ผลการใช้ชุดฝึกอบรมภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารของครูในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6
คำสำคัญ:
ผลการใช้ชุดฝึกอบรมภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 2 ประการ คือ 1) เพื่อหาประสิทธิภาพของชุดฝึกอบรมภาษาอังกฤษ เพื่อการสื่อสารของครูที่สอนในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 - 6 และ 2) เพื่อเปรียบเทียบความสามารถใน การใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารก่อนการฝึกอบรมและหลังการฝึกอบรม ประชากรและกลุ่มตัวอย่าง ในการวิจัยครั้งนี้ประกอบด้วยครูที่สอนในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 – 6 ของโรงเรียนสารสาสน์วิเทศคลองหลวง จํานวนทั้งสิ้น 36 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ ชุดฝึกอบรมภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารและแบบทดสอบวัดความสามารถในการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร หาคุณภาพเครื่องมือวิจัยด้วยการหา ค่าความตรงและค่าความเที่ยง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าร้อยละ และด้วยสถิติทดสอบค่าที (Pair – sample T-test) สรุปผลการวิจัย พบว่า1) ค่าประสิทธิภาพก่อนและหลังการฝึกอบรม E1/E2 มีค่าร้อยละเท่ากับ 80.20/81.48 ดังนั้นผลจากการใช้ชุดฝึกอบรมภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารของครูที่สอนในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 - 6 จึงมีค่าประสิทธิภาพสูงกว่าเกณฑ์ที่กําหนดไว้จาก 80/80 ตามสมมติฐานที่ตั้งไว้ 2) ผลของการเปรียบเทียบความสามารถในการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร พบว่า คะแนนเฉลี่ยจากการทําแบบทดสอบวัดความความสามารถในการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารหลังการฝึกอบรมสูงกว่าก่อนการฝึกอบรม อย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .05
References
กรมประชาสัมพันธ์. ศูนย์ข้อมูลข่าวสารอาเซียน. (2561). 6 เรื่อง ปฏิรูปการศึกษา พัฒนากำลังคนของไทย. สืบค้น 7 กุมภาพันธ์ 2563, จาก http://gg.gg/jgnxr
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). การศึกษาในไทย. สืบค้น 31 พฤษภาคม 2563, จาก https://www.bic.moe.go.th/images/stories/pdf/EDUCATION_IN_THAILAND_2017.pdf
นลิน สีมะเสถียรโสภณ, บวรลักษณ์ เกื้อสุวรรณ. (2558). การพัฒนาชุดฝึกอบรมทักษะภาษาอังกฤษสำหรับพนักงานธุรกิจท่องเที่ยวและบริการ. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาบริหารธุรกิจระหว่างประเทศ). กรุงเทพฯ: วิทยาลัยนานาชาติ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
นีรนุช ศรีสวย. (2559). ผลของการใช้ชุดฝึกอบรมแบบเน้นการปฏิบัติงานเพื่อพัฒนาทักษะพูดภาษาอังกฤษเพื่อการโรงแรมของพนักงานแผนกอาหารและเครื่องดื่ม. (วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการสอนภาษาอังกฤษเพื่อวิชาการและงานอาชีพ). สุราษฎร์ธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2538). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ: สำนักทดสอบทางการศึกษาและจิตวิทยามหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เสาวนีย์ สิกขาบัณฑิต. (2528). เทคโนโลยีทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
หทัยวรรณ จันทร์อยู่. (2559). ผลการเรียนรู้ด้วยชุดฝึกอบรมแบบสร้างเสริมประสบการณ์การพูดภาษาอังกฤษ ด้วยบริบทท้องถิ่น สำหรับมัคคุเทศก์น้อย. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขา การสอนภาษาอังกฤษเพื่อวิชาการและงานอาชีพ). สุราษฎร์ธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
อรญา บำรุงกิจ. (2558). กลวิธีการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย: กรณีศึกษาโรงเรียนสาธิตอุดมศึกษา จังหวัดชลบุรี. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
อุดม นวน, สนใจ ไชยบุญเรือง และกุหลาบ ปุริสาร. (2560). แนวทางพัฒนาทักษะการสอนภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร โรงเรียนสังกัด สำนักงานเขตพื้นที่ 25: กรณีศึกษา โรงเรียนหนองขามพิทยาคม. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตเอเซีย. 7(2), 150 - 160.
Buick, D. (2016). Interdisciplinary Team Teaching to Support Twenty-First Century Learning Skills. Journal of Initial Teacher Inquiry. Volume 2. Retrieved May 17, 2020, from http://gg.gg/jgnyq
Hymes, D.H. (1972). On communicative competence. In J. B. Pride & J. Holmes (Eds.), Sociolinguistics: Selected Readings. Harmondsworth: Penguin. Retrieved May 31, 2020, from http://gg.gg/jgnz7
Richards, J. C., & Rodgers, T. S. (2014). Approaches and Methods in Language Teaching. New York: Cambridge University Press. Retrieved April 30, 2020, from http://gg.gg/jgo03
Wiener, N. (1961). Cybernetics or Control and Communication in the Animal and the Machine. (2nd ed.). New York: M.I.T. Press Retrieved January 20, 2020, from http://gg.gg/jgo1a
Downloads
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
บท
License
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิชาการโรงเรียนนายเรือ ด้านสังคมศาสตร์ มนุษยศาสตร์ และ ศึกษาศาสตร์ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการโรงเรียนนายเรือ ด้านสังคมศาสตร์ มนุษยศาสตร์ และ ศึกษาศาสตร์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของโรงเรียนนายเรือ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จากโรงเรียนนายเรือก่อนเท่านั้น
