การศึกษาการใช้รูปปัจจุบันกาลในภาษาอังกฤษและความรู้อภิภาษาศาสตร์ ของเจ้าของภาษาที่สัมพันธ์กับเรื่องเวลาและการณ์ลักษณะ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มุ่งศึกษาการใช้ปัจจุบันกาลในภาษาอังกฤษและความรู้อภิภาษาศาสตร์ที่มีอิทธิพลต่อการใช้รูปกาลของเจ้าของภาษา โดยใช้เครื่องมือวิจัย 3 ชนิด คือ แบบสอบถามข้อมูลส่วนตัวของผู้เข้าร่วมวิจัย แบบทดสอบการใช้ปัจจุบันกาลในภาษาอังกฤษ และแบบสอบถามความรู้อภิภาษาศาสตร์ ผู้เข้าร่วมวิจัยเป็นผู้ที่พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่จำนวน 10 คน ซึ่งมีการศึกษาระดับปริญญาตรีหรือสูงกว่าในสาขาต่าง ๆ และมีเชื้อชาติอังกฤษ อเมริกัน และออสเตรเลีย ผลการศึกษาพบว่าเจ้าของภาษาใช้ปัจจุบันกาลปกติ (the Present Simple) ได้ตรงตามทฤษฎีที่สุด ตามด้วยปัจจุบันกาลต่อเนื่อง (the Present Progressive) ปัจจุบันกาลสมบูรณ์ (the Present Perfect) และปัจจุบันกาลสมบูรณ์ต่อเนื่อง (the Present Perfect Progressive) ตามลำดับ ความรู้อภิภาษาศาสตร์ของผู้เข้าร่วมวิจัยแสดงมุมมองที่หลากหลายต่อเหตุการณ์ในแบบทดสอบ งานวิจัยนี้ได้พิสูจน์ว่าความรู้อภิภาษาศาสตร์ในภาษาแม่นั้นมีอยู่จริง และยังช่วยให้เกิดความเข้าใจเกี่ยวกับการเลือกใช้รูปกาลแสดงจุดบอกเวลาและการณ์ลักษณะจากมุมมองต่อเหตุการณ์ของเจ้าของภาษาได้อย่างลุ่มลึกยิ่งขึ้น ผู้วิจัยได้นำเสนอแนวทางใหม่ในการสอนกาลในภาษาอังกฤษ โดยเสนอว่าผู้สอนควรเน้นย้ำองค์ประกอบที่มีอิทธิพลต่อการใช้รูปกาลเช่น มุมมองต่อเหตุการณ์ผ่านการณ์ลักษณะ วัจนลีลาของบทความ และบริบท ซึ่งเป็นองค์ประกอบที่นอกเหนือจากการเน้นรูปภาษาบ่งชี้ทางไวยากรณ์ เช่น คำวิเศษณ์บอกเวลา และคำสันธาน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
การคัดลอก ตีพิมพ์ซ้ำ การเผยแพร่ซ้ำบทความใด ๆ ก็ตามที่ปรากฎอยู่ในวารสารมนุษยศาสตร์ปริทรรศน์ ถือเป็นการละเมิดสิทธิในความเป็นเจ้าของของบทความดังกล่าวที่ปรากฎอยู่ในวารสารมนุษยศาสตร์ปริทรรศน์ กรุณาติดต่อ MPJHthaijo@gmail.com เพื่อขออนุญาตคัดลอก ตีพิมพ์ซ้ำ เผยแพร่ซ้ำบทความใด ๆ ก็ตามที่ปรากฎอยู่ในวารสารมนุษยศาสตร์ปริทรรศน์ ลงในสื่อสิ่งพิมพ์ต่าง ๆ หรือสื่อออนไลน์
เอกสารอ้างอิง
Bégin, C. (2003). Expressing duration and temporal relationships by means of the present perfect progressive. Revue Québécoise de Linguistique, 32(2), 116-136. https://doi.org/10.7202/017545ar
Comrie, B. (1976). Aspect. Cambridge University Press.
Comrie, B. (1985). Tense. Cambridge University Press.
Falk, Y., Lindqvist, C., & Bardel, C. (2015). The role of L1 explicit metalinguistic knowledge in L3 oral production at the initial state. Bilingualism: Language and Cognition, 18(2), 227-235.
Gombert, J. E. (1992). Metalinguistic development. The University of Chicago Press.
Guest, J. (1976). Ordinary people. COHA Corpus. https://www.english-corpora.org/coha/
Harland, M. (1870). At last. COHA Corpus. https://www.english-corpora.org/coha/
Isarankura, S. (2008). Acquisition of the English article system by Thai learners: An analysis of metalinguistic knowledge in English article use [Unpublished doctoral dissertation]. Chulalongkorn University, Bangkok, Thailand.
Isarankura, S. (2011). Conceptualizations of tense and aspect in English among Thai learners. Dhurakij Pundit University, Bangkok, Thailand.
Klein, W., & Li, P. (2009). The expression of time. Walter de Gruyter GmbH & Co. KG.
McManus, K. (2019). Awareness of L1 form-meaning mappings can reduce crosslinguistic effects in L2 grammatical learning. Language Awareness, 28(2), 114-138.
Quirk, R., Greenbaum, S., Leech, G., & Svartvik, J. (1985). A comprehensive grammar of the English language. Longman Group Limited.
Smith, C. S. (1991). The parameter of aspect. Kluwer Academic Publishers.
Trowbridge, J. T. (1866). Lucy Arlyn. COHA Corpus. https://www.english-corpora.org/coha/
Watson, A. M., & Newman, R. M. C. (2017). Talking grammatically: L1 adolescent metalinguistic reflection on writing. Language Awareness, 26(4), 381-398. https://doi.org/10.1080/09658416.2017.1410554
Worathumrong, S. (2015). A pragmatic study of compliments and compliment responses by Thais and Americans: Cross cultural, interlanguage and metalinguistics studies [Unpublished doctoral dissertation]. Chulalongkorn University, Bangkok, Thailand.
Yule, G. (1998). Explaining English grammar. Oxford University Press.
