The Rongngeng Music of the Balajan Troupe in Khuan Don District, Satun

Authors

  • ฐาปนา แก้วหนูนวล Phatthalung College of Dramatic Arts

Abstract

This research is a qualitative research in ethnomusicology which aim to 1) study the Rongngeng music of the Balajan Troupe in some aspects; historical background, musical instruments, ensembles, musicians, and performing occasions 2) transcript the music into standard notation and analyze the songs in musical methods. The research results found that 1) the Balajan Troupe is an ensemble which is nowadays still reserved the old traditional style of Rongngeng music. The ensemble today consists of 4 musicians with 4 main instruments: a violin, a small gong, and two frame drums. The ensemble usually performs for entertainments in some special occasions. 2) The music is transcript into standard notation, totally 18 songs, and shown the difference between the pitches of the violin of the Balajan Troupe and the standard pitches. Among these songs, the researcher selected 5 important songs which are different in meanings and characters: Ya Ngongmarae, Burong Torobang, Salaenang, Ma Enangsatoy, and Bunga Tanyong Chawle for musical analyzing. From the analysis, it is found that the songs are oral transmitted for a long time caused those composers are unknown. The songs, the strophic forms, have a set of notes G A B C D E and F which can be divided into a main group and a subgroup in tonesets. The melodic contours are mostly conjunct motion , both ascending and descending directions, and disjunct motion and undulating respectively. The ornamentations are found only in some songs. The songs, similarly in time signature (2/4) as well as rhythmic pattern, but have various tempos in between 80 120 beats per minute.

References

1. เกศแก้ว บุญรัตนัง. "การศึกษาดนตรีรองเง็ง คณะบุหลันตานี ตำบลยามู อำเภอยะหริง จังหวัดปัตตานี." วิทยานิพนธ์ศิลปกรรมศาสตรมหาบัณฑิต,สาขาวิชามานุษยดุริยางควิทยา, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 2545.
2. เฉลิม มากนวล. ลักษณะไทย เล่ม 3 ศิลปะการแสดง. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช, 2541.
3. ชวน เพชรแก้ว. ชีวิตไทยปักษ์ใต้ ชุดที่ 3. กรุงเทพฯ: กรุงสยามการพิมพ์, 2523.
4. ณรงค์ชัย ปิฎกรัชต์. "ยะหริง ร่องรอยการสืบสานศิลปะรองเง็ง." วารสารเพลงดนตรี (2538):1-7.
5. นิยะปาร์ ระเด่นอาหมัด. เล็กๆ น้อยๆ เกี่ยวกับรองเง็ง. ม.ป.ท., ม.ป.ป. (เอกสารอัดสำเนา).
6. บุญเสริม ฤทธาภิรมย์. รวมเรื่องเมืองสตูล. สงขลา: โรงพิมพ์ไทยวัฒนาการพิมพ์, 2548.
7. ประทุม ชุ่มเพ็งพันธุ์. ศิลปะวัฒนธรรมภาคใต้ ว่าด้วยภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ โบราณคดี ภาษา วัฒนธรรม ประเพณีพื้นบ้าน. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น, 2548.
8. ประภาส ขวัญประดับ. "งานวิจัยเรื่อง ดนตรีรองเง็ง: กรณีศึกษาคณะขาเดย์ แวร์เด็ง". คณะศิลปกรรมศาสตร์, สถาบันราชภัฏสงขลา, 2546.
9. สุธิวงศ์ พงศ์ไพบูลย์. สายใยแห่งภราดรภาพ: บนสายรากวัฒนธรรมไทยทักษิณกับมลายตูอนบน (Online). www.kyotoreview.cseas.kyoto-u.ac.jp/issue/issue4/article_354.html, 8 ธันวาคม 2555.
10. อติพล อนุกลู. "บทเพลงรองเง็งคณะอัสลีมาลา". วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาดนตรี, มหาวิทยาลัยมหิดล, 2550.
11. เอนก นาวิกมูล. เพลงพื้นบ้าน. กรุงเทพฯ: สำนักงานอุทยานการเรียนรู้, 2550.

Downloads

Published

10.07.2018

How to Cite

แก้วหนูนวล ฐาปนา. 2018. “The Rongngeng Music of the Balajan Troupe in Khuan Don District, Satun”. Rangsit Music Journal 11 (1):63-79. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/rmj/article/view/126951.

Issue

Section

บทความวิชาการ | Academic Article