ภาวะผู้นำเชิงดิจิทัลของผู้บริหารที่ส่งผลต่อการเป็นองค์กรนวัตกรรมของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพัทลุง

Main Article Content

อรคณึง อินทรกุล
สมปอง รักษาธรรม
วีระยุทธ ชาตะกาญจน์

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาภาวะผู้นำเชิงดิจิทัลของผู้บริหาร สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพัทลุง 2) เพื่อศึกษาการเป็นองค์กรนวัตกรรมของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพัทลุง 3) เพื่อเปรียบเทียบภาวะผู้นำเชิงดิจิทัลของผู้บริหารที่ส่งผลต่อการเป็นองค์กรนวัตกรรมของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพัทลุง จำแนกตามตัวแปร เพศ ตำแหน่ง ประสบการณ์ในการปฏิบัติงานและขนาดสถานศึกษา 4) เพื่อศึกษาภาวะผู้นำเชิงดิจิทัลของผู้บริหารที่ส่งผลต่อการเป็นองค์กรนวัตกรรมของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพัทลุง 5) เพื่อศึกษาแนวทางการส่งเสริมภาวะผู้นำเชิงดิจิทัลที่ส่งผลต่อการเป็นองค์กรนวัตกรรมของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพัทลุง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ผู้บริหารสถานศึกษา รองผู้บริหารสถานศึกษา และครูผู้สอน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพัทลุง ปีการศึกษา 2566 จำนวน 269 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความแปรปรวน การทดสอบสมมุติฐาน ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และการถดถอยพหุคูณขั้นตอน


            ผลการวิจัยพบว่า


  1. ภาวะผู้นำเชิงดิจิทัลของผู้บริหาร สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพัทลุง ในภาพรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ทุกด้านมีระดับความคิดเห็น อยู่ในระดับมากที่สุด โดยตัวแปรภาวะผู้นำเชิงดิจิทัลของผู้บริหาร ด้านจริยธรรมในการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด รองลงมา คือ การมีวิสัยทัศน์ดิจิทัลรองลงมาเป็นด้านการส่งเสริมการใช้เทคโนโลยีในการเรียนการสอน และด้านการบริหารข้อมูลสารสนเทศมีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด

  2. การเป็นองค์กรนวัตกรรมของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพัทลุง ในภาพรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ทุกด้านมีระดับความคิดเห็น อยู่ในระดับมากที่สุด โดยตัวแปรการเป็นองค์กรนวัตกรรมของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพัทลุงด้านโครงสร้างองค์กรที่เหมาะสมมีค่าเฉลี่ยมากที่สุด รองลงมา คือ ด้านการพัฒนาบุคลากรสู่ความเป็นเลิศ รองลงมาเป็นด้านวิสัยทัศน์ร่วม ด้านการตรวจสอบและประเมินผล ด้านการสื่อสารเชิงบวก และด้านความคิดเชิงสร้างสรรค์มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด

  3. ผลการเปรียบเทียบภาวะผู้นำเชิงดิจิทัลของผู้บริหารที่ส่งผลต่อการเป็นองค์กรนวัตกรรมของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพัทลุง จำแนกตามตัวแปร เพศ ตำแหน่ง ประสบการณ์ในการปฏิบัติหน้าที่และขนาดสถานศึกษาที่แตกต่างกัน

  4. ภาวะผู้นำเชิงดิจิทัลของผู้บริหารที่ส่งผลต่อการเป็นองค์กรนวัตกรรมของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพัทลุง โดยภาพรวมมีความสัมพันธ์กันทางบวก ในระดับสูงมาก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (r= .887**) ส่วนภาวะผู้นำเชิงดิจิทัลของผู้บริหารทั้ง 4 ด้าน และการเป็นองค์กรนวัตกรรมของสถานศึกษา 6 ด้าน มีความสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01

