การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณรายวิชาวิทยาศาสตร์ด้วยการจัดการเรียนรู้ โดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐานร่วมกับเทคนิคการตั้งคำถาม สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5

Main Article Content

กชกร ช้างทอง
สุธิดา กรรณสูตร
ยุพิน ยืนยง

บทคัดย่อ

 การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชาวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ก่อนและหลังได้รับการจัดการเรียนรู้ โดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐานร่วมกับเทคนิคการตั้งคำถาม 2) เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณรายวิชาวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ก่อนและหลังได้รับการจัดการเรียนรู้ โดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐานร่วมกับเทคนิคการตั้งคำถาม 3) เพื่อศึกษาพฤติกรรมการเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ โดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐานร่วมกับเทคนิคการตั้งคำถาม 4) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ โดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐานร่วมกับเทคนิคการตั้งคำถาม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ นักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 จากโรงเรียนวังไกลกังวล ในพระบรมราชูปถัมภ์ ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 จำนวน
1 ห้องเรียน จำนวน 39 คน โดยใช้การสุ่มอย่างง่าย (Simple random sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แผนการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์โดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐานร่วมกับเทคนิคการตั้งคำถาม 2) แบบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชาวิทยาศาสตร์3) แบบวัดความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณ 4) แบบสังเกตพฤติกรรมการเรียน และ 5) แบบสอบถามความพึงพอใจ การวิเคราะห์ข้อมูลในงานวิจัยนี้ ได้แก่ การวิเคราะห์ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชาวิทยาศาสตร์โดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐานร่วมกับเทคนิคการตั้งคำถามของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 หลังการจัดการเรียนรู้สูงกว่าก่อนการจัดการเรียนรู้ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2) ผลการศึกษาความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณโดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐานร่วมกับเทคนิคการตั้งคำถามของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 หลังการจัดการเรียนรู้สูงกว่าก่อนการจัดการเรียนรู้ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) พฤติกรรมการเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้โดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐานร่วมกับเทคนิคการตั้งคำถาม พบว่านักเรียนมีความกระตือรือร้นและสนใจในการอ่านกรณีตัวอย่างในเรื่องราวต่าง ๆ และมีความสนใจที่จะอยากหาคำตอบมากขึ้นเมื่อครูกระตุ้นด้วยคำถามตามระดับการตั้งคำถามของ Bloom สามารถร่วมกันระบุปัญหา สาเหตุจากกรณีตัวอย่าง สามารถแบ่งประเด็นการเรียนรู้ เพื่อให้สมาชิกภายในกลุ่มไปหาคำตอบตามบทบาทหน้าที่ของตนเองได้ สามารถทำกิจกรรม ทดลอง สืบค้นข้อมูลตามหน้าที่ของตนเองได้ สามารถนำข้อมูลที่ได้มาแลกเปลี่ยนข้อมูลกับเพื่อนในกลุ่ม และเพื่อนในชั้นเรียนได้ หรือการนำข้อมูลมาตีความและสรุปเป็นความหมายของข้อมูลได้ และสามารถร่วมกันพิจารณาคำตอบจากกรณีตัวอย่างอีกครั้งโดยประเมินว่าคำตอบน่าจะเป็นไปได้มากที่สุด ซึ่งมีการแสดงความคิดเห็นโต้แย้งและใช้เหตุผลอ้างอิงได้ 4) ผลการศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่มีต่อการจัดการเรียนรู้โดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐานร่วมกับเทคนิคการตั้งคำถามโดยภาพรวม พบว่านักเรียนมีความพึงพอใจในระดับมาก

Article Details

บท
Research Articles

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551.

กรุงเทพฯ : คุรุสภา ลาดพร้าว.

กิตติชัย สุธาสิโนบล. (2541). ผลการใช้เทคนิคการตั้งคำถามของครูที่มีต่อผลสัมฤทธิ์

ทางการเรียนวิทยาศาสตร์ ทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์และพฤติกรรม

กลุ่มของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัย

ศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.

จิรภา อรรถพร. (2556). การพัฒนารูปแบบการสอนเชิงรุกออนไลน์เพื่อส่งเสริมพฤติกรรม

การเรียนรู้ของนิสิต. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,

กรุงเทพฯ.

ชนาพร แสนสมบัติ. (2559). การสอนทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณเพื่อการดำรงชีพใน

ศตวรรษที่ 21. สาขาหลักสูตรและการสอน คณะวิทยาลัยการศึกษ มหาวิทยาลัย

พะเยา.

ทิศนา แขมมณี. (2558). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มี

ประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่19). กรุงเทพฯ : สำนักงานพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์

มหาวิทยาลัย.

ธาริณี เจียรวัฒนะ. (2531). พฤติกรรมการเรียนการสอนที่สงเสริมผลสําเร็จในการเรียน

วิทยาศาสตรตามการรับรูของนักเรียน ระดับมัธยมศึกษาตอนปลายที่มี

ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาวิทยาศาสตรสูง. วิทยานิพนธ ค.ม.กรุงเทพฯ :

จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย, อัดสําเนา.

ปรัชญาพร ธรรมวาโร. (2561). ผลการจัดการเรียนรู้ชีววิทยาโดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐาน

ที่มีต่อความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณของยนักเรียนชั้น

มัธยมศึกษาตอนปลาย. สาขาวิชาการศึกษาวิทยาศาสตร์ คณะครุศาสตร์

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ปวีณา วรรณคำ. (2563). การพัฒนาความสามารถการอ่านเพื่อความเข้าใจโดยใช้เทคนิค

การตั้งคำถาม สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1. สาขาหลักสูตรและ

การสอน วิทยาลัยครุศาสตร์มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.

พิมพันธ์ เดชะคุปต์และพเยาว์ ยินดีสุข. (2557). สอนเขียนแผนบูรณาการบนฐานเด็กเป็นสำคัญ (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วัฒนาพร ระงับทุกข์. (2542). แผนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง (พิมพ์ครั้งที่ 2).

กรุงเทพฯ : บริษัท แอล ทีเพรส จำกัด.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษาไทย. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-

กรุงเทพฯ : พริกหวานกราฟฟิค.

สุวิทย์ มูลคำและอรทัย มูลคำ. 21 วิธีจัดการเรียนรู้: เพื่อพัฒนากระบวนการคิด.

กรุงเทพมหานคร : ห้างหุ้นส่วนจำกัด ภาพพิมพ์.

สุมนา จันทราชและกรธวัฒน์ สกลคฤหเดช. (2562). การใช้กิจกรรมการเรียนรู้แบบ

กรณีศึกษากับผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาของนักศึกษาบริหารธุรกิจ.

คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม

อัญญาพร สุคนธพันธ์. (2559). ผลของการเรียนรู้โดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐานที่มีต่อ

ความสามารถในการแก้ปัญหาและการประยุกต์ความรู้ชีววิทยาของนักเรียน

ชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. สาขาวิชาการศึกษาวิทยาศาสตร์ คณะครุศาสตร์

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Nelson, M.A. (1970). The Effects on Two Post-Laboratory Discussion

Strategies on Urban and Suburban Sixth Grade Children's

Learning of Selected Cognitive Skills and Science Principles.

Dissertation Abstracts International.

O’Malley, J.M & Chamot, AU. (1990). Learning Strategies in Second

Language Acquisition. New York : Cambridge University Press.