Lavender of Peace
Keywords:
Lavender of Peace, Jazz Orchestra, Contemporary MusicAbstract
The composition Lavender of Peace aims to represent Thailand’s musical culture to international. The first performance of Lavender of Peace was performed at Rangsit University and the second was shown at Thailand International Jazz Conference 2017 at College of Music, Mahidol University (Salaya). The third was shown at Big Band Madness 2017 at Taipei, Taiwan. Which all performance was performed by Rangsit University Jazz Orchestra. Lavender of Peace is an original contemporary composition for jazz orchestra that combines jazz and Thai’s traditional music. The fundamental basis of music and unique Thai’s refrain are raw materials for the composition by using the pentatonic scales and double-headed drum. Sonata form is used for the pattern overall structure of this composition. Time signature 3/4 4/4 and 6/4 were used in the composition. The different of texture between Pentatonic and Natural Minor scales had been used as an idea to create a melody. The harmony is derived from the sound of the main melody, which determines the kind of the harmony. The composer emphasizes on, an orchestration, role of each instrument including each group of instruments within the jazz orchestra. Also the improvisation parts that have been play by bass, guitar and saxophone.
References
2. ____________. โน้ตเพลงไทย เล่ม ๑ พร้อมคําอธิบายเพลง. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจํากัด โรงพิมพ์ชวนพิมพ์, 2538.
3. เจตนิพิฐ สังข์วิจิตร. 8 ภาพความทรงจําสําหรับวงดนตรีแจ๊สสมัยใหม่ (The 8 Memorable Portraits for Modern Jazz). วารสารดนตรีรังสิต 12,2 (กรกฎาคม-มิถุนายน 2560): 4357.
4. ณัชชา พันธุ์เจริญ. สังคีตลักษณ์และการวิเคราะห์. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: เกศกะรัต, 2551.
5. ____________. พจนานุกรมศัพท์ดุริยางคศิลป์. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: เกศกะรัต, 2552.
6. ____________. “การประยุกต์ใช้เทคนิคตะวันตกในเพลงไทย.” ใน ดนตรีลิขิต: รวมบทความดนตรี สร้างสรรค์เชิงวิชาการ. ณัชชา พันธุ์เจริญ, และคณะ (บรรณาธิการ), หน้า 111-123. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ธนาเพรส, 2559.
7. ณรงค์ฤทธิ์ ธรรมบุตร. การประพันธ์เพลงร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2552.
8. เด่น อยู่ประเสริฐ. โครงสร้างของดนตรีแจ๊ส (Jazz Structure). วารสารดนตรีรังสิต 5, 1 (มกราคม – มิถุนายน 2553): 31-42.
9. วิบูลย์ ตระกูลฮุ้น. ดนตรีศตวรรษที่ 20. กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2558.
10. วีรชาติ เปรมานนท์. ปรัชญาและเทคนิคการแต่งเพลงร่วมสมัยไทย. กรุงเทพฯ: คณะศิลปกรรม ศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2537.
11. Euprasert, Den. “Concerto for Piano and Orchestra with Analysis of Paul Hindemith’s Piano Concerto.” Doctoral dissertation, School of Music, University of Northern Colorado, 2004.
12. Lowell, D., and Pillig, K. Arranging for Large Jazz Ensemble. Boston: Berklee Press, 2003
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
กองบรรณาธิการฯ สงวนสิทธิ์ในการพิจารณาและตอบรับการตีพิมพ์ ความรับผิดชอบใดๆ เกี่ยวกับเนื้อหาและความคิดเห็นในบทความเป็นของผู้เขียนต่อบทความนั้นๆ กองบรรณาธิการฯ ไม่ต้องรับผิดชอบ
