การรับรู้ของนักศึกษาต่อการบูรณาการวัฒนธรรมในการเรียนภาษาจีน: กรณีศึกษาในมหาวิทยาลัยในประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มุ่งสำรวจการรับรู้ของนักศึกษาปริญญาตรีชาวไทยต่อการบูรณาการองค์ประกอบทางวัฒนธรรมเข้ากับการเรียนภาษาจีน แม้ว่าแนวโน้มการเรียนภาษาจีนในประเทศไทยจะเติบโตขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่การศึกษาว่านักศึกษาให้คุณค่ากับการบูรณาการวัฒนธรรม ควบคู่ไปกับการพัฒนาทักษะทางภาษาอย่างไรนั้น ยังมีอยู่อย่างจำกัด งานวิจัยนี้ใช้กรอบแนวคิดสมรรถนะการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรม (Intercultural Communicative Competence: ICC) ของ Byram (1997) โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมผสาน ข้อมูลของงานวิจัยนี้ถูกเก็บรวบรวมจากนักศึกษาชั้นปีที่ 4 จำนวน 85 คน ผ่านแบบสอบถาม ซึ่งประกอบด้วยคำถามแบบ Likert-scale และคำถามปลายเปิด และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยสถิติเชิงพรรณนา ส่วนข้อมูลเชิงคุณภาพใช้วิธีการวิเคราะห์เชิงธีม (thematic analysis) ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่านักศึกษาให้ความสำคัญกับการบูรณาการวัฒนธรรมในระดับสูง โดยเฉพาะในด้านชีวิตประจำวัน เทศกาล และบรรทัดฐานทางสังคม ซึ่งช่วยส่งเสริมการมีส่วนร่วมและการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรม อย่างไรก็ตาม ยังพบความท้าทายบางประการ เช่น ความไม่สมดุลของเนื้อหาทางวัฒนธรรม และปัญหาด้านการนำไปปฏิบัติ งานวิจัยนี้มีส่วนช่วยในการพัฒนาหลักสูตรการเรียนการสอนภาษาจีน โดยเน้นว่าวัฒนธรรมไม่ใช่เพียงส่วนเสริม แต่เป็นพื้นฐานสำคัญในการบรรลุสมรรถนะในการสื่อสารอย่างแท้จริง
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
การคัดลอก ตีพิมพ์ซ้ำ การเผยแพร่ซ้ำบทความใด ๆ ก็ตามที่ปรากฎอยู่ในวารสารมนุษยศาสตร์ปริทรรศน์ ถือเป็นการละเมิดสิทธิในความเป็นเจ้าของของบทความดังกล่าวที่ปรากฎอยู่ในวารสารมนุษยศาสตร์ปริทรรศน์ กรุณาติดต่อ MPJHthaijo@gmail.com เพื่อขออนุญาตคัดลอก ตีพิมพ์ซ้ำ เผยแพร่ซ้ำบทความใด ๆ ก็ตามที่ปรากฎอยู่ในวารสารมนุษยศาสตร์ปริทรรศน์ ลงในสื่อสิ่งพิมพ์ต่าง ๆ หรือสื่อออนไลน์
เอกสารอ้างอิง
Agar, M. (1995). Language shock: Understanding the culture of conversation. William Morrow and Co.
Bakhtin, M. (1986). Speech genres and other late essays (McGee, V., Trans.) Texas University Press.
Brown, H. D. (2000). Principles of language learning and teaching. Longman.
Byram, M. (1997). Teaching and assessing intercultural communicative competence. Multilingual Matters.
Byram, M. (2021). Teaching and assessing intercultural communicative competence revisited. Multilingual Matters.
Byram, M., Holmes, P., & Savvides, N. (2013). Intercultural communicative competence in foreign language education: questions of theory, practice and research. Language Learning Journal, 41(3), 251–253. https://doi.org/10.1080/09571736.2013.836343
Dong, L., Chayanuvat, A., & Chulerk, P. (2025). Perceptions of Thai university students on Chinese popular culture in learning Chinese as a foreign language. Journal of Intellect Education, 4(4), 41–56. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/IEJ/article/view/286894
Duangmanee, K., & Waluyo, B. (2023). Active learning and professional development: A case of Thai Chinese teachers. Social Sciences, 12(1), 38. https://doi.org/10.3390/socsci12010038
Gardner, R. C. (2010). Motivation and second language acquisition: The socio-educational model. Peter Lang.
