การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเพื่อส่งเสริมการคิดวิเคราะห์ของนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนวัดบวกครกเหนือ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงใหม่ เขต 4
คำสำคัญ:
การพัฒนาหลักสูตร; , หลักสูตรฝึกอบรม; , การฝึกอบรม; , การคิดวิเคราะห์บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมส่งเสริมการคิดวิเคราะห์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 2) ประเมินประสิทธิภาพของหลักสูตรฝึกอบรม และ 3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนต่อหลักสูตร การวิจัยใช้รูปแบบการทดลอง และการประเมินหลักสูตร โดยใช้กรอบแนวคิดของ Tyler และ Stake พื้นที่วิจัย คือ โรงเรียนวัดบวกครกเหนือ จังหวัดเชียงใหม่ กลุ่มเป้าหมายเป็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 จำนวน 40 คน เครื่องมือประกอบการวิจัยประกอบด้วย 1) แบบทดสอบความรู้ความเข้าใจด้านการคิดวิเคราะห์ 2) แบบประเมินทักษะด้านการคิดวิเคราะห์ และ 3) แบบสอบถามความพึงพอใจต่อการใช้หลักสูตรฝึกอบรม การวิเคราะห์ข้อมูลใช้ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า
1. การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมส่งเสริมการคิดวิเคราะห์โดยใช้แนวคิดของ Tyler และ Stake จากผู้เชี่ยวชาญประเมินความเหมาะสมในโดยภาพรวมได้ค่าเฉลี่ย 4.80 อยู่ในระดับมากที่สุด
2. ประเมินประสิทธิภาพของหลักสูตรฝึกอบรม 1) นักเรียนมีความรู้ความเข้าใจด้านการคิดวิเคราะห์เฉลี่ยเท่ากับ 12.48 คะแนน และ 22.30 คะแนน ตามลำดับ คะแนนสอบหลังการฝึกอบรมสูงกว่าก่อนการฝึกอบรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2) นักเรียนมีทักษะด้านการคิดวิเคราะห์ ภาพรวม มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 10.25 จากคะแนนเต็ม 12 คะแนน อยู่ในระดับดีมาก และ 3) นักเรียนมีความพึงพอใจต่อหลักสูตรฝึกอบรม มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.84 อยู่ในระดับมากที่สุด
เอกสารอ้างอิง
กานต์ชนก ศรีนวลจันทร์. (2558). การพัฒนาความสามารถคิดวิเคราะห์วิชาสังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรมโดยการเรียนรู้ด้วยเทคนิคหมวก 6 ใบ. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
กิตติชัย นำชัยสิทธิ์. (2562). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรม: หลักการและวิธีการ. เชียงใหม่: พิมพ์ไทย.
จารุวรรณ ชัยปาณี. (2563). การศึกษาและพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเพื่อเพิ่มทักษะการคิดสร้างสรรค์สำหรับพนักงานองค์กร. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
เจษฎา ทองกันทม. (2562). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมการจัดการเรียนรู้ตามแนวทางสะเต็มศึกษา สำหรับครูผู้สอนโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 1. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ชาญณรงค์ สุขสวัสดิ์. (2565). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมในยุคดิจิทัล. ปทุมธานี: ไทยเรียนรู้.
ดาริกา สมนึก. (2560). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดปรัชญาสำหรับเด็กเพื่อส่งเสริมความสามารถในการคิดวิเคราะห์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. เข้าได้ถึงจาก http://www.edu.chula.ac.th/ojed
ธีรศักดิ์ สุวรรณกูล. (2561). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: การศึกษา.
ประพันธ์พงศ์ ชิณพงษ์. (2562). ทฤษฎีองค์กรสาธารณะ. กรุงเทพฯ: ศักดิ์โสภา.
พิชญ์ สุทธิสาร. (2566). การพัฒนาหลักสูตรเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: การศึกษา.
พิมพ์ชนก ศรีสง่า. (2564). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมที่สมบูรณ์ในองค์กรสมัยใหม่. ขอนแก่น: วิชาการ.
วิจารณ์ พานิช. (2562). การสร้างการเรียนรู้สู่ศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสยามกัมมาจล.
สมชาย วิจัยสุข. (2565). เกณฑ์การพัฒนาทักษะการคิดวิเคราะห์สำหรับผู้เรียนระดับมัธยมศึกษา. กรุงเทพฯ: การศึกษา.
สมทรง สุภาพ. (2565). รูปแบบเพื่อประเมินหลักสูตรในศตวรรษที่ 21 ซึ่งพัฒนาจากรูปแบบการประเมิน CIPP Model. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 33(1),1-14. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/edubuu/article/view/256064/172103
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2563). แนวทางการจัดการเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning) เพื่อการพัฒนาทักษะในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
_______. (2564). แนวทางการจัดการเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning) ในระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. เข้าถึงได้จาก academic.obec.go.th
สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา. (2567). คู่มือกรอบแนวทางการประกันคุณภาพภายนอก พ.ศ. 2567-2571 การศึกษาขั้นพื้นฐาน. เข้าถึงได้จาก https://www.onesqa.or.th/th/contentdownload/944/
สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน. (2560). การยกระดับคุณภาพครูไทยในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และพัฒนาคุณภาพเยาวชน.
สุภาพร วงศ์ทวี. (2563). การประยุกต์ใช้กระบวนการพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมในองค์กร. นนทบุรี: มหาวิทยาลัย.
สุมาลี น้ำเทพ. (2565). การส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตในสังคมไทย: แนวทางและกลยุทธ์. กรุงเทพฯ: การศึกษา.
สุรชาติ วงศ์ทวีพร. (2564). การพัฒนาหลักสูตรด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการบูรณาการเทคโนโลยี. กรุงเทพฯ: เทคโนโลยี.
สุรวุฒิ ล้ำไพศาล. (2562). การพัฒนาหลักสูตรและการจัดการการศึกษาทางเลือก. กรุงเทพฯ: การศึกษา.
สุวรรณา สมบัติรักษา. (2564). การพัฒนาหลักสูตรในระดับอุดมศึกษาและการปรับปรุงให้ตรงกับความต้องการของตลาดแรงงาน. กรุงเทพฯ: การศึกษา.
Dessler, G. (1999). Management: Fundamentals, modern principles & practice. (4th ed.). Reston.
Gralewski, J., & Karwowski, M. (2019). Are teachers’ ratings of students’ creativity related to students’ divergent thinking?. The Maria Grzegorzewska University.
Johnson, D. W., & Johnson, R. T. (1999). Learning together and alone: Cooperative, competitive, and individualistic learning. (5th ed.). Allyn and Bacon.
Kolb, D. A. (1984). Experiential learning: Experience as the source of learning and development. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
Lieberman, A., & Miller, L. (1984). Teachers, their world and their work: Implications for school improvement. Association for Supervision and Curriculum Development.
Mayer, R. E. (2001). Multimedia learning. Cambridge: Cambridge University Press.
Piaget, J. (1970). Science of education and the psychology of the child. New York: Orion Press.
Prince, M. (2004). Does active learning work? A review of the research. Journal of Engineering Education, 93(3), 223-231. https://doi.org/10.1002/j.2168-9830.2004.tb00809.x
Stake, R. E. (1967). The countenance of educational evaluation. Teachers College Record, 68(7), 523-540.
Tyler, R. W. (1949). Basic principles of curriculum and instruction. University of Chicago Press.
Wiggins, G., & McTighe, J. (2009). Understanding by design. (2nd ed.). Association for Supervision and Curriculum Development.
