A Study of Contemporary Music Case Study of “Love in Spring” by Chaibhuk Bhutrachinda
Keywords:
Arrangement, Contemporary Music, Chaibhuk BhutrachindaAbstract
This research study the concept and analyzing the arrangement technic of contemporary music. The case study of the song “Love in spring” by Mr. Chaibhuk Bhutrachinda. This song is Number 20 of Royal Compositions by King Bhumibol Adulyadej. Study the concept and inspiration for song creation, Scale, Tonality, Range, Pitch Tuning, Musical Form, Tone Color, Harmony and study the composing process of the song using a computer.
The study found that the arrangement using in the song is 3/4 ratio which is the signature of the song. The concept of musical instrument arrangement in the song is lightweight and continuously. Moreover, using the main instrument called ‘Khlui' to represent the wind. the melody in the key tonality using Bb major (Bb, Eb) in comparison to the original work is lower by 1 key to conserve the original sound of Khlui. The musical form is Strophic Form but repeat 2 times and create a new introduced and new interlude between a song, conducted using the four-part harmony with Polyphony as the musical texture, focusing on sound mixing process making the four-part harmony to have different high–low noise throughout the song resulting in balancing the sound of the song.
References
ชุมชน สืบวงศ์. “วิเคราะห์เทคนิคการบรรเลงขลุ่ยเพลงพระราชนิพนธ์โดยอาจารย์ธนิสร์ ศรีกลิ่นดี.” ปริญญานิพนธ์ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 2552.
ณัชชา พันธุ์เจริญ. สังคีตลักษณ์และการวิเคราะห์. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: เกศกะรัต, 2551.
บรูซ แกสตัน. “ชีวิตไร้ตัวโน้ตของ"บรูซ แกสตัน"ผู้ปลุกปั้น ดนตรีไทยร่วมสมัยโด่งดังก้องโลก.”สืบค้นเมื่อ 9 มกราคม 2561. https://www.thairath.co.th/content/281141
ภาธร ศรีกรานนท์. บทเพลงพระราชนิพนธ์: การวิเคราะห์และสังเคราะห์ ทางดนตรี. กรุงเทพฯ: จามจุรีโปรดักส์, 2559.
ราชกิจจานุเบกษา. “พระบรมราชโองการ ประกาศเฉลิมพระปรมาภิไธย พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร.” สืบค้นเมื่อวันที่ 20 พฤษภาคม 2562, http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2562/B/015/T_0001.PDF
วีรชาติ เปรมานนท์. ปรัชญาและเทคนิคการแต่งเพลงร่วมสมัยไทย. กรุงเทพฯ: คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2537.
อานันท์ นาคคง. “การศึกษาวงดนตรีร่วมสมัยและผลงานดนตรีไทยร่วมสมัยในสังคมไทยปัจจุบัน.” รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์, สำนักงานศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย กระทรวงวัฒนธรรม, 2556.
Manning, Peter. Electronic and Computer Music. New York: Oxford University Press, 2013.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
กองบรรณาธิการฯ สงวนสิทธิ์ในการพิจารณาและตอบรับการตีพิมพ์ ความรับผิดชอบใดๆ เกี่ยวกับเนื้อหาและความคิดเห็นในบทความเป็นของผู้เขียนต่อบทความนั้นๆ กองบรรณาธิการฯ ไม่ต้องรับผิดชอบ