ผลการจัดประสบการณ์โดยใช้บัตรคำประกอบการเล่านิทาน เพื่อพัฒนาทักษะการพูดออกเสียงคำของเด็กอนุบาล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาผลการจัดประสบการณ์โดยใช้บัตรคำประกอบการเล่านิทานเพื่อพัฒนาทักษะการพูดออกเสียงคำของเด็กอนุบาล และ 2) เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการพูดออกเสียงคำของเด็กปฐมวัยก่อนและหลังการจัดประสบการณ์โดยใช้บัตรคำประกอบการเล่านิทาน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ คือ เด็กนักเรียนอายุ 4-5 ปี ที่กำลังศึกษาอยู่ในชั้นอนุบาลปีที่ 2 ภาคเรียนที่2 ปีการศึกษา 2567 โรงเรียนบ้านปราสาท อำเภอห้วยทับทัน จังหวัดศรีสะเกษ สังกัดองค์การบริหารส่วนตำบล จังหวัดศรีสะเกษ จำนวน 19 คน ใช้เวลาในการวิจัยรวม 4 สัปดาห์ วันละ 30 นาที เวลา 08.30-09.00 น. เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1)แผนการจัดประสบการณ์โดยใช้บัตรคำประกอบการเล่านิทาน จำนวน 16 แผน 2) แบบวัดการพูดออกเสียงคำ ผลการวิจัยพบว่า 1) ทักษะการพูดออกเสียงคำก่อนที่ได้รับการจัดประสบการณ์โดยใช้บัตรคำประกอบเล่านิทาน มีค่าเฉลี่ย (=50.52) และหลังการจัดประสบการณ์มีค่าเฉลี่ยที่สูงขึ้น คือ (= 80.81) 2) เด็กที่ได้รับการจัดประสบการณ์โดยใช้บัตรคำประกอบการเล่านิทานเพื่อพัฒนาทักษะการพูดออกเสียงคำของเด็กอนุบาลมีความสามารถด้านการพูดออกเสียงคำสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
จีรวรรณ นนทะชัย . (2555). ความสามารถทางด้านการพูดของเด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดประสบการณ์เล่านิทานประกอบการวาดภาพ. ปริญญานิพนธ์หลักสูตรปริญญาศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชุลีกร จาติเสถียร,กันตวรรณ มีสมสาร, อภิรดี ไชยกาล. (2560). การส่งเสริมความสามารถทางภาษา สำหรับเด็กปฐมวัย.วิกฤตและแนวทางแก้ไข. บริษัท พลัสเพรส จำกัด.
ณัฐวดี ศิลากรณ์. (2556). ผลการจัดประสบการณ์ทางภาษาโดยใช้เทคนิคการเล่านิทานวงกลมที่มีต่อความสามารถทางการพูดของเด็กอนุบาล.
นภเนตร ธรรมบวร. (2540). การประเมินพัฒนาการเด็กปฐมวัย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รติรัตน์ คล่องแคล่ว. (2551). ผลการจัดประสบการณ์การเรียนรู้ตามแนวทางภาษาแบบธรรมชาติที่มีค่อทักษะการพูดภาษาไทยของเด็กปฐมวัยในภาคอีสาน. บัณฑิตวิทยาลัย :มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วรวรรณ วัฒนาวงศ์สว่าง. (2017). ลูกพูดไม่ชัด ปัญหาที่ผู้ปกครองไม่ควรมองข้าม. เข้าถึงได้จาก Rama Channel ขับเคลื่อนสังคมไทยให้สุขภาพดี: https://www.rama.mahidol.ac.th
วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2544). การวิจัยทางการศึกษาปฐมวัย. กรุงเทพฯ: สุวีริยสาส์น.
ศรียา และประภาภัทร นิยมธรรม . (2540). พัฒนาการทางภาษา. กรุงเทพฯ: แว่นแก้ว.
สังเวียน สฤษดิกุล. (2531). พฤติกรรมการสอนวิชาภาษาอังกฤษ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
อมราพร สัตยานุกุล. (2546). การออกเสียงคำของเด็กอนุบาลอายุ 3 ถึง 4 ปี ในกรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต,จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. เข้าถึงได้จาก คลังปัญญาจุฬาฯ: https://digiverse.chula.ac.th
Hatch, E., & Brown. S. . (1995). Vocabulary , Semantics, and Language Education. New York: Cambridge University Press.
