ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชัยภูมิ เขต 2
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา ชัยภูมิ เขต 2 2) เพื่อเปรียบเทียบระดับภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา ชัยภูมิ เขต 2 จำแนกขนาดสถานศึกษา และ 3) เพื่อศึกษาข้อเสนอแนะเพื่อการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา ชัยภูมิ เขต 2 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเป็นครูผู้สอนในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชัยภูมิ เขต 2 ปีการศึกษา 2566 รวมทั้งสิ้น 291 คน ที่ได้มาจากการกำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้ตารางสำเร็จรูปของของเครจซี่และมอร์แกน ทำการสุ่มแบบแบ่งชั้นภูมิ ผู้ให้ข้อมูลการสัมภาษณ์ได้แก่ ผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับการบริหารสถานศึกษาและการพัฒนาบุคลากรทางการศึกษา จำนวน 5 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามประมาณค่า 5 ระดับ มีค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถามอยู่ที่ .967 และแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ คือ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สำหรับข้อมูลจากการสัมภาษณ์ใช้ในการวิเคราะห์เนื้อหา พบว่า ระดับความคิดเห็นของครูผู้สอนเกี่ยวกับภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษา โดยภาพรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก เมื่อจำแนกตามขนาดสถานศึกษา โดยภาพรวมทุกด้านไม่แตกต่างกัน ข้อเสนอแนะเพื่อพัฒนาภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชัยภูมิ เขต 2 คือ ผู้บริหารสถานศึกษาควรมีความมุ่งมั่น ทุ่มเท และเสียสละในการปฏิบัติราชการอย่างสม่ำเสมอ ไม่เบียดบังเวลาราชการไปทำประโยชน์ส่วนตน ผู้บริหารควรหมั่นศึกษาหาความรู้ แสวงหาหนทางในการพัฒนางานให้ดีขึ้น ปฏิบัติตนด้วยใจที่เป็นกลาง ไม่ลำเอียง ให้ความสำคัญต่อผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างเท่าเทียมและเสมอต้นเสมอปลาย ควรให้ความเป็นอิสระหรือสร้างทางเลือกแก่ผู้ใต้บังคับบัญชา หรือผู้ร่วมงานในการทำงานอย่างเท่าเทียมกัน
Article Details
References
กมลชนก ราชสง. (2565). ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุราษฎร์ธานี เขต 3. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
ชัยเสฎฐ์ พรหมศรี. (2549). ภาวะผู้นำองค์กรยุคใหม่. กรุงเทพฯ : เอ็กซเปอร์เน็ท.
ชุติมา รักษ์บางแหลม. (2559). การวิเคราะห์องค์ประกอบภาวะผู้นำเชิงจริยธรรม และประเด็นปัญหาจริยธรรมในการบริหารสถานศึกษาของผู้บริหารวิทยาลัยพยาบาล สังกัดสถาบันพระบรมราชชนก กระทรวงสาธารณสุข. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
นิมิตรา สิงห์ทองอยู่. (2559). ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมและวัฒนธรรมองค์การกับการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของกรมจเรทหารบก. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหิดล, กรุงเทพฯ.
ภาณุวัฒน์ บุญธัญกิจ. (2564). ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมที่พึงประสงค์ของผู้บริหารสถานศึกษา. วิทยาลัยครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
สุรัตน์ ไชยชมภู. (2557). ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมในการบริหารสถานศึกษา. วารสารการบริหารการศึกษามหาวิทยาลัยบูรพา, 8(2), 1-15.
สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2560). รายงานการวิจัย เรื่อง การศึกษาความเป็นพลเมืองของผู้เรียน ในสถานศึกษาสังกัดกระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพฯ: สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.
Berghofer, D., & Schwartz , G. (2008). Ethical Leadership: Right Relationships and the Emotional Bottom Line the Gold Standard for Success [Online]. Available : http://www.newparadigmjournal.com/
Oct2008/ethicalleadership.htm. [2023, May 12].
Kohlberg, L. (1976). Moral Stages and Moralization: The Cognitive-Development Approach. In T. Lickona (Ed.), Moral Development and Behavior: Theory and Research and Social Issues (pp. 31-53). New York, NY: Holt, Rienhart, and Winston.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and psychological measurement, 30(3), 607-610.
Lickona, T. (1991). Educating for character: How our schools can teach respect and responsibility. New York: Bantam Book