การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณรายวิชาวิทยาศาสตร์ด้วยการจัดการเรียนรู้ โดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐานร่วมกับเทคนิคการตั้งคำถาม สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชาวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ก่อนและหลังได้รับการจัดการเรียนรู้ โดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐานร่วมกับเทคนิคการตั้งคำถาม 2) เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณรายวิชาวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ก่อนและหลังได้รับการจัดการเรียนรู้ โดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐานร่วมกับเทคนิคการตั้งคำถาม 3) เพื่อศึกษาพฤติกรรมการเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ โดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐานร่วมกับเทคนิคการตั้งคำถาม 4) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ โดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐานร่วมกับเทคนิคการตั้งคำถาม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ นักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 จากโรงเรียนวังไกลกังวล ในพระบรมราชูปถัมภ์ ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 จำนวน
1 ห้องเรียน จำนวน 39 คน โดยใช้การสุ่มอย่างง่าย (Simple random sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แผนการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์โดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐานร่วมกับเทคนิคการตั้งคำถาม 2) แบบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชาวิทยาศาสตร์3) แบบวัดความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณ 4) แบบสังเกตพฤติกรรมการเรียน และ 5) แบบสอบถามความพึงพอใจ การวิเคราะห์ข้อมูลในงานวิจัยนี้ ได้แก่ การวิเคราะห์ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชาวิทยาศาสตร์โดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐานร่วมกับเทคนิคการตั้งคำถามของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 หลังการจัดการเรียนรู้สูงกว่าก่อนการจัดการเรียนรู้ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2) ผลการศึกษาความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณโดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐานร่วมกับเทคนิคการตั้งคำถามของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 หลังการจัดการเรียนรู้สูงกว่าก่อนการจัดการเรียนรู้ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) พฤติกรรมการเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้โดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐานร่วมกับเทคนิคการตั้งคำถาม พบว่านักเรียนมีความกระตือรือร้นและสนใจในการอ่านกรณีตัวอย่างในเรื่องราวต่าง ๆ และมีความสนใจที่จะอยากหาคำตอบมากขึ้นเมื่อครูกระตุ้นด้วยคำถามตามระดับการตั้งคำถามของ Bloom สามารถร่วมกันระบุปัญหา สาเหตุจากกรณีตัวอย่าง สามารถแบ่งประเด็นการเรียนรู้ เพื่อให้สมาชิกภายในกลุ่มไปหาคำตอบตามบทบาทหน้าที่ของตนเองได้ สามารถทำกิจกรรม ทดลอง สืบค้นข้อมูลตามหน้าที่ของตนเองได้ สามารถนำข้อมูลที่ได้มาแลกเปลี่ยนข้อมูลกับเพื่อนในกลุ่ม และเพื่อนในชั้นเรียนได้ หรือการนำข้อมูลมาตีความและสรุปเป็นความหมายของข้อมูลได้ และสามารถร่วมกันพิจารณาคำตอบจากกรณีตัวอย่างอีกครั้งโดยประเมินว่าคำตอบน่าจะเป็นไปได้มากที่สุด ซึ่งมีการแสดงความคิดเห็นโต้แย้งและใช้เหตุผลอ้างอิงได้ 4) ผลการศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่มีต่อการจัดการเรียนรู้โดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐานร่วมกับเทคนิคการตั้งคำถามโดยภาพรวม พบว่านักเรียนมีความพึงพอใจในระดับมาก
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551.
กรุงเทพฯ : คุรุสภา ลาดพร้าว.
กิตติชัย สุธาสิโนบล. (2541). ผลการใช้เทคนิคการตั้งคำถามของครูที่มีต่อผลสัมฤทธิ์
ทางการเรียนวิทยาศาสตร์ ทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์และพฤติกรรม
กลุ่มของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัย
ศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
จิรภา อรรถพร. (2556). การพัฒนารูปแบบการสอนเชิงรุกออนไลน์เพื่อส่งเสริมพฤติกรรม
การเรียนรู้ของนิสิต. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,
กรุงเทพฯ.
ชนาพร แสนสมบัติ. (2559). การสอนทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณเพื่อการดำรงชีพใน
ศตวรรษที่ 21. สาขาหลักสูตรและการสอน คณะวิทยาลัยการศึกษ มหาวิทยาลัย
พะเยา.
ทิศนา แขมมณี. (2558). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มี
ประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่19). กรุงเทพฯ : สำนักงานพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย.
ธาริณี เจียรวัฒนะ. (2531). พฤติกรรมการเรียนการสอนที่สงเสริมผลสําเร็จในการเรียน
วิทยาศาสตรตามการรับรูของนักเรียน ระดับมัธยมศึกษาตอนปลายที่มี
ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาวิทยาศาสตรสูง. วิทยานิพนธ ค.ม.กรุงเทพฯ :
จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย, อัดสําเนา.
ปรัชญาพร ธรรมวาโร. (2561). ผลการจัดการเรียนรู้ชีววิทยาโดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐาน
ที่มีต่อความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณของยนักเรียนชั้น
มัธยมศึกษาตอนปลาย. สาขาวิชาการศึกษาวิทยาศาสตร์ คณะครุศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปวีณา วรรณคำ. (2563). การพัฒนาความสามารถการอ่านเพื่อความเข้าใจโดยใช้เทคนิค
การตั้งคำถาม สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1. สาขาหลักสูตรและ
การสอน วิทยาลัยครุศาสตร์มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์และพเยาว์ ยินดีสุข. (2557). สอนเขียนแผนบูรณาการบนฐานเด็กเป็นสำคัญ (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วัฒนาพร ระงับทุกข์. (2542). แผนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง (พิมพ์ครั้งที่ 2).
กรุงเทพฯ : บริษัท แอล ทีเพรส จำกัด.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษาไทย. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-
กรุงเทพฯ : พริกหวานกราฟฟิค.
สุวิทย์ มูลคำและอรทัย มูลคำ. 21 วิธีจัดการเรียนรู้: เพื่อพัฒนากระบวนการคิด.
กรุงเทพมหานคร : ห้างหุ้นส่วนจำกัด ภาพพิมพ์.
สุมนา จันทราชและกรธวัฒน์ สกลคฤหเดช. (2562). การใช้กิจกรรมการเรียนรู้แบบ
กรณีศึกษากับผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาของนักศึกษาบริหารธุรกิจ.
คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม
อัญญาพร สุคนธพันธ์. (2559). ผลของการเรียนรู้โดยใช้กรณีตัวอย่างเป็นฐานที่มีต่อ
ความสามารถในการแก้ปัญหาและการประยุกต์ความรู้ชีววิทยาของนักเรียน
ชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. สาขาวิชาการศึกษาวิทยาศาสตร์ คณะครุศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Nelson, M.A. (1970). The Effects on Two Post-Laboratory Discussion
Strategies on Urban and Suburban Sixth Grade Children's
Learning of Selected Cognitive Skills and Science Principles.
Dissertation Abstracts International.
O’Malley, J.M & Chamot, AU. (1990). Learning Strategies in Second
Language Acquisition. New York : Cambridge University Press.