  5. แนวภาวะผู้นำเชิงดิจิทัลของผู้บริหารที่ส่งผลต่อการเป็นองค์กรนวัตกรรมของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพัทลุง ในแต่ละด้านสามารถอภิปรายผลได้ดังนี้ จากการสัมภาษณ์ของผู้บริหาร พบว่า ผู้บริหารให้ความสำคัญกับความรู้ความเข้าใจด้านนวัตกรรมของผู้บริหารเป็นอันดับแรก โดยการขับเคลื่อนองค์กรนวัตกรรมของสถานศึกษาต้องเริ่มจากตัวผู้นำก่อน ผู้นำต้องมีวิสัยทัศน์ด้านการสร้างและพัฒนานวัตกรรม ก้าวทันการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ ประกอบกับการใช้ 6 องค์ประกอบในการชับเคลื่อนสถานศึกษาให้เป็นองค์กรแห่งนวัตกรรม

 


 

Article Details

บท
Research Articles

References

จันทนา แสนสุข. (2559). ภาวะผู้นํา. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: ทริปเพิลกรุ๊ป.

จิณณวัตร ปะโคทัง. (2561). ภาวะผู้นำยุคดิจิทัล สำหรับผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพ.

อุบลราชธานี: คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.

จุฑามาศ อ้วนแก้ว และกิ่งกาญน์ นาคแก้ว. (2564) . ลักการบริหารงานที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพใน

การปฏิบัติงานของ พนักงานบริษัท อาร์ วี คอนเน็กซ์ จำกัด. วารสารวิทยาการจัดการ,

(1), 1-11.

ชานนท์ ศิริธร และวิฏราธร จิรประวัติ. (2555). การเปิดรับสื่อและการยอมรับนวัตกรรมของ

ผู้บริโภคเจเนอเรชั่นเอ็กซ์และเจเนอเรชั่นวาย. Journal of Public Relations and Advertising, 5(2), 111-130.

ต้องลักษณ์ บุญธรรม. (2559). การเป็นผู้นำยุคเศรษฐกิจดิจิทัลกับการพัฒนาที่ยั่งยืนขององค์กรทาง การศึกษา. วารสารวิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรม พระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 7 (1),

-225.

ทิศนา แขมมณี. (2555). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มี

ประสิทธิภาพ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นพพล ศุภวิทยาเจริญกุล. (2560). ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 1. รายงานการวิจัย, มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร,

สกลนคร.

พรธิดา เมฆวทัต. (2559). ความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษาประถมศึกษาตราด. รายงานการวิจัย, มหาวิทยาลัยบูรพา.

รัตนวดี โมรากุล, ดวงใจ ชนะสิทธิ์, นภาเดช บุญเชิดชู,และอรพรรณ ตู้จินดา. (2560). การ

วิเคราะห์ องค์ประกอบองค์การแห่งนวัตกรรมของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. Veridian E- Journal,Silpakorn University, 10(2), 2341–2355.

วิไลลักษณ์ รัตนเพียรธัมมะและปิยะนันท์ พรึ่งน้อย. (2559). นวัตกรรมการศึกษาในการพัฒนา

ทักษะเพื่อการดำรงชีวิตในศตวรรษที่ 21. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก, 34(3),

–78.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2562). สำนักงาน ก.พ.ร. ระบบราชการ 4.0. : https://www.opdc.go.th/content/Mzk.

อัศนีย์ สุกิจใจ. (2560). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา. วารสารวิจัยพุทธศาสตร์,

(1), 23-37.

อาภาภรณ์ ภูศรีและ พชรวิทย์ จันทร์ศิริสิร. (2565). กลยุทธ์การพัฒนาภาวะผู้นําเชิงดิจิทัลสำหรับ

ผู้บริหารสถานศึกษาขนาดเล็กสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา

มหาสารคาม เขต 2. วารสารพุทธปรัชญาวิวัฒน, 6(2), 200-211.

Sheninger, E. (2014). Pillars of digital leadership. International Center for Leadership

in Education, 1(4).