พัฒนาการเพลงซิมโฟนีก่อน ค.ศ. 1750

บทคัดย่อ

เพลงซิมโฟนีเป็นลักษณะบทเพลงที่ประพันธ์มาตั้งแต่สมัยกลางและสมัยฟื้นฟูศิลปวิทยาการ หมายถึงบทเพลงสำหรับการบรรเลงด้วยเครื่องดนตรีตั้งแต่ 1 เครื่องที่สามารถบรรเลงได้มากกว่า 1 เสียงในเวลาเดียวกัน หรือเครื่องดนตรีหลายเครื่องนำมาบรรเลงด้วยกัน ต่อมาในสมัยบาโรก เพลงซิมโฟนีส่วนใหญ่ประพันธ์สำหรับวงดุริยางค์เครื่องสาย และเครื่องเป่าลมไม้และเครื่องเป่าทองเหลืองได้ถูกเพิ่มเข้าไปในเพลงซิมโฟนีมากขึ้นจนถึงสมัยคลาสสิก เพลงซิมโฟนีถูกพัฒนารูปแบบจนมีมาตรฐานการประพันธ์ที่มีแบบแผนตายตัวในสมัยคลาสสิก นักประพันธ์เพลงที่สำคัญที่ประพันธ์เพลงประเภทซิมโฟนีในสมัยคลาสสิก คือ ฟรานซ์ โยเซฟ ไฮเดิน ประพันธ์เพลงซิมโฟนีไว้ไม่ต่ำกว่า 108 บท จนได้ชื่อว่าเป็นบิดาแห่งซิมโฟนี นักประพันธ์เพลงในยุคหลังจึงได้ยึดถือรูปแบบการประพันธ์เพลงซิมโฟนีของไฮเดินเป็นมาตรฐานการประพันธ์ที่สมบูรณ์แบบที่สุดสำหรับการประพันธ์เพลงซิมโฟนี แต่แท้ที่จริงแล้ว มาตรฐานของการประพันธ์เพลงซิมโฟนี ได้มีพัฒนาการอย่างต่อเนื่องตั้งแต่สมัยบาโรกโดยนักประพันธ์เพลงจากสำนักดนตรีอิตาลี จนเกิดความนิยมประพันธ์เพลงซิมโฟนีกันอย่างแพร่หลายทั่วประเทศอิตาลี และกระจายความนิยมออกไปสู่ประเทศต่างๆ ในยุโรป ไปจนถึงการเกิดสำนักดนตรีเยอรมันแห่งเมืองมันไฮม์ เป็นสำนักดนตรีแห่งใหม่ที่รวบรวมนักดนตรีฝีมือดี ทำให้การประพันธ์เพลงซิมโฟนีมีความเข้มข้นและหลากหลายมากขึ้น บทความนี้จึงเป็นการศึกษาพัฒนาการเพลงซิมโฟนีที่ประพันธ์ก่อนปี ค.ศ. 1750 ซึ่งเป็นปีที่โยฮันน์ เซบาสเตียน บาค เสียชีวิต นับเป็นการสิ้นสุดสมัยบาโรกและเป็นการเข้าสู่สมัยคลาสสิก