การบริหารงานโรงเรียนดีวิถีลูกเสือ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน
คำสำคัญ:
โรงเรียนดีวิถีลูกเสือ; , การบริหาร; , ผู้บริหารสถานศึกษาบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพการบริหารงานโรงเรียนดีวิถีลูกเสือ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน 2) เปรียบเทียบการบริหารงานโรงเรียนดีวิถีลูกเสือ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน จำแนกตามอายุ และประสบการณ์ในการทำงาน เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษาและหัวหน้ากิจกรรมพัฒนาผู้เรียนของสถานศึกษาที่ได้รับคัดเลือกเป็นโรงเรียนดีวิถีลูกเสือ ประจำปี 2566 จำนวน 254 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามมีลักษณะเป็นแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.96 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบที และความแปรปรวนแบบทางเดียว
ผลการวิจัยพบว่า
1. สภาพการบริหารงานโรงเรียนดีวิถีลูกเสือ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก และเมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า อยู่ในระดับมากที่สุด 3 ด้าน โดยเรียงลำดับค่าเฉลี่ยจากมากไปหาน้อย ดังนี้ 1) การเข้าร่วมกิจกรรมลูกเสือในสถานศึกษา และหน่วยงานอื่นๆ ของผู้บริหารสถานศึกษา 2) คุณวุฒิทางลูกเสือของผู้บริหารสถานศึกษา และ 3) การเข้าร่วมประชุมสัมมนา และ/หรือเป็นคณะทำงาน หรือเป็นคณะวิทยากรด้านลูกเสือของผู้บริหารสถานศึกษา ตามลำดับ
2. การเปรียบเทียบการบริหารงานโรงเรียนดีวิถีลูกเสือ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานจำแนกตามอายุและประสบการณ์ในการทำงาน พบว่า โดยภาพรวมไม่แตกต่างกัน
เอกสารอ้างอิง
ชัยยนต์ เพาพาน. (2559). แนวคิดและทฤษฎีพื้นฐานการเป็นผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารบริหารการศึกษามหาวิทยาลัยขอนแก่น, 8(1), https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDMKKU/article/view/56340/46957
ณัฐชนนท์ ยงทรัพย์อนันต์. (2566). บทบาทผู้บริหารกับการจัดกิจการลูกเสือในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากาญจนบุรี. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ดวงธิดา ทุมกิจจะ. (2563). การศึกษาผลการนิเทศกระบวนการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนลูกเสือโรงเรียน ในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามุกดาหารโดยการนิเทศแบบกัลยาณมิตร. (รายงานการค้นคว้าอิสระ). มุกดาหาร: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามุกดาหาร เขต 1.
ยุรธร จีนา. (2560). การแนะแนวชีวิตสำหรับเยาวชน โดยใช้หลักการสอนของพระพุทธเจ้าในคัมภีร์อรรถกถาธรรมบท. (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
วีรยา คำแหง. (2552). สภาพและปัญหาการบริหารกิจกรรมและเนตรนารี ตามวงจรเดมมิ่ง ในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาลพบุรี. วารสารวิจัยและนวัตกรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ เพื่อการพัฒนาท้องถิ่น, 1(1), 74-84.
สำนักการลูกเสือ ยุวกาชาดและกิจการนักเรียน. (2565). คู่มือการใช้เกณฑ์การประเมินผลและคัดเลือกโรงเรียนดีวิถีลูกเสือ. กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2566). รายชื่อสถานศึกษาที่ผ่านเกณฑ์การประเมินผลและได้รับรางวัลโรงเรียนดีวิถีลูกเสือประจำปี พ.ศ. 2566. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา. (2560). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพฯ: พริกหวาน กราฟฟิค.
สุภาพร จตุรภัทร. (2557). แนวทางการพัฒนาการลูกเสือไทยเพื่อส่งเสริมความเป็นพลเมืองดี. วารสารครุศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 32(2), 45-60.
Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1997). On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity. Dutch Journal of Education Research, 2, 49-60.
Cronbach, L. J. (1970). Essentials of psychological testing. (3rd ed.). New York: Harper & Row.
