การจัดกิจกรรมเกษตรกรน้อยตามแนวปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง เพื่อส่งเสริมพฤติกรรมการดูแลรักษาธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของเด็กปฐมวัย

Main Article Content

หฤทัย น้อมระวี
รุ่งลาวัลย์ ละอำคา

บทคัดย่อ

            การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาพฤติกรรมการดูแลรักษาธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของเด็กปฐมวัย เมื่อได้รับการจัดกิจกรรมเกษตรกรน้อยตามแนวปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง และเพื่อเปรียบเทียบพฤติกรรมการดูแลรักษาธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของเด็กปฐมวัยก่อนและหลังการจัดกิจกรรมเกษตรกรน้อยตามแนวปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้เป็นเด็กปฐมวัย ชาย – หญิง อายุระหว่าง 5 – 6 ปี ที่กำลังศึกษาอยู่ในชั้นอนุบาลปีที่ 3 ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2564 โรงเรียนเมืองเกษตรวิสัย อำเภอเกษตรวิสัย จังหวัดร้อยเอ็ด สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาร้อยเอ็ด เขต 2  จำนวน 8 คน  ได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ได้แก่ แผนการจัดกิจกรรมเกษตรกรน้อยตามแนวปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงซึ่งประกอบด้วย หน่วยการจัดประสบการณ์ชั้นอนุบาลปีที่ 3 จำนวน 8 หน่วย หน่วยละ 5 แผน รวมทั้งสิ้น 40 แผน และแบบประเมินพฤติกรรมการดูแลรักษาธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของเด็กปฐมวัย เพื่อใช้ในการทดสอบก่อนเรียนและหลังเรียน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าร้อยละ ผลการวิจัยพบว่า เด็กปฐมวัยมีพฤติกรรมการดูแลรักษาธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมสูงขึ้น หลังจากได้รับการจัดกิจกรรมเกษตรกรน้อยตามแนวปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง

Article Details

บท
Research Articles

References

เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2558). บทเรียนจากกาหลีใต้การเปลี่ยนผ่านประเทศที่มีรายได้สูง.

กรุงเทพฯ: หนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ

ขวัญฟ้า รังสิยานนท์.(2553). ชุดกิจกรรมการจัดประสบการณ์ด้านอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมสำหรับเด็ก

ปฐมวัยสอดคล้องกับหลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2546. กรุงเทพฯ :

แม็ค.คณะมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ สถาบันราชภัฏสวนดุสิต.

ณัฐพร สาทิสกุล.(2557). ผลของการจัดกิจกรรมเสริมประสบการณ์ตามแนววิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี สังคมสิ่งแวดล้อมที่มีต่อพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของเด็กวัยอนุบาล.บัณฑิตวิทยาลัย :จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นพดล โชติกพานิชย์. (2559). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้สิ่งแวดล้อมศึกษาตามรูปแบบวัฏจักรการเรียนรู้ 7 ขั้น ที่ใช้พหุปัญญา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ใน

พระบรมราชูปถัมภ์

นารวี อิ่มศิลป์. (2564). การพัฒนาจิตสำนึกรักสิ่งแวดล้อมของเด็กปฐมวัย โดยการจัดกิจกรรมการสอนแบบโครงการ โรงเรียนโสมาภาพัฒนา. บัณฑิตวิทยาลัย:มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร

ประวัติ พื้นผาสุข. (2562). การขับเคลื่อนหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงสู่สถานศึกษาขั้นพื้นฐาน ในโรงเรียนบ้านเมืองคอง อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่. มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์

พัชราภรณ์ พุทธิกุล.(2558). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนสิ่งแวดล้อมศึกษาตามแนวคิดการ

เรียนรู้โดยใช้หลักฐานและการอิงสถานที่เพื่อเสริมพฤติกรรมรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อม

ของเด็กอนุบาล. บัณฑิตวิทยาลัย : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พิกุล เกิดปลั่ง.(2554). ผลการใช้ชุดกิจกรรมการจัดประสบการณ์แบบโครงการโดยใช้แนวคิด

เศรษฐกิจพอเพียงของเด็กปฐมวัย.บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยราชมลคลธัญบุรี.

เยาวนาตร อินทร์สำเภา. (2552). ผลของการจัดประสบการณ์การเรียนรู้ตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจ

พอเพียง ที่มีต่อพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของเด็กปฐมวัย โรงเรียนสาธิตพิบูล

บำเพ็ญ มหาวิทยาลัยบูรพา จังหวัดชลบุรี . มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. นนทบุรี.

รุ่งลาวัลย์ ละอำคา. (2561). การพัฒนาเด็กปฐมวัยที่ยั่งยืน. มหาวิทยาลัย สุโขทัยธรรมาธิราช.

นนทบุรี:

สุนทรี สมคำ.(2558). ผลการจัดประสบการณ์แบบโครงการที่มีต่อพฤติกรรมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม

ของเด็กปฐมวัย โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สำนักงานทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม (2564). แผนยุทธศาสตร์ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม พ.ศ.2559 – 2564. กรุงเทพฯ : ส่วนนโยบายและแผน สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์

สำนักงบประมาณ สำนักนายกรัฐมนตรี. (2565). งบประมาณโดยสังเขป ประจำปี2565. กรุงเทพฯ :

บริษัท แพค เพรส จำกัด.

สำรวย สุขชัย. (2554). ผลการจัดการเรียนรู้ตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงที่มีต่อทักษะพื้นฐาน

ทางวิทยาศาสตร์ของเด็กปฐมวัย.ปริญญานิพนธ์.กรุงเทพฯ : บัณฑิตวิทยาลัย :มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.