ผลของกิจกรรมแนะแนวโดยใช้กรอบความคิดแบบเติบโตเพื่อพัฒนาการตั้งเป้าหมายทางการศึกษาและอาชีพของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนเทพศิรินทร์ นนทบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาผลของการจัดกิจกรรมแนะแนวโดยใช้กรอบความคิดแบบเติบโตเพื่อพัฒนาการตั้งเป้าหมายทางการศึกษาและอาชีพของนักเรียนกลุ่มทดลองชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนเทพศิรินทร์ นนทบุรี และ 2) เพื่อเปรียบเทียบคะแนนการตั้งเป้าหมายทางการศึกษาและอาชีพของนักเรียนกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมหลังการใช้กิจกรรมแนะแนวโดยใช้กรอบความคิดแบบเติบโตเพื่อพัฒนาการตั้งเป้าหมายทางการศึกษาและอาชีพของนักเรียนกลุ่มทดลองชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนเทพศิรินทร์ นนทบุรี กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนเทพศิรินทร์ นนทบุรี ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 ผู้วิจัยเลือกกลุ่มตัวอย่างด้วยวิธีการสุ่มอย่างง่ายจาก 2 ห้องเรียนที่ไม่มีความแตกต่างกันของคะแนนจากแบบวัดการตั้งเป้าหมายทางการศึกษาต่อและอาชีพ จากนั้นใช้วิธีการจับฉลากเลือกเป็นกลุ่มทดลอง 1 ห้อง และกลุ่มควบคุม 1 ห้อง กลุ่มทดลองเข้าร่วมกิจกรรมฯ 10 ครั้ง ครั้งละ 50 นาที เครื่องมือที่ใช้ใน การวิจัย คือ 1) แผนการจัดกิจกรรมแนะแนวโดยใช้กรอบความคิดแบบเติบโตเพื่อพัฒนา การตั้งเป้าหมายทางการศึกษาและอาชีพของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 และแบบบันทึกสิ่งที่ได้เรียนรู้ 2) แบบวัดการตั้งเป้าหมายทางการศึกษาและอาชีพวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าสถิติ Parametric Statistics Paired – Sample t - test และ Parametric Statistics Independent – Sample t - test 3) แบบประเมินความพึงพอใจที่มีต่อการเข้าร่วมกิจกรรมแนะแนวโดยใช้กรอบความคิดแบบเติบโตเพื่อพัฒนาการตั้งเป้าหมายทางการศึกษาและอาชีพและต่อผู้วิจัย ผลการวิจัยพบว่า 1) นักเรียนกลุ่มทดลองที่เข้าร่วมกิจกรรมแนะแนวโดยใช้กรอบความคิดแบบเติบโตเพื่อพัฒนาการตั้งเป้าหมายทางการศึกษาและอาชีพ มีคะแนนจากแบบวัดการตั้งเป้าหมายทางการศึกษาและอาชีพภายหลังการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05 2) นักเรียนกลุ่มทดลองที่เข้าร่วมกิจกรรมแนะแนวโดยใช้กรอบความคิด แบบเติบโตเพื่อพัฒนาการตั้งเป้าหมายทางการศึกษาและอาชีพ มีคะแนนจากแบบวัด การตั้งเป้าหมายทางการศึกษาและอาชีพภายหลังการทดลองสูงกว่านักเรียนกลุ่มควบคุมที่ไม่ได้เข้าร่วมกิจกรรมแนะแนวโดยใช้กรอบความคิดแบบเติบโตเพื่อพัฒนาการตั้งเป้าหมายทางการศึกษาและอาชีพ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) นักเรียนกลุ่มทดลองมีความพึงพอใจต่อการเข้าร่วมกิจกรรมแนะแนวโดยใช้กรอบความคิดแบบเติบโตเพื่อพัฒนาการตั้งเป้าหมายทางการศึกษาและอาชีพ และต่อผู้วิจัยหลังจากเสร็จสิ้นการทดลองอยู่ในระดับมากถึงมากที่สุด
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนยุทธศาสตร์การแนะแนวระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน
ในช่วงแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560).
กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์อักษรไทย
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนการจัดกิจกรรมแนะแนวตามหลักสูตรแกนกลาง
การศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.
นาฏศิลป์ คชประเสริฐ. (2557). ผลของโปรแกรมกิจกรรมแนะแนวเพื่อการตั้งเป้าหมายทาง
การศึกษาและอาชีพของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนหันคาพิทยาคม
จังหวัดชัยนาท. วิทยานิพนธ์ ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต.
มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
พาสนา นิยมบัตรเจริญ. (2551). ผลของโปรแกรมกิจกรรมกลุ่มเพื่อพัฒนาการตั้งเป้าหมาย
ทางการศึกษาและอาชีพของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนโพธิสาร
พิทยากร. วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการศึกษาและการ
แนะแนว, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
มุทิตา อดทน. (2561). ผลของโปรแกรมการพัฒนากรอบความคิดเติบโตในนักเรียนชั้น
มัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารการวัดผลการศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม,
(2), 182-194.
Blackwell, L., Trzesniewski, K., & Dweck, C. (2007). Implicit theories of
intelligence predict achievement across an adolescent transition: A
longitudinal study and an intervention. Child development, 78(1), 246-
Dweck, C. (2006). Mindset: The new psychology of success. Random House.
Locke, E. A. and G. P. Latham. (1990). A Theory of Goal Setting &
Task Performance. New Jersey: Prentice Hall.