การบริหารงานบุคคลตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ของผู้บริหารสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบึงกาฬ
คำสำคัญ:
การบริหารงานบุคคล;, หลักสัปปุริสธรรม 7;, ผู้บริหารสถานศึกษาบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพการบริหารงานบุคคลตามหลักสัปปุริสธรรม 7 และ 2) เสนอแนวทางการส่งเสริมการบริหารงานบุคคลตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมผสาน โดยเก็บข้อมูลเชิงปริมาณจากผู้บริหารสถานศึกษาและครู จำนวน 295 คน และข้อมูลเชิงคุณภาพจากผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 12 รูป/คน เครื่องมือวิจัยประกอบด้วยแบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงพรรณนา ส่วนข้อมูลเชิงคุณภาพวิเคราะห์ด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1. สภาพการบริหารงานบุคคลตามหลักสัปปุริสธรรม 7 โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (x̄ = 4.64, S.D. = 0.35) โดยหลักธรรมที่มีการปฏิบัติสูงสุดคือ หลักอัตตัญญุตา (x̄ = 4.69, S.D. = 0.35) รองลงมาคือ หลักปริสัญญุตา (x̄ = 4.65, S.D. = 0.36) และต่ำสุดคือ หลักธัมมัญญุตา (x̄ = 3.62, S.D. = 0.33) 2. แนวทางการส่งเสริมการบริหารงานบุคคลตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ได้แก่ ผู้บริหารควรกำหนดเป้าหมายงานที่ชัดเจน พัฒนาตนเอง และจัดทำคู่มือการบริหารงานบุคคล จัดบุคลากรให้ตรงกับความสามารถ ติดตามผลการปฏิบัติงาน ส่งเสริมการอบรมและพัฒนาความรู้แก่บุคลากรอย่างเสมอภาค จัดสรรอัตรากำลังและงบประมาณอย่างเหมาะสมพร้อมทั้งสร้างขวัญกำลังใจโดยการชมเชยผู้ปฏิบัติงานดี และปลูกฝังจิตสำนึกในองค์กรเอกสารอ้างอิง
ไทยรัฐออนไลน์. (2566). ป.ป.ช. เข้มจับตาเงินแป๊ะเจี๊ยะ ฝากเด็กเข้าเรียนปี 66 แนะเลิกรับเด็กเงื่อนไขพิเศษ. เข้าถึงได้จากhttps://www.thairath.co.th/news/politic/2666850
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: สุวีริยสาส์น.
บุญทัน ดอกไธสง. (2559). หลักการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.
พระครูพิศาลปริยัตยานุกูล (อนันต์ วฑฺฒโน). (2562). แนวทางการบริหารงานบุคคลตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ของผู้บริหารโรงเรียนประถมศึกษาเขตบางขุนเทียน สังกัดกรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระจิณณ์วเรณย์ อคฺคธมฺโม, พระฮอนด้า วาทสทฺโท และจุฬาพรรณภรณ์ ธนะแพทย. (2563). การบริหารงานบุคคลตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ในโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา จังหวัดขอนแก่น. Journal of Buddhist Education and Research, 7(2), 203-212.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต). (2546). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาบุดดี สุธงษาโม, พระครูปลัดสมชัย นิสฺสโภ และพระครูปริยัติคุณนะรังษ. (2566). การบริหารงานบุคคลตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ของผู้บริหารโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา สังกัดสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ จังหวัดเลย. วารสารศรีล้านช้างปริทรรศน์, 9(1), 105-120.
พระมหาพงษ์สินธ์ ถิรจิตฺโต (โพธิ์คํา). (2563). การวิจัยในโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา จังหวัดอุดรธานี. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมบัติ บุตรแสนคม. (2567). การบริหารงานบุคคลในยุคฐานวิถีชีวิตใหม่ ตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ของผู้บริหารโรงเรียนประถมศึกษา อำเภอคลองหลวง จังหวัดปทุมธานี. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ. (2562). มาตรการป้องกันการทุจริตในการเรียกรับทรัพย์สินหรือประโยชน์ตอบแทน เพื่อโอกาสในการเข้าเรียนในสถานศึกษา. เข้าถึงได้จาก https://www.nacc.go.th/categorydetail/20191124125640121/20250218141151
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). รายงานประจำปี 2566. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
