Development of a Training Curriculum to Promote Analytical Thinking for Pratom Suksa 6 Students at Wat Buak Khrok Nuea School, Chiang Mai Primary Educational Service Area Office 4
Keywords:
Curriculum Development; , Training Curriculum; , Training; , Analytical ThinkingAbstract
This research aimed to 1) develop a training curriculum to promote analytical thinking for Pratom Suksa 6 students, 2) evaluate the effectiveness of the training curriculum and 3) study students' satisfaction with the curriculum. The research was an experimental models and curriculum assessments using Tyler and Stake's framework. The research area was Wat Buak Khrok Nuea School, Chiang Mai Province. The target group consisted of 40 Pratom Suksa 6 students. The research tools included 1) analytical cognitive tests, 2) analytical cognitive skills assessments, and 3) training curriculum satisfaction questionnair. The data were analyzed by the statistical methods of mean, and standard deviation.
The research results found that:
1. The development of a training curriculum to promote analytical thinking using the concepts of Tyler and Stake from experts assessed the overall appropriateness, averaging 4.80 was at the highest level.
2. The effectiveness of the training curriculum was as follows: (1) Students had an average analytical skills of 12.48 and 22.30 respectively, their post-training test scores were statistically significantly higher than before the training at .05 level. (2) Students had analytical skills, in overall, the average score was 10.25 out of 12, at a very good level. (3) Students were satisfied with the training curriculum with an average of 4.84, at the highest level.
References
กานต์ชนก ศรีนวลจันทร์. (2558). การพัฒนาความสามารถคิดวิเคราะห์วิชาสังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรมโดยการเรียนรู้ด้วยเทคนิคหมวก 6 ใบ. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
กิตติชัย นำชัยสิทธิ์. (2562). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรม: หลักการและวิธีการ. เชียงใหม่: พิมพ์ไทย.
จารุวรรณ ชัยปาณี. (2563). การศึกษาและพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเพื่อเพิ่มทักษะการคิดสร้างสรรค์สำหรับพนักงานองค์กร. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
เจษฎา ทองกันทม. (2562). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมการจัดการเรียนรู้ตามแนวทางสะเต็มศึกษา สำหรับครูผู้สอนโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 1. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ชาญณรงค์ สุขสวัสดิ์. (2565). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมในยุคดิจิทัล. ปทุมธานี: ไทยเรียนรู้.
ดาริกา สมนึก. (2560). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดปรัชญาสำหรับเด็กเพื่อส่งเสริมความสามารถในการคิดวิเคราะห์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. เข้าได้ถึงจาก http://www.edu.chula.ac.th/ojed
ธีรศักดิ์ สุวรรณกูล. (2561). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: การศึกษา.
ประพันธ์พงศ์ ชิณพงษ์. (2562). ทฤษฎีองค์กรสาธารณะ. กรุงเทพฯ: ศักดิ์โสภา.
พิชญ์ สุทธิสาร. (2566). การพัฒนาหลักสูตรเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: การศึกษา.
พิมพ์ชนก ศรีสง่า. (2564). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมที่สมบูรณ์ในองค์กรสมัยใหม่. ขอนแก่น: วิชาการ.
วิจารณ์ พานิช. (2562). การสร้างการเรียนรู้สู่ศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสยามกัมมาจล.
สมชาย วิจัยสุข. (2565). เกณฑ์การพัฒนาทักษะการคิดวิเคราะห์สำหรับผู้เรียนระดับมัธยมศึกษา. กรุงเทพฯ: การศึกษา.
สมทรง สุภาพ. (2565). รูปแบบเพื่อประเมินหลักสูตรในศตวรรษที่ 21 ซึ่งพัฒนาจากรูปแบบการประเมิน CIPP Model. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 33(1),1-14. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/edubuu/article/view/256064/172103
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2563). แนวทางการจัดการเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning) เพื่อการพัฒนาทักษะในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
_______. (2564). แนวทางการจัดการเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning) ในระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. เข้าถึงได้จาก academic.obec.go.th
สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา. (2567). คู่มือกรอบแนวทางการประกันคุณภาพภายนอก พ.ศ. 2567-2571 การศึกษาขั้นพื้นฐาน. เข้าถึงได้จาก https://www.onesqa.or.th/th/contentdownload/944/
สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน. (2560). การยกระดับคุณภาพครูไทยในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และพัฒนาคุณภาพเยาวชน.
สุภาพร วงศ์ทวี. (2563). การประยุกต์ใช้กระบวนการพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมในองค์กร. นนทบุรี: มหาวิทยาลัย.
สุมาลี น้ำเทพ. (2565). การส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตในสังคมไทย: แนวทางและกลยุทธ์. กรุงเทพฯ: การศึกษา.
สุรชาติ วงศ์ทวีพร. (2564). การพัฒนาหลักสูตรด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและการบูรณาการเทคโนโลยี. กรุงเทพฯ: เทคโนโลยี.
สุรวุฒิ ล้ำไพศาล. (2562). การพัฒนาหลักสูตรและการจัดการการศึกษาทางเลือก. กรุงเทพฯ: การศึกษา.
สุวรรณา สมบัติรักษา. (2564). การพัฒนาหลักสูตรในระดับอุดมศึกษาและการปรับปรุงให้ตรงกับความต้องการของตลาดแรงงาน. กรุงเทพฯ: การศึกษา.
Dessler, G. (1999). Management: Fundamentals, modern principles & practice. (4th ed.). Reston.
Gralewski, J., & Karwowski, M. (2019). Are teachers’ ratings of students’ creativity related to students’ divergent thinking?. The Maria Grzegorzewska University.
Johnson, D. W., & Johnson, R. T. (1999). Learning together and alone: Cooperative, competitive, and individualistic learning. (5th ed.). Allyn and Bacon.
Kolb, D. A. (1984). Experiential learning: Experience as the source of learning and development. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
Lieberman, A., & Miller, L. (1984). Teachers, their world and their work: Implications for school improvement. Association for Supervision and Curriculum Development.
Mayer, R. E. (2001). Multimedia learning. Cambridge: Cambridge University Press.
Piaget, J. (1970). Science of education and the psychology of the child. New York: Orion Press.
Prince, M. (2004). Does active learning work? A review of the research. Journal of Engineering Education, 93(3), 223-231. https://doi.org/10.1002/j.2168-9830.2004.tb00809.x
Stake, R. E. (1967). The countenance of educational evaluation. Teachers College Record, 68(7), 523-540.
Tyler, R. W. (1949). Basic principles of curriculum and instruction. University of Chicago Press.
Wiggins, G., & McTighe, J. (2009). Understanding by design. (2nd ed.). Association for Supervision and Curriculum Development.
