สภาพความต้องการจำเป็นและแนวทางพัฒนาความฉลาดทางดิจิทัลของพลเมืองสำหรับครูในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 3
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัจจุบันและสภาพที่พึงประสงค์ 2) ประเมินความต้องการจำเป็น 3) พัฒนาแนวทางพัฒนาความฉลาดทางดิจิทัลของพลเมืองสำหรับครู ในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 3 กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ครู จำนวน 301 คน กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้เกณฑ์ร้อยละของบุญชม ศรีสะอาด ได้มาโดยการสุ่มแบบแบ่งชั้น เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย มีจำนวน 4 ฉบับ คือ 1) แบบสอบถามสภาพปัจจุบันของความฉลาดทางดิจิทัลของพลเมืองสำหรับครู มีค่าดัชนีความสอดคล้องเชิงเนื้อหารายข้อระหว่าง .80-1.00 มีค่าอำนาจจำแนกรายข้อระหว่าง .40 - .78 และมีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ .96 2) แบบสอบถามสภาพที่พึงประสงค์ของความฉลาดทางดิจิทัลของพลเมืองสำหรับครู มีค่าดัชนีความสอดคล้องเชิงเนื้อหารายข้อระหว่าง .80-1.00 มีค่าอำนาจจำแนกรายข้อระหว่าง .51 - .80 และมีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ .97 3) แบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้างมีค่าดัชนีความสอดคล้องเชิงเนื้อหารายข้อระหว่าง .80-1.00 และ 4) แบบประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของแนวทางพัฒนาความฉลาดทางดิจิทัลของพลเมืองสำหรับครู มีค่าดัชนีความสอดคล้องเชิงเนื้อหารายข้อเท่ากับ 1.00 ทุกข้อ สถิติที่ใช้ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและค่าดัชนีการจัดลำดับความสำคัญของความต้องการจำเป็นแบบปรับปรุง (PNI Modified)
ผลการวิจัย พบว่า 1) สภาพปัจจุบัน โดยรวมอยู่ในระดับมาก สภาพที่พึงประสงค์ โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด 2) ความต้องการจำเป็นของทักษะที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด 3 อันดับแรก ได้แก่ ทักษะการรับมือกับการกลั่นแกล้งบนโลกไซเบอร์ ทักษะการรักษาข้อมูลส่วนตัว ทักษะการรักษาความปลอดภัยของตนเองในโลกไซเบอร์ และ 3) แนวทางการพัฒนาความฉลาดทางดิจิทัลของพลเมืองสำหรับครู โดยรวมพบว่า มีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด และมีความเป็นไปได้อยู่ในระดับมาก
Article Details
References
ณกันยา ไวคำ. (2563). “ครูบ้านนอก.คอม,” การเสริมสร้างความเป็นพลเมืองดิจิทัลของครูผู้สอนในโรงเรียนสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดขอนแก่นโดยใช้การนิเทศแบบร่วมพัฒนา. สืบค้นเมื่อวันที่ 1 เมษายน 2566, จาก https://www.kroobannok.com/board_view.php?b_id=176353
นิตยา นาคอินทร์. (2563). “8 ทักษะความฉลาดทางดิจิทัลของนักศึกษาวิชาชีพครูสู่การเป็นพลเมือง 4.0,”. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย. 14(1) : 9-10. ; มกราคม-เมษายน.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพ ฯ : บริษัทสุวีริยาสาส์น.
ราณี จีนสุทธิ์. (2564). “แนวทางพัฒนาครูวิถีใหม่ฉลาดรู้เท่าทันดิจิทัล,” ครุสภาวิทยาจารย์.2(2) : 27-30. ; พฤษภาคม-สิงหาคม.
สรานนท์ อินทนนท์. (2563). ความฉลาดทางดิจิทัล (DQ Digital Intelligence). พิมพ์ครั้งที่ 3. ปทุมธานี: วอล์ค ออน คลาวด์.
. (2563). การกลั่นแกล้งบนโลกไซเบอร์ (Cyberbullying). พิมพ์ครั้งที่ 3. ปทุมธานี: วอล์ค ออน คลาวด์.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนครเขต 3. (2565). แผนปฏิบัติการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนครเขต 3. สกลนคร : สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนครเขต 3.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). แนวปฏิบัติของการสร้างและส่งเสริมการรู้ดิจิทัลสำหรับครู. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพ ฯ: บริษัทพริกหวาน กราฟิก จำกัด.
สำนักโฆษก สำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี. (2559). “ผลักดันประเทศไทยสู่การเป็นดิจิทัลไทย แลนด์,” วารสารไทยคู่ฟ้า. (30) : 12-14. ; ตุลาคม.