สหบทในนวนิยายเรื่อง “ธำมรงค์เลือด” ของพงศกร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มุ่งศึกษาลักษณะการใช้สหบทที่มีการนำชาดกและวรรณคดีไทย จำนวน 4 เรื่อง ได้แก่ สาลิเกทารชาดก สันติคุมพชาดก คัมภีร์โลกบัญญัติ และเสภาขุนช้างขุนแผน มาใช้ในนวนิยายเรื่องธำมรงค์เลือดของพงศกร พร้อมทั้งวิเคราะห์นัยยะที่แฝงอยู่ในนวนิยาย ผลการศึกษาพบว่าพงศกรนำเรื่องสาลิเกทารชาดกและสันติคุมพชาดกมาสื่อถึงฉากสำคัญและแนวคิดสำคัญในนวนิยาย ทั้งยังมีการนำความเชื่อเกี่ยวกับเวมานิกเปรตที่ปรากฏในคัมภีร์โลกบัญญัติของศาสนาพุทธมาสร้างลักษณะสำคัญของตัวละคร ตลอดจนนำตัวละครและอาวุธศักดิ์สิทธิ์จากวรรณคดีเสภาขุนช้างขุนแผนมาประกอบสร้างเป็นเรื่องราวสำคัญ จะเห็นได้ว่าสหบทของการนำวรรณคดีไทยมาใช้ในนวนิยายเรื่องนี้นั้นส่งผลต่อการสร้างสรรค์แนวคิดและการนำเสนอแนวคิดสำคัญของเรื่องได้อย่างชัดเจน
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
การคัดลอก ตีพิมพ์ซ้ำ การเผยแพร่ซ้ำบทความใด ๆ ก็ตามที่ปรากฎอยู่ในวารสารมนุษยศาสตร์ปริทรรศน์ ถือเป็นการละเมิดสิทธิในความเป็นเจ้าของของบทความดังกล่าวที่ปรากฎอยู่ในวารสารมนุษยศาสตร์ปริทรรศน์ กรุณาติดต่อ MPJHthaijo@gmail.com เพื่อขออนุญาตคัดลอก ตีพิมพ์ซ้ำ เผยแพร่ซ้ำบทความใด ๆ ก็ตามที่ปรากฎอยู่ในวารสารมนุษยศาสตร์ปริทรรศน์ ลงในสื่อสิ่งพิมพ์ต่าง ๆ หรือสื่อออนไลน์
References
จันทิมา อังคพณิชกิจ. (2554). สหบท: มุมมองใหม่ในการวิเคราะห์ภาษาและวาทกรรม. วารสารภาษาและภาษาศาสตร์, 29(2), 1 - 26.
ดวงมน จิตร์จำนงค์. (2558). โลกทัศน์และพลังทางสุนทรียะในวรรณกรรมไทย พ.ศ. 2520-2547. ใน ณภัค เสรีรักษ์ และ รชฎ สาตราวุธ (บก.), จินตทรรศน์จากปัตตานี: มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ในกระแสการเปลี่ยนแปลง (น. 88-116). ปัตตานี: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.
ตรีศิลป์ บุญขจร. (2553). ด้วยแสงแห่งวรรณคดีเปรียบเทียบ วรรณคดีเปรียบเทียบ : กระบวนทัศน์และวิธีการ. กรุงเทพฯ :
โรงพิมพ์แซท โฟร์ พริ้นติ้ง
นพพร ประชากุล. (2543). สัมพันธบท. สารคดี, 16(182), 175-177.
พงศกร. (2565). ธำมรงค์เลือด. พิมพ์ครั้งที่ 2. นนทบุรี : ห้างหุ้นส่วนจำกัด พีเอ็นเอส ครีเอชั่น.
พระสัทธรรมโฆษะเถระ. (2528). โลกบัญญัติ. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์อักษรไทย.
พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงวงศาธิราชสนิท. (2468). คำให้การชาวกรุงเก่า. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์โสภณพิพรรฒธนากร.
ราชบัณฑิตยสถาน. (พ.ศ. 2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน.
ศรัณย์ภัทร์ บุญฮก. (2558). คติชนในนวนิยายของพงศกร. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุภัค มหาวรากร. (2556). เอกสารประกอบการสอนวรรณคดีชาดก. กรุงเทพฯ : ภาควิชาภาษาไทยและภาษาตะวันออก
คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุภาพรรณ ณ บางช้าง. (2533). วิวัฒนาการวรรณคดีบาลีสายพระสุตตันตปิฎกที่แต่งในประเทศไทย. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวรรณา คุ้ยเอี่ยม. (2561). การสืบสรรค์วรรณคดีมรดกของไทยในนวนิยายของพงศกร. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต
สาขาภาษาไทย มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ ป. อ. ปยุตฺโต. (2561). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 32.
กรุงเทพฯ: สหธรรมิกจำกัด.