Music Composition : The Aesthetic Dimension of The Wavy Wind

Authors

  • ศุภชยั สุริยทุธ Faculty of Humanities and Social Sciences, UdonThani Rajabhat University

Abstract

The Aesthetic Dimension of the Wavy Wind is the music composition to develop strategies, inspired by the paintings in the series of the Aesthetic Dimension of the Wavy Wind, as the principle concepts of the aesthetics and poetry for creating music composition. The music implied by Eastern of Thailand music and Western music. Having been performed by the symphony orchestra divided to be 3 movements, within the duration of 30 minutes. The inspiration of this composition is a collaboration process between music, painting and poetry in the basic elements get together as well as the wavy wind in the aesthetic contemplation dimension. In addition, the compositional demonstrated the tone color of musical sounds of the twentieth century in Bitonality, using pentatonic scale and it's combination harmony. The elements of the composition conducted the notes of the motif, chord and the significantnote chords using quartal-quintal chord. Moreover, the elements used in the composition were the music texture using heterophony, polyphony. The technique used in the composition were sequence, imitation, melodic repetition, ostinato, augmentation, diminution, stratification, compression, motivic development, melodic variation, pedal point, parallel perfect interval, countermelody, chromatic, structural line, and syncopation. The Aesthetic Dimension of the Wavy Wind is a combination of the Eastern musical approach and the Western music. As a matter of fact, the music consisted of the dimension of imagination that can be applied simultaneously.

References

1. เจริญชัย ชนไพโรจน์. แคนวง. มหาสารคราม: วิทยาลัยครูมหาสารคาม มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 2515.
2.______. หมอลำ-หมอแคนคู่มือการเป่าแคนเบื้องต้นดนตรีพื้นบ้านอีสานแคนวงและโปงลางลายแคน หรือบันไดเสียงของแคนในเคล็ดลับการสร้างสรรค์ทำนองลำ. มหาสารคราม: วิทยาลัยครูมหาสารคาม มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 2518.
3. รัฐธนินท์ รวีฉัตรพงษ์. "เดี่ยวแคน ทางครูบัวหอง ผาจวง." วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2554.
4. สนอง คลังพระศรี. "ระบบเสียงแคนและทฤษฎีการบรรเลงแคน." วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหิดล, 2554.
5. ณรงค์ฤทธิ์ ธรรมบุตร. อรรถาธิบายและบทวิเคราะห์เพลงที่ประพันธ์โดย ณรงค์ฤทธิ์ ธรรมบุตร. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2553.
6. ______. การประพันธ์เพลงร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2552.
7. ณัชชา พันธุ์เจริญ. พจนานุกรมศัพท์ดรุิยางคศิลป์. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: เกศกะรัต, 2552.
8. วีรชาติ เปรมานนท์. รายงานผลการวิจัยดนตรีไทยแนวใหม่ช่วงปี พ.ศ. 2520-2530. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2532.
9. ________. ปรัชญาและเทคนิคการแต่งเพลงร่วมสมัยไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2532.
10. Uno Everett, Yayoi. "Calligraphy and Music Gestures in the Late Works of Chou Wen-chung."Accessed October/December, 2007. https://scholarblogs.emory.edu

Downloads

Published

10.07.2018

How to Cite

สุริยทุธ ศุภชยั. 2018. “Music Composition : The Aesthetic Dimension of The Wavy Wind”. Rangsit Music Journal 11 (1):123-37. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/rmj/article/view/127008.

Issue

Section

บทความวิชาการ | Academic Article