Graham, S. (2021). The relationship between culture and the learning and teaching of English: A North-Eastern Thailand perspective under a socio-cultural lens. PASAA, 61(1), 111–146. https://doi.org/10.58837/chula.pasaa.61.1.5
Halliday, M. A. K. (1979). Language as social semiotic: The social interpretation of language and meaning. Edward Arnold.
Iswandari, Y. A., & Ardi, P. (2022). Intercultural communicative competence in EFL setting: A systematic review. rEFLections, 29(2), 361–380. https://doi.org/10.61508/refl.v29i2.260249
Kramsch, C. (1993). Context and culture in language teaching. Oxford University Press.
Liu, X. Y. (2022). Student perspectives of teaching Chinese as a foreign language in Thailand schools in relation to language policy and practice. World Scientific Research Journal, 8(12), 152–163. https://doi.org/10.6911/WSRJ.202212_8(12).0018
Liu, Y. (2009). Learning and teaching Chinese language and culture in Dublin: Attitudes and expectations. [Master’s thesis, Technological University Dublin]. TU Dublin Arrow. https://doi.org/10.21427/D7BC9H
Ma, C., Thaveewatanaseth, N., & Asavaratana. W. (2024). The current state of cultural content teaching in Chinese classrooms in Thailand from teachers ' perspectives: A case study of Traimitwittayalai school in Bangkok. Journal of Roi Kaensarn Academi, 9(8), 871–888. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/JRKSA/article/view/272576
Moran, P. R. (2001). Teaching culture: Perspectives in practice. Cengage Learning.
Namwong, O. A. (2020). Learner-centered approaches in teaching English in Thailand. Massey University. http://hdl.handle.net/10179/15832
Payaprom, S., & Payaprom, Y. (2020). Identifying learning styles of language learners: A useful step in moving towards the learner-centred approach. Journal of Language and Linguistic Studies, 16(1), 59–72. https://doi.org/10.17263/jlls.712646
Phongsirikul, M., & Thongrin, S. (2019). Developing intercultural awareness in ELT: Students’ attitudes toward their intercultural learning experience. rEFLections, 26(1), 78–114. https://doi.org/10.61508/refl.v26i1.203947
Pourkalhor, O., & Esfandiari, N. (2017). Culture in language learning: Background, issues and implications. DOAJ: Directory of Open Access Journals. https://doaj.org/article/03ce6a5f8a834d008ba51211741d94e0
Qu, M. M. (2025, March 3-5). ‘Strategies for the improvement of Chinese education’ that affects student standards in Thailand [Paper presentation]. 18th National and International Conference ‘Advancing knowledge for societal and economic development’, Osaka, Japan. http://journalgrad.ssru.ac.th/index.php/8thconference/article/view/5157/3745
Risager, K. (2007). Language and culture pedagogy. Multilingual Matters.
Snodin, N. S. (2015). Rethinking culture teaching in English language programmes in Thailand. RELC Journal, 47(3), 387–398. https://doi.org/10.1177/0033688215609231
Tandamrong, A., & Parr, G. (2022). Negotiating learner-centred education as a national mandate: A case study of EFL teachers in Thai universities. Pedagogy Culture and Society, 32(1), 183–199. https://doi.org/10.1080/14681366.2022.2025543
Thongmak, M. (2019). The student experience of student-centered learning methods: Comparing gamification and flipped classroom. Education for Information, 35(2), 99–127. https://doi.org/10.3233/efi-180189
Treesuwan, R., & Tanitteerapan, T. (2016). Students’ perceptions on learner-centered teaching approach. The New Educational Review, 45(3), 151–158. https://doi.org/10.15804/tner.2016.45.3.12
Wang. T. S., & Jitrabiab P. (2025). Analysis of the development of Chinese education in Thailand. ASEIJ, 1(1): 30–36. https://so18.tci-thaijo.org/index.php/CIM_Journal2/article/view/1257/754
Wei, X., & Weerasawainon, A. (2019). Developing Chinese textbooks to match Thai learners’ identity in higher education, Thailand. Scholar: Human Sciences, 11(1), 142. http://www.assumptionjournal.au.edu/index.php/Scholar/article/download/3264/2306
Xiao, D., & Tian, C. (2024). Chinese language education under the integration of Chinese and Thai languages and cultures. International Journal of Sociologies and Anthropologies Science Reviews, 4(3), 65–70. https://doi.org/10.60027/ijsasr.2024.4011
