปัจจัยด้านการเล็งเห็นความสำคัญและประโยชน์ (X₈) และปัจจัยด้านการสนับสนุนของผู้บริหารสถานศึกษา (X₉) ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05  โดยสามารถเขียนสมการในรูปความสัมพันธ์แบบคะแนนดิบและคะแนนมาตรฐานได้ ดังนี้ Y' = 1.07 + 0.11 X₇ + 0.51X₈   + 0.07X₉

                                  Z' = 0.13Z₇ + 0.62Z₈   + 0.13Z₉