บทประพันธ์เพลง “รามเกียรติ์” สำหรับเปียโน
คำสำคัญ:
เปียโน, รามเกียรติ์, รามสูร, นางเมขลา, พระรามบทคัดย่อ
บทประพันธ์เพลง “รามเกียรติ์” เป็นบทเพลงสำหรับการบรรเลงเดี่ยวเปียโนในรูปแบบดนตรีพรรณนา มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อสื่อถึงเรื่องราวเฉพาะเหตุการณ์ที่ตัวละครยักษ์รามสูรเข้าไปมีบทบาทสำคัญในวรรณคดีไทยเรื่องรามเกียรติ์ โดยบทประพันธ์เพลงนี้ประกอบด้วย 2 กระบวน สอดคล้องกับเหตุการณ์สำคัญที่รามสูรปรากฏในวรรณกรรม มีความยาวบทเพลงประมาณ 17 นาที การประพันธ์เพลงนี้เลียนแบบวิธีการประพันธ์เพลงของริชาร์ด วากเนอร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเทคนิคไลท์โมทีฟที่เป็นการสร้างหน่วยทำนองนำหรือโมทีฟนำ เพื่อสื่อถึงตัวละครรามสูร นางเมขลา และพระราม โดยมีแหล่งที่มาของวัตถุดิบการประพันธ์เพลงจากกลุ่มโน้ตเพนทาทอนิก บันไดเสียงสมมาตร บันไดเสียงประดิษฐ์ และวิธีการเล่นแบบกลุ่มเสียงกัด อีกทั้งมีวัตถุดิบการประพันธ์เพลงอื่นที่สื่อถึงบรรยากาศเบื้องหลังของทั้ง 2 เหตุการณ์ ไม่ว่าจะเป็นบันไดเสียงโฮลโทน คอร์ดคู่หกออกเมนเทดแบบฝรั่งเศส และคอร์ดดิมินิชท์ทบเจ็ด ซึ่งบันไดเสียงและคอร์ดดังกล่าวล้วนมีโครงสร้างที่มีขั้นคู่ทรัยโทนเป็นส่วนประกอบ นอกจากนี้ มีการใช้คอร์ดเรียงซ้อนคู่ 4-5 เซตสมมาตร (027) รวมถึงนำเพลงไทยเดิมเพลง เชิดฉิ่ง และเพลง เชิดจีน มาใช้ อีกทั้งบทเพลงบางช่วงมีการใช้คอร์ดพอลิ รวมถึงการใช้ศูนย์กลางเสียง 2 ตัวพร้อมกันแบบไบโทแนลิตี อย่างไรก็ตาม บทประพันธ์เพลงก็ยังคงอยู่ภายใต้ระบบนีโอโทแนลิตี
เอกสารอ้างอิง
ปัญญา รุ่งเรือง และคณะ. โน้ตเพลงไทยฉบับครู เล่ม ๔: เชิดจีน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 2544.
รามสูร สีตลายัน. บทประพันธ์เพลงสำหรับเดี่ยวเปียโนจากวรรณคดีไทย. กรุงเทพฯ: ธนาเพรส, 2562.
วิบูลย์ ตระกูลฮุ้น. ดนตรีศตวรรษที่ 20: แนวคิดพื้นฐานทฤษฎีเซต. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2559.
ศิลปากร, กรม. วรรณกรรมสมัยรัตนโกสินทร์ บทละครเรื่องรามเกียรติ์ พระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ ๑, เล่ม ๑. กรุงเทพฯ: ศิลปาบรรณาคาร, 2540.
สมมตอมรพันธุ์, พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระ. บทลครชุดเบ็ดเตล็ด ในเรื่องรามเกียรติ พระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ ๑ ที่ ๒ ที่ ๔ ที่ ๕ และพระราชนิพนธ์กรมพระราชวังบวรมหาศักดิพลเสพ. พระนคร: โสภณพิพรรฒธนากร, 2466.
สุจิตต์ วงษ์เทศ, บรรณาธิการ. เพลงชุดโหมโรงเย็น ฉบับรวมเครื่อง. นครปฐม: วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล, 2537.
Buranaprapuk, Ampai. “Tristan Chord and an Extended Dispute over a Century.” Rangsit Music Journal 13, 1 (2018): 165-179.
Gauldin, Robert. Harmonic Practice in Tonal Music. 2nd ed. New York: W. W. Norton & Company, 2004.
Kamien, Roger. Music: An Appreciation. 10th ed. New York: McGraw-Hill, 2011.
Kostka, Stefan. Materials and Techniques of Twentieth-Century Music. 3rd ed. Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall, 2006.
Morgan, Robert P. Twentieth-Century Music. New York: W.W. Norton & Company, 1991.
Persichetti, Vincent. Twentieth-Century Harmony: Creative Aspects and Practice. 4th revised ed. New York: W. W. Norton & Company, 1961.
Straus, Joseph N. Introduction to Post-Tonal Theory. 3rd ed. Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall, 2005.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารดนตรีรังสิต
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
