Factors of Private Higher Education Institutes Brand Strength
Keywords:
Factors, Private Higher Education Institutes BrandAbstract
The objectives of this research were to compose the Private Higher Education Institutes Brand Strength Factor. The 383 samples were students in Private Higher Education Institutes by simple random sampling. The Exploratory Factor Analysis is based on the concepts related to brands of private higher education institutions in 5 aspects. They are 1) Reputation 2) Identity 3) Image 4) Satisfaction and 5) Loyalty. And found 4 new factors had eigenvalues greater than 1 and could explain 68.177% of variance level. The new factors were named as follows:1) identity promotion, 2) relationship building, 3) International cooperation, and 4) reputation perception. Then, all 4 factors were confirmatory factory analyzed and found that the variables weight value of the 4 new factors were statistically significant at the .01 level. It is shown that the created factor is structurally correct. The Confirmatory Factor Analysis was found that The Chi-square = 456.360, Degrees of Freedom= 376, Chi-square/Degrees of Freedom = 1.214, RMSEA = 0.024, CFI = 0.993, TLI = 0.990, SRMR = 0.033. The above data was considered that it has consistency fitted with empirical data.
Downloads
References
กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2563). ระบบเผยแพร่สารสนเทศอุดมศึกษา นักศึกษารวม. สืบค้นเมื่อ 21 ธันวาคม 2563, จาก http://www.info.mua.go.th/info/table_ stat_02.php?id_%20member=.
กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2563). บริการสถาบันอุดมศึกษา สถิติสถาบัน อุดมศึกษา. สืบค้นเมื่อ 21 ธันวาคม 2563, จาก https://www.mhesi.go.th/index.php/service/ education-service.html.
กิตติชัย เกษมศานติ์. (2552). การสร้างแบรนด์ หรือ ชื่อเสียงที่ดีของมหาวิทยาลัยที่มีผลต่อความภักดีต่อมหาวิทยาลัยของนักศึกษา : กรณีศึกษา กลุ่มวิชานิเทศศิลป์ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.วารสารวิชาการคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์. ปีที่ 10, ฉบับที่ 1, 1-15.
พิสณุ ฟองศรี. (2554). การสร้างและพัฒนาเครื่องมือ. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: ด่านสุทธาการพิมพ์.
พินิติ รตะนานุกูล. (2555). ห่วงยอดเรียนอุดมศึกษาลดฮวบ. มติชน, น.22.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2555). ผู้นำเชิงสร้างสรรค์และผลิตภาพ: กระบวนทัศน์ใหม่และผู้นำใหม่ทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มุกดาฉาย แสนเมือง และชลธิศ ดาราวงษ์. (2560). ความคาดหวัง การรับรู้ และความพึงพอใจของนักศึกษาที่มีต่อคุณภาพการบริการในหลักสูตรนานาชาติในมหาวิทยาลัยไทย. วารสารการบริหารธุรกิจ สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทยในพระราชูปถัมภ์ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯสยามบรมราชกุมารี, ปีที่ 6, ฉบับที่ 1, 140-153.
ยุทธ ไกยวรรณ์. (2555). การเลือกการวิเคราะห์องค์ประกอบสำหรับการวิจัย. วารสารวิทยาศาสตร์ ประยุกต์. ปีที่ 11, ฉบับที่ 1, 71-82.
รุ่งรัตน์ ชัยสำเร็จ. (2556). ชื่อเสียงขององค์กร: การสำรวจวรรณกรรมและข้อเสนอกรอบแนวคิดเพื่อการศึกษาปัจจัยขับเคลื่อน – ชื่อเสียง – ผลสืบเนื่องต่อธุรกิจ. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร ปีที่ 6, ฉบับที่ 2, 440-456.
วิทวัส สัตยารักษ์.(2552). กลยุทธ์การสร้างแบรนด์มหาวิทยาลัยเอกชน. ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อัญนา กุสิยารังสิทธิ์. (2551). สื่อประชาสัมพันธ์ที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกศึกษาต่อสถาบันการศึกษานานาชาติ.กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สมชาย วรกิจเกษมสกุล. (2553). ระเบียบวิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์(พิมพ์ครั้งที่ 2). อุดรธานี: อักษรศิลป์การพิมพ์.
ชัยสมพล ชาวประเสริฐ. (2553). การตลาดบริการ (พิมพ์ครั้งที่ 13). กรุงเทพฯ:ซีเอ็ดยูเคชั่น.
Aaker, David A. (2002). Building Strong Brands. Bath: CPI Bath Press.
Bosch, Johan; Elmarie, Venter; & Boshoff, Christo. (2006). The Impact of Brand Identity on The Perceived Brand Image of a Merged Higher Education Institution: Part One. Management Dynamics. 15(2), 10-30.
Buil, I., Chernatony, L. & Martinez, E. (2013). Examining the role of advertising and sales promotions in brand equity creation. Journal of Business Research 66, 115-122.
Bunzel, David L. (2007). Universities Sell Their Brands. Journal of Product & Brand Management. 16(2), 152-153.
Casidy, R., Wymer, W. (2015). The impact of brand strength on satisfaction, loyalty and WOM: An empirical examination in the higher education sector. Journal of Brand Management volume 22, 117–135. Retrieved 22 February 2020, form https://doi.org/ 10.1057/bm.2015.6.
Duncan, Tom. (2002). IMC: Using Advertising & Promotion to Build Brands. New York: McGraw-Hill.
Hair, Joseph F., Jr.; et al. (2006). Multivariate Data Analysis. 3rded. New Jersey: Pearson Prentice Hall.
Hankinson, Graham. (2007). The Management of Destination Brands: Five Guiding Principles Based on Recent Developments in Corporate Branding Theory. Brand Management. 14(3), 240-254.
Hu, L-T. & Bentler, P.M. (1999). Cutoff criteria for fit indexes in covariance structure analysis: Conventional criteria versus new alternative. Structural equation modeling, 6(1), 1-55.
Lawrence, Morgan. (2006). Marketing at Baylor Business. Baylor Business Review. 24(2), 28-31.
McAlexander, James H; Koenig, Harold F; & Schouten, John W. (2006). Building Relationships of Brand Community in Higher Education: a Strategic Framework for University Advancement. International Journal of Educational Advancement volume 6, 107–118.
Mueller, R.O. (1996). Confirmatory factor analysis. In Basic principles of structural equation modeling. An introduction to LISREL and EQS. New York : Springer-Verlag, 62-128.
Omar & Sawmong S. (2007). Customer Satisfaction and Loyalty to Britist Supermarkets. Journal of Food Poducts Marketing Volume 13, No.2.
Thompson, S. K. (2012). Sampling (3rd ed.). New York: John Wiley & Sons, P.34.
Van Riel, Cees B.M.; & Berens, Guido. (2004). Corporate Associations in the Academic Literature: Three Main Streams of Thought in the Reputation Measurement Literature. Corporate Reputation Review. volume 7, 161–178
Downloads
Published
Issue
Section
License
บทความ ข้อความ ภาพประกอบ และตารางประกอบที่ลงพิมพ์ในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นตามเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใดๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์เพียงผู้เดียว
