แนวทางพัฒนาการจัดการอาชีวศึกษาระบบทวิภาคีของสถานศึกษา สังกัดอาชีวศึกษา จังหวัดขอนแก่น
คำสำคัญ:
แนวทางพัฒนา;, การจัดการอาชีวศึกษา;, ระบบทวิภาคีบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพการจัดการอาชีวศึกษาระบบทวิภาคีของสถานศึกษาสังกัดอาชีวศึกษาจังหวัดขอนแก่น และ 2) เสนอแนวทางการพัฒนาการจัดการอาชีวศึกษาระบบทวิภาคีดังกล่าว โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมผสาน ทั้งเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหารและครูจำนวน 271 คน กำหนดโดยใช้สูตรของทาโร่ ยามาเน่ และผู้ให้ข้อมูลสำคัญเชิงลึก 3 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสอบถาม (ค่าความเชื่อมั่น 0.94) และแบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยสถิติ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเชิงคุณภาพด้วยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า
1. สภาพการจัดการอาชีวศึกษาระบบทวิภาคีของสถานศึกษาในภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( = 4.25, S.D. = 0.63) โดยด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือ ความร่วมมือกับสถานประกอบการ (
= 4.30, S.D. = 0.59) รองลงมาคือ การจัดการหลักสูตร (
= 4.29, S.D. = 0.63) และด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุดคือ การนิเทศ (
= 4.19, S.D. = 0.71)
2. แนวทางการพัฒนาประกอบด้วย 5 ด้าน ได้แก่ การจัดการเรียนการสอน เน้นการบูรณาการเรียนรู้กับการทำงาน พัฒนาครูด้วยเทคโนโลยี และสอดคล้องกับบริบทและความต้องการของสถานประกอบการ การวัดผลประเมินผล ร่วมมือระหว่างครูผู้สอนและครูฝึก ใช้ทั้งเอกสารและระบบออนไลน์ ความร่วมมือกับสถานประกอบการ แสวงหาความร่วมมือกับสถานประกอบการชั้นนำ และเลือกเป็นต้นแบบ การจัดการหลักสูตร พัฒนาหลักสูตรร่วมกันให้สอดคล้องกับบริบทและครุภัณฑ์ การนิเทศ จัดตั้งคณะกรรมการร่วม ติดตามความก้าวหน้าตามแผนการฝึก และพัฒนาระบบสารสนเทศเพื่อการนิเทศอย่างมีประสิทธิภาพ
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). พระราชบัญญัติการอาชีวศึกษา พ.ศ. 2551. ราชกิจจานุเบกษา.
______. (2562). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2562. ราชกิจจานุเบกษา.
กุลริศา ตรีโชติ. (2564). การบริหารเครือข่ายความร่วมมือในการจัดการอาชีวศึกษาระบบทวิภาคีของสถานศึกษา สังกัดอาชีวศึกษาจังหวัดภูเก็ต. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ทรายทอง สมเป้า. (2561). สภาพและแนวทางการพัฒนาการจัดการอาชีวศึกษาระบบทวิภาคีของสถาบันการอาชีวศึกษาภาคเหนือ 1. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
นิพล แก้วกาหลง. (2564). ปัจจัยทางการบริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลในการจัดการศึกษา ระบบทวิภาคีของวิทยาลัย ในสังกัดอาชีวศึกษาจังหวัดสกลนคร. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น จำกัด.
พิมพ์พิศา รัตนธรรมาศ และสุกัญญา สุดารัตน์. (2567). แนวทางการจัดการอาชีวศึกษาระบบทวิภาคีของอาชีวศึกษาจังหวัดราชบุรี สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. วารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร, 7(3), 184-192.
ศูนย์อาชีวศึกษาทวิภาคี. (2563). แนวทางปฏิบัติการจัดการอาชีวศึกษาระบบทวิภาคีตามประกาศคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. กรุงเทพฯ: ศูนย์อาชีวศึกษาทวิภาคี สำนักความร่วมมือ.
สมบัติ ท้ายเรือคำ. (2552). ระเบียบวิธีวิจัยสำหรับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 4). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สมาพร ม่วงทอง, สาธร ทรัพย์รวงทอง และสุพัฒนา หอมบุปผา. (2567). แนวทางการจัดการอาชีวศึกษาระบบทวิภาคีของสถานศึกษาในสังกัด สำนักงานอาชีวศึกษา จังหวัดเพชรบูรณ์. วารสารครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, 7(2), 385-397. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/edunsrujo/article/view/267174/181756
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2555). ยุทธศาสตร์การผลิตและพัฒนากำลังคนอาชีวศึกษา 15 ปี (พ.ศ. 2555-2569). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). รายงานภาพรวมเศรษฐกิจและสังคมของประเทศไตรมาสที่ 4 ปี 2565. เข้าถึงได้จาก https://www.nesdc.go.th
Likert, R. (1976). A technique for the measurement of attitudes. In J. T. Tedeschi (Ed.), The psychology of attitude change and social influence (pp. 233-243). McGraw-Hill.
Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis. (3rd ed.). Harper and Row.
