การพัฒนาคู่มือเสริมทักษะการฟังและการพูดภาษาอังกฤษสำหรับพยาบาล โรงพยาบาลรัฐในพื้นที่โครงการอีอีซี: กรณีศึกษา โรงพยาบาลพุทธโสธร จังหวัดฉะเชิงเทรา

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความต้องการพัฒนาทักษะการฟังและการพูดภาษาอังกฤษที่จำเป็นต่องานของพยาบาล และรูปแบบเนื้อหาของคู่มือเสริมทักษะการฟังและการพูดภาษาอังกฤษสำหรับพยาบาล 2) เปรียบเทียบทักษะการฟังและการพูดภาษาอังกฤษก่อนและหลังใช้คู่มือเสริมทักษะการฟังและการพูดภาษาอังกฤษสำหรับพยาบาล กลุ่มตัวอย่างตอบแบบสอบถาม คือ พยาบาลวิชาชีพ ประจำโรงพยาบาลพุทธโสธร แผนกศัลยกรรม อายุรกรรม ผู้ป่วยนอก การพยาบาลผู้คลอด และออร์โธปิดิกส์ จำนวน 175 คน กลุ่มตัวอย่างสัมภาษณ์ คือ หัวหน้าหอผู้ป่วยหรือหัวหน้าแผนกที่ศึกษา จำนวน 18 คน และกลุ่มตัวอย่างทดลองใช้คู่มือฯ ได้แก่ พยาบาลวิชาชีพในแผนกที่ศึกษาจำนวน 30 คน เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์เชิงลึก แบบประเมินคุณภาพคู่มือฯ คู่มือเสริมทักษะการฟังและการพูดภาษาอังกฤษสำหรับพยาบาล พร้อมซีดีที่จัดทำเป็นคิวอาร์โค้ด และแบบทดสอบก่อนและหลังทดลองใช้คู่มือฯ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ สถิติเชิงพรรณนา ทดสอบสมมติฐานด้วย paired sample t-test และวิเคราะห์เนื้อหาจากการสัมภาษณ์เชิงลึก ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างมีความต้องการพัฒนาทักษะการฟังและการพูดภาษาอังกฤษในระดับมาก ( = 3.73, S.D. = 0.17) และ ( = 3.51, S.D. = 0.22) ตามลำดับ โดยหัวข้อที่ต้องการพัฒนาทักษะการฟังและการพูดมากที่สุด ได้แก่ ฟังและเข้าใจข้อซักถามหรือ ความต้องการของคนไข้ ฟังและเข้าใจประวัติและอาการของคนไข้ และพูดซักประวัติและสอบถามอาการ จากการสัมภาษณ์พบว่าปัญหาการฟังและการพูดที่สำคัญและมีการกล่าวถึงมากที่สุด ได้แก่ การพูดเป็นคำ ไม่สามารถเรียบเรียงเป็นประโยค ไม่คุ้นเคยกับสำเนียงและภาษาถิ่นของคนไข้ชาวต่างชาติ ข้อจำกัดด้านคำศัพท์ และไม่ค่อยได้ใช้ภาษาอังกฤษ

          จากการบันทึกผลการใช้คู่มือเสริมทักษะการฟังและการพูดภาษาอังกฤษสำหรับพยาบาลพร้อมซีดี พบว่ากลุ่มตัวอย่างมีความคิดเห็นเชิงบวกต่อรูปแบบ เนื้อหาและการใช้ภาษาของคู่มือฯ และหลังทดลองใช้คู่มือฯ พัฒนาทักษะการฟังและการพูดภาษาอังกฤษ กลุ่มตัวอย่างมีค่าเฉลี่ยคะแนนทดสอบหลังใช้คู่มือฯ สูงขึ้นกว่าก่อนการใช้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ซึ่งเป็นไปตามสมมติฐานการวิจัย