The Development of a Positive Thinking Skill Scale for Undergraduate Students in Eastern Special Development Zone
Keywords:
Positive Thinking Skills Scale; Undergraduate Students; Construct ValidityAbstract
The objectives of this study were to develop a positive thinking skill scale and test its construct validity on undergraduate students in Thailand's Eastern Special Development Zone. The research methods were divided into two phases: 1) developing an eight-factor Positive Thinking Skills Scale for undergraduate students and 2) testing the construct validity of the Positive Thinking Skills Scale using second-order confirmatory factor analysis from a sample of 450 undergraduate students. According to research findings, the positive thinking skill scale had discriminant indices ranging from .29 to .77 and a reliability index of .93. The extracted factors included eight dimensions, that is, (1) Transform Negative Thoughts, (2) Highlight Positive Aspects, (3) Interrupt Pessimistic Thoughts, (4) Practice Positive Thinking, (5) Break a Problem, (6) Initiate Optimistic Beliefs, (7) Challenge Pessimistic Thoughts, and (8) Generate Positive Feelings, which each factor contained five items. The reliability values for each dimension were .71, .80, .76, .82, .78, .81, .71, and .76, respectively. The goodness of fit indices were c2 = 936.95, df = 640, c2 / df = 1.46, RMSEA = .03, SRMR = .05, GFI = .91 และ CFI = .97, indicating that the constructs were consistent with empirical data and all factor loadings were positive and statistically significant at p < .01. The developed scale was an innovation and effectively able to measure positive thinking skill aspects for undergraduate students.
Downloads
References
กฤตย์ ไชยวงศ์ และมานี แสงหิรัญ. (2559). โมเดลโครงสร้างของปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการบริหารโรงเรียนสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัด. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 11, 43-58.
กษมน รุ่งโรจน์รังสรรค์. (2561). การพัฒนามาตรวัดความมีน้ำใจนักกีฬาของนักกีฬาสถาบันการพลศึกษา. วารสารวิชาการ สถาบันการพละศึกษา, 10(3), 317-332.
กองทะเบียนและประมวลผลการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา. (2562). จำนวนนิสิตมหาวิทยาลัยบูรพา. เข้าถึงได้จาก https://reg.buu.ac.th/registrar/stat.asp?avs346537670=1
ฉัฐวีณ์ สิทธิ์ศิรอรรถ, ไพรัช จุ่นเกตุ, นิษฐ์สินี กู้ประเสริฐ, และวิษณุ แพทย์คดี. (2562). ผลการใช้กิจกรรมส่งเสริมความคิดเชิงบวก ในนักศึกษาประกาศนียบัตรวิชาชีพครู. วารสารมหาวิทยาลัยธนบุรี, 13(1), 157-164.
ณีน์นรา ดีสม และ สุวรี ศิวะแพทย (2554). ผลของโปรแกรมความคิดเชิงบวกที่มีต่อความสามารถในการเผชิญและฝ่าฟันอุปสรรคของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 5(1), 39-45.
ทวีศิลป์ วิษณุโยธิน, วิมลรัตน์ วันเพ็ญ, ศศกร วิชัย, พัชรินทร์ อรุณเรือง, จันทร์ชนก โยธินชัชวาล, ธนโชติ เทียมแสง, หนึ่งฤทัย ยี่สุ่นศรี, ธัชกร ป้ายงูเหลือม และนภาพรรณ ล่าเต๊ะ. (2556). การสำรวจสถานการณ์ปัญหาพฤติกรรมเสี่ยงและการติดเกมในนักเรียน โรงเรียนน่าร่องระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียน. กรุงเทพฯ: สถาบันสุขภาพจิตเด็กและวัยรุ่นราชนครินทร์กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข.
ธนดล พรพุทธพงศ์. (2556). ความสัมพันธ์ระหว่างความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจกับภาวะโลกร้อน ในประเทศไทยตามสมมติฐานเส้นโค้งสิ่งแวดล้อมของ Kuznets. วารสารร่มพฤกษ์, 31(2), 99-116.
นิศากร เจริญดี, สุรีพร อนุศาสนนันท์, อรัญญา ตุ้ยคัมภีร์ และไพรัตน์ วงศ์นาม. (2562). การพัฒนามาตรวัดความสุขในการเรียนของนักเรียนอาชีวศึกษา. วารสารพัฒนาเทคนิคศึกษา, 32(112), 124-131.
บุญญรัตน์ กองอรรถ, พงศ์เทพ จิระโร และณัฐกฤษตา งามมีฤทธิ์. (2564). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันทักษะชีวิตของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย จังหวัดจันทบุรี. พัฒนาเทคนิคศึกษา, 33(177), 73-79.
ปิยะทิพย์ ประดุจพรม, กนก พานทอง และรุ่งฟ้า กิติญาณุสันต์. (2563). การพัฒนามาตรวัดความเจริญงอกงามแบบออนไลน์ สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารเกษมบัณฑิต, 21(2), 138-159.
พิทักษ์ สุพรรโณภาพ, อรอุมา เจริญสุข, องอาจ นัยพัฒน์ และสังวรณ์ งัดกระโทก. (2560). การวิเคราะห์องค์ประกอบคุณลักษณะการคิดเชิงบวกของนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร, 10(1), 605-619.
รัชดา อรหันตา และกาญจนา ไชยพันธุ์ (2556). ผลของโปรแกรมความคิดเชิงบวกที่มีต่อความเข้มแข็งทางจิตใจของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 8(3), 128-136.
ศรุตานนท์ ชอบประดิษฐ์. (2563). วิกฤตโควิด 19 ส่งผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงทางสังคมอย่างไร. วารสารชัยภูมิปริทรรศน์, 3(2), 1-14.
ศิรินยา จีระเจริญพงศ์. (2556). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อการคิดเชิงบวกของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 11. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร, 6(3), 537-555.
ศรีเรือน แก้วกังวาล. (2553). จิตวิทยาพัฒนาการชีวิตทุกช่วงวัย. พิมพ์ครั้งที่ 9 เล่ม 2. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สำนักงานคณะกรรมการนโยบายเขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก. (2561). ประกาศคณะกรรมการ นโยบายเขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษ เรื่อง กำหนดพื้นที่เขตพัฒนาเศรษฐกิจพิเศษ.
American Association of Suicidality (2015). U.S.A. suicide: 2014 final data. Retrieved from http://www.suicidology.org/Portals/14/docs/Resources/FactSheets/2014/2014datapgsv1b.pdf.
Bekhet, A. K., & Zauszniewski, J. A. (2013). Measuring use of positive thinking skills: psychometric testing of a new scale. Western Journal of Nursing Research, 35(8), 1074-1093.
Matel-Anderson, D. M., & Bekhet, A. K. (2019). Psychometric properties of the positive thinking skills scale among college students. Archives of psychiatric nursing, 33(1), 65-69.
Pallant, J. (2013). SPSS Survival Manual: A Step by Step Guide to Data Analysis Using the SPSS Program (5th ed.). Maidenhead, Berkshire, England: McGraw-Hill.
Polit, D. F., & Beck, C.T. (2007). Focus on research methods is the cvi an acceptable indicator of content validity? Appraisal and recommendations. Research in Nursing & Health. 30(4), 459-467.
Schumacker, E., & Lomax, G. (2016). A Beginner's Guide to Structural Equation Modeling. 4th edtn. In: New York, NY: Routledge.
Published
Issue
Section
License
บทความ ข้อความ ภาพประกอบ และตารางประกอบที่ลงพิมพ์ในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นตามเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใดๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์เพียงผู้เดียว
