THE RESULTS OF USING FLASHCARDS WITH STORYTELLING TO DEVELOP PRONUNCIATION SKILLS IN KINDERGARTEN CHILDREN

Main Article Content

สุภาธิณีย์ พรมจันทร์
จิตโสภิณ โสหา

Abstract

This research aimed to 1) study the effect of organizing experiences using flashcards for storytelling to develop the speaking skills of kindergarten children and 2) compare the speaking skills of preschool children before and after organizing experiences using flashcards for storytelling. The sample group used in this study was 4-5 year-old students studying in kindergarten 2, semester 2, academic year 2024, Ban Prasat School, Huai Thap Than District, Si Sa Ket Province, under the Si Sa Ket Subdistrict Administrative Organization, totaling 19 people. The research period was 4 weeks, 30 minutes per day, 8:30-9:00 a.m. The research instruments were 1) 16 flashcard experiences plan for storytelling and 2) Word pronunciation test. The research results found that 1) the skill of speaking words before receiving the experience using flashcards for storytelling had an average value of (=50.52) and after receiving the experience, the average value was higher, which was (= 80.81)  2) Children who received the experience using flashcards for storytelling to develop the skill of speaking words in kindergarten had a significantly higher ability in speaking words at the statistical level of .01

Article Details

Section
Research Articles

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.

จีรวรรณ นนทะชัย . (2555). ความสามารถทางด้านการพูดของเด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดประสบการณ์เล่านิทานประกอบการวาดภาพ. ปริญญานิพนธ์หลักสูตรปริญญาศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ชุลีกร จาติเสถียร,กันตวรรณ มีสมสาร, อภิรดี ไชยกาล. (2560). การส่งเสริมความสามารถทางภาษา สำหรับเด็กปฐมวัย.วิกฤตและแนวทางแก้ไข. บริษัท พลัสเพรส จำกัด.

ณัฐวดี ศิลากรณ์. (2556). ผลการจัดประสบการณ์ทางภาษาโดยใช้เทคนิคการเล่านิทานวงกลมที่มีต่อความสามารถทางการพูดของเด็กอนุบาล.

นภเนตร ธรรมบวร. (2540). การประเมินพัฒนาการเด็กปฐมวัย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

รติรัตน์ คล่องแคล่ว. (2551). ผลการจัดประสบการณ์การเรียนรู้ตามแนวทางภาษาแบบธรรมชาติที่มีค่อทักษะการพูดภาษาไทยของเด็กปฐมวัยในภาคอีสาน. บัณฑิตวิทยาลัย :มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

วรวรรณ วัฒนาวงศ์สว่าง. (2017). ลูกพูดไม่ชัด ปัญหาที่ผู้ปกครองไม่ควรมองข้าม. เข้าถึงได้จาก Rama Channel ขับเคลื่อนสังคมไทยให้สุขภาพดี: https://www.rama.mahidol.ac.th

วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2544). การวิจัยทางการศึกษาปฐมวัย. กรุงเทพฯ: สุวีริยสาส์น.

ศรียา และประภาภัทร นิยมธรรม . (2540). พัฒนาการทางภาษา. กรุงเทพฯ: แว่นแก้ว.

สังเวียน สฤษดิกุล. (2531). พฤติกรรมการสอนวิชาภาษาอังกฤษ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

อมราพร สัตยานุกุล. (2546). การออกเสียงคำของเด็กอนุบาลอายุ 3 ถึง 4 ปี ในกรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต,จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. เข้าถึงได้จาก คลังปัญญาจุฬาฯ: https://digiverse.chula.ac.th

Hatch, E., & Brown. S. . (1995). Vocabulary , Semantics, and Language Education. New York: Cambridge University Press.