Development of Debsirin School’s Academic Administration Model for Enhancing Learners’ 21st Century Skills by DEBSIRIN MODEL

Authors

  • Panupat Limchumroon Debsirin School, The Secondary Education Service Area Office Bangkok 1

Keywords:

Model Development, Secondary Schools, Academic Administration, Learners’ 21st Century Skills

Abstract

This paper purposed 1) to create and develop Debsirin School’s academic administration model for enhancing learners’ 21st century skills by DEBSIRIN MODEL, and 2) to study the results of using Debsirin School’s academic administration model for enhancing learners’ 21st century skills by DEBSIRIN MODEL. The study duration was the academic year of 2020 – 2021. The population used in this research was teachers, education personnels, students, and parents in Debsirin School, under the Secondary Educational Service Area Office Bangkok 1, and all stakeholders. The samples were 818 people in each academic year by simple random sampling from teachers, educational personnel, students, and parents of Desbsirin School. After data collection, the analysis were as following 1) document analysis, 2) interviews, 3) questionnaire of proper factors for managing Debsirin School’s academic administration in enhancing learners’ 21st century skills by DEBSIRIN MODEL. The results revealed that 1) Model in Debsirin School’s Academic Administration for enhancing learners’ 21st century skills DEBSIRIN MODEL consisted of eight factors that were 1) D: Delegate 2) E: Empowerment) 3) B: Brainstorming 4) S: Strategic Planning 5) I: Information, Communications & Technology 6) R: Results Based Management  7) I: Instructional Leadership, and 8) N: Network. The result of proper factors in Debsirin School’s Academic Administration for enhancing learners’ 21st century skills by DEBSIRIN MODEL in the academic year of 2020 – 2021 was high whereas the results of using Debsirin School’s academic administration model for enhancing learners’ 21st century skills by DEBSIRIN MODEL compared with the academic year of 2020 and 2021 was higher. The conclusion was that the overall average was higher than the academic year of 2020. 

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2547). ปฏิรูป ICT โรงเรียน ๑ อำเภอ ๑ โรงเรียนในฝัน. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.

จินดารัตน์ แก้วพิกุล. (2554). ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาเคมีและความสามารถ ด้านการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้โดยใช้การเปลี่ยนแปลงแนวคิดและการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบวัฏจักรการเรียนรู้ 7 ขั้น. (ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ถวิล มาตรเลี่ยม. (2549). การปฏิรูปการศึกษา: โรงเรียนเป็นฐานการบริหารจัดการ. กรุงเทพฯ: เสนาธรