รูปแบบการให้การปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยาเพื่อแก้ไข บำบัด ฟื้นฟูสำหรับเด็กและเยาวชนกระทำความผิด

Main Article Content

ธัญญรัศม์ ธนวัติอภิชาติโชติ

บทคัดย่อ

การวิจัยเรื่อง รูปแบบการให้การปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยาเพื่อแก้ไข บำบัด ฟื้นฟูสำหรับเด็กและเยาวชนกระทำความผิด มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบัน ปัญหา สาเหตุและปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการให้การปรึกษาเด็กและเยาวชนที่กระทำความผิดของศาลเยวชนและครอบครัว 2) เพื่อศึกษาองค์ประกอบและกระบวนการให้การปรึกษาตามแนวพุทธจิตวิทยาเพื่อแก้ไข บำบัด ฟื้นฟูเด็กและเยาวชนกระทำผิด 3) เพื่อพัฒนารูปแบบการให้คำปรึกษาแบบบูรณาการตามแนวพุทธจิตวิทยาเพื่อแก้ไข บำบัด ฟื้นฟูสำหรับเด็กและเยาวชนกระทำผิด และ 4) เพื่อนำเสนอรูปแบบการให้การปรึกษาเพื่อแก้ไข บำบัด ฟื้นฟู ตามหลักพุทธจิตวิทยาสำหรับเด็กและเยาวชนกระทำความผิด ผลการวิจัยพบว่า 1. ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับเด็กและเยาวชนที่กระทำความผิดประกอบด้วยสภาพปัญหาการกระทำผิดของเด็กและเยาวชนครอบครัวที่ไม่ได้เอาใจใส่ แตกแยก สั่งสอนที่ดี หรือที่ว่า สุขภาพจิตที่ดีเริ่มที่บ้านสิ่งแวดล้อมที่แออัด กับค่านิยมของสิ่งแวดล้อมที่อาศัยอยู่นั้น การอบรมสั่งสอน และมีการศึกษาน้อยสาเหตุของปัญหา 2. รูปแบบให้การปรึกษาแบบบูรณาการตามแนวพุทธจิตวิทยาเพื่อแก้ไข บำบัด ฟื้นฟูสำหรับเด็กและเยาวชนกระทำความผิดการพัฒนาการแก้ไขบำบัดฟื้นฟูเด็กและเยาวชนนั้นควรจำเป็นต้องมีนโยบายการพัฒนาและการดำเนินงานที่ชัดเจนของศาลเยาวชนและครอบครัวเพื่อให้การมาตรการพิเศษมีความเป็นเอกภาพต้องมีรูปแบบการฝึกอบรมมหลักสูตรที่เกี่ยวข้องกับแนวทางการปฏิบัติต่อเด็กและเยาวชนที่เหมาะแก่ สถานการณ์ของผู้ปฏิบัติ งานที่เกี่ยวข้องกับเด็กและเยาวชนที่บ่งชี้ถึงปัญหาอุปสรรคที่สำคัญต่อการคุ้มครองสิทธิเด็กและ เยาวชนที่กระทำผิด การคัดเลือกผู้ให้คำปรึกษาที่มีความรู้ ความเข้าใจในสิทธิเด็กและเยาวชน 3. นำเสนอรูปแบบพุทธจิตวิทยาในการบำบัด ฟื้นฟู เด็กและเยาวชนกระทำผิด ขั้นตอนที่ 1 ศึกษาประวัติความเป็นมาของเด็ก รู้สภาพปัญหาที่แท้จริงของเด็ก, ขั้นตอนที่ 2 ให้คำปรึกษาเด็ก,ขั้นตอนที่ 3 ขอความร่วมมือจากฝ่ายต่างๆ ขั้นตอนที่ 4 ติดตามดูแล ขัดเกลา, ขั้นตอนที่ 5 ส่งเสริมสนับสนุนให้การศึกษาและอาชีพตามความสนใจ ความถนัด, ขั้นตอนที่ 6 ประเมินผล 

Article Details

บท
Research Articles

References

อรอุมา วชิรประดิษฐพร, “สาเหตุการกระทําความผิดของเด็กและเยาวชนกับมาตรการแก้ไขในเชิง

รุก”, รายงานวิจัย, สถาบันพัฒนาข้าราชการฝ่ายตุลาการศาลยุติธรรม: สํานักงานศาลยุติธรรม,2555.

พระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ.2553,

ราชกิจจานุเบกษา 127 (พฤศจิกายน 2553): 12.

วิชชุดา ฐิติโชติรัตนา, (2559), “การพัฒนารูปแบบการปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยาบูรณาการของ

พระสงฆ์ที่มีบทบาทให้การปรึกษา”, บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราช

วิทยาลัย.