การจัดการศึกษาพระปริยัติธรรมแผนกบาลีสู่ความสำเร็จ: กรณีศึกษาสำนักเรียนวัดโมลีโลกยาราม เขตบางกอกใหญ่ กรุงเทพมหานคร
คำสำคัญ:
การจัดการศึกษาพระปริยัติธรรม แผนกบาลี; , สำนักเรียนวัดโมลีโลกยาราม; , ความสำเร็จบทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้นำเสนอเกี่ยวกับการจัดการศึกษาพระปริยัติธรรมแผนกบาลีสู่ความสำเร็จ เนื่องจากภาษาบาลีมีความสำคัญต่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนา เป็นภาษาที่บันทึกหลักธรรมทางศาสนามาอย่างยาวนาน และเป็นภาษาที่ใช้จารึกพระไตรปิฎก ซึ่งเป็นตัวแทนของพระศาสดาสำหรับให้พระพุทธศาสนิกชนได้ศึกษา การจัดการศึกษาพระปริยัติธรรมแผนกบาลี จึงมีความสำคัญเป็นอย่างยิ่งที่จะทำให้เกิดความมั่นคงของพระพุทธศาสนา จึงนำเสนอแนวปฏิบัติในการจัดการศึกษาพระปริยัติธรรมแผนกบาลี โดยศึกษาจากสำนักเรียนวัดโมลีโลกยารามซึ่งเป็นสำนักเรียนที่มีนักเรียนสอบผ่านเป็นจำนวนมากที่สุดเป็นความสำเร็จในระดับประเทศเพื่อเป็นแนวทางให้สำนักเรียนหรือสำนักศาสนศึกษาอื่นได้นำไปประยุกต์ใช้ ได้แก่ สำนักเรียนหรือสำนักศาสนศึกษาต้องมีหลักสูตรการสอนให้ครบถ้วนโดยใช้หลักสูตรบาลีสนามหลวงมีการสรรหาครูผู้สอนที่มีความรู้ความสามารถเฉพาะด้านภาษาบาลี ใช้รูปแบบการสอนที่เน้นการท่องจำผสมผสานเทคนิคสมัยใหม่ มีอุปกรณ์ในการจัดการเรียนการสอนพร้อมใช้งาน มีกิจกรรมเพื่อส่งเสริมการเรียนภาษาบาลี จัดให้มีการวัดผลประเมินผล ตั้งแต่การสอนของครูผู้สอน การทดสอบวัดผลของนักเรียน เพื่อวางแผนในการปรับปรุงและแก้ปัญหาการเรียน ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อการจัดการศึกษาของคณะสงฆ์ไทยทั้งในปัจจุบันและอนาคต
เอกสารอ้างอิง
กุลิสรา จิตรชญาวณิช. (2562). การศึกษาและความเป็นครูไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
ชนินทร์ชัย อินทิราภรณ์ และสุวิทย์ หิรัณยกาณฑ์. (2542). ปทานุกรมศัพท์การศึกษา. กรุงเทพฯ: แว่นแก้ว.
พระเทพเวที (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2531). หลักการศึกษาในพระพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2559). การศึกษาเพื่ออารยธรรมที่ยั่งยืน. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2551). ยิ่งก้าวถึงสุขยิ่งใกล้ถึงธรรม. กรุงเทพฯ: สถาบันบันลือธรรม.
พระมหาธีรสุข ธมฺมสาโร (อุปไชย). (2554). การจัดการศึกษาพระปริยัติธรรมแผนกบาลี: กรณีศึกษาสำนักเรียนวัดโมลีโลยาราม เขตบางกอกใหญ่ กรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยาฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหายอด อภิปุญฺโญ (โสภา). (2565). การเรียนการสอนพระปริยัติธรรม แผนกบาลีที่ประสบผลสำเร็จ. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาวัฒน์ สุวฑฺฺฒิโก, พระมหาญาณวัฒน์ ฐิตวฑฺฒโน และพระมหาเผด็จ จิรกุโล. (2563). ศึกษาการจัดการเรียนรู้พระปริยัติธรรมแผนกบาลีของพระสงฆ์ไทย. วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา, 10(4), 100-110. https://so01.tci-thaijo.org/index.php/JDAR/article/view/244313/165964
พระมหาวุฒิไกร ปุณฺณวุฑฺฒิ (แจ่มพันธ์). (2564). การถอดบทเรียนแห่งความสำเร็จในการสอนบาลีของสำนักเรียนวัดโมลีโลกยาราม เขตบางกอกใหญ่ กรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาสุธรรม สุรตโน (แก้วเคน). (2560). แนวทางการพัฒนาหลักสูตรการศึกษาพระปริยัติธรรมแผนกบาลีสู่ความเป็นเลิศ. วารสารเสียงธรรมจากมหายาน, 7(1), 35-46. https://so09.tci-thaijo.org/index.php/nsc/article/view/14/5
พระราชวรมุนี (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2528). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สนามหลวงแผนกบาลี. (2548). เรื่องสอบบาลี. กรุงเทพฯ: อาทรการพิมพ์.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2559). พุทธธรรม ฉบับเดิม. (พิมพ์ครั้งที่ 31). กรุงเทพฯ: พระพุทธศาสนาของธรรมสภา.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ สำนักงานนายกรัฐมนตรี. (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: สำนักงานนายกรัฐมนตรี.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2546). รายงานการศึกษาเรื่อง แนวทางการจัดการศึกษาพระ ปริยัติธรรมตาม พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: บริษัทพิมพ์ดีการพิมพ์ จำกัด.
สุชีพ ปุญญานุภาพ. (2535). พระไตรปิฎกฉบับสำหรับประชาชน. กรุงเทพฯ: มหามกุฎราชวิทยาลัย.
Rogers, A. (2004). Non-formal education: Flexible schooling or participatory education. Hong Kong: Comparative Education Research Center.
UNESCO. (1978). Educating for a sustainable future: A transdisciplinary vision for concerted action. Paris: UNESCO.
UNESCO. (2005). Working paper: Asia-Pacific regional strategy for education for sustainable development (2nd ed.). Bangkok: UNESCO Bangkok.