Development of Critical Reading Ability and Problem Solving of First Year Thai Language Teaching Students by Use Problem-Based Learning
Keywords:
Critical Reading, Problem-solving, Problem-Based LearningAbstract
The objectives of this research study were: 1) to compare the ability of critical reading and problem solving of first-year students, before and after employing Problem-Based Learning (PBL), 2) to study the students’ opinions towards the learning activities with Problem-Based Learning. The population in this research was the 1st-3rd year 120 students in the faculty of education majoring in Teaching Thai at Mahamakut Buddhist University Isan Campus, studying in the academic year 2021. The sample group in this research was the first-year 44 students that were studying in the academic year 2021. Research of Method were lesson plans for critical reading and questionnaires of students’ opinions towards Problem-Based Learning. The data were statistically analyzed employing the mean and standard deviation.
The results of the study reveal as follows:
1. the students’ mean score and the standard deviation on critical reading and problem-solving ability tests were X̅ = 20.20 and S.D. = 0.55 respectively, and after the treatment with Problem-Based Learning, the mean score and the standard deviation were X̅ = 25.50 and S.D. = 0.65, indicating that the critical reading and problem-solving skills significantly improved and the statistical level of 0.05, in accordance with the hypothesis set.
2. The overall students’ opinion towards the instruction employed the Problem-Based Learning was at a high level (X̅ = 4.39). As considered in each aspect, it was found that, in Learning Activities, the students' opinion was at the highest level of agreement (X̅ = 4.50), followed by Teaching Media, the students' opinion was at the very agreeable level (X̅ = 4.40,), on the Measurement and Evaluation Aspect, the students' opinion was in a very agreeable level (X̅ = 4.35), and in terms of Learning Environment Management (X̅=4.32).
References
กรมวิชาการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
จิรภา อรรถพร. (2557). การพัฒนารูปแบบการสอนเชิงรุกออนไลน์เพื่อส่งเสริมพฤติกรรมการเรียนรู้ของนิสิตปริญญาบัณฑิต. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา, 9(4), 122-136.
จิรวัฒน์ เพชรรัตน์ และอัมพร ทองใบ. (2556). การอ่านและการเขียนทางวิชาการ. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ชมสุภัค ครุฑกะ. (2558). สภาพที่เป็นจริงและสภาพที่คาดหวังของนักศึกษาที่มีต่อการจัดการเรียนการสอนเชิงรุก. (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
เชิดศักดิ์ ภักดีวิโรจน์. (2556). ผลการจัดการเรียนรู้เชิงรุก เรื่องทักษะกระบวนการทางคณิตศาสตร์ที่มีต่อความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์การคิดอย่างมีวิจารณญาณและความเชื่อมั่นในตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ไชยยศ เรืองสุวรรณ. (2546). เทคโนโลยีการศึกษาและทฤษฎีการวิจัย. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
เนาวนิตย์ สงคราม. (2555). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสานด้วยการเรียนรู้เชิงรุก เพื่อสร้างองค์ความรู้และความสามารถในการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์สำหรับนิสิตนักศึกษาครุศาสตร์บัณฑิตในสถาบันอุดมศึกษาของรัฐ. (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บัญญัติ ชำนาญกิจ. (2549). ทำไมจึงจำเป็นต้องจัดการเรียนรู้แบบใฝ่รู้ในระดับอุดมศึกษา. วารสารการจัดการความรู้ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, 1(1), 1-7.
พันธุ์ทิพย์ เกื้อเพชรแก้ว. (2545). ปัญหาการสอนอ่านย่อความในระดับอุดมศึกษา. วิชาการ, 5(6), 51-58.
ไพศาล สุวรรณน้อย. (2559). การเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน (Problem–based Learning: PBL). เอกสารประกอบการบรรยายโครงการพัฒนาการเรียนการสอน สถาบันพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ฝ่ายวิชาการ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. เข้าถึงได้จาก https://bit.ly/3u0mRQN
วรเชษฐ์ บุญยง. (2554). การพัฒนาความเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างวัตถุในระบบสุริยะของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โดยใช้ชุดกิจกรรมเทคนิคการสอนเชิงรุกที่ส่งเสริมศักยภาพการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ ATLAS. (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต). อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: ตถาตา บลิเคชั่น.
สัญญา ภัทรากร. (2552). ผลการจัดการเรียนรู้อย่างมีชีวิตชีวาที่มีต่อความสามารถในการแก้ปัญหาและการสื่อสารทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 เรื่องความน่าจะเป็น. (ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครรินทรวิโรฒ.
สุวิทย์ มูลคำ. (2547). กลยุทธ์การอ่านสังเคราะห์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.
อุษณีย์ เทพวรชัย. (2542). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนเชิงรุกทางการศึกษาพยาบาลในระดับปริญญาตรี. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เอมอร เนียมน้อย. (2551). พัฒนาการอ่านอย่างมีวิจารณญาณ. กรุงเทพฯ: สุรีวิยาสาส์น.
Bonwell, C. C and Eison, J. A. (1991). Active Learning: Creative Excitement in the Classroom.ASHE-ERIC higher Education Reports. Washington, D.C.: The George Washington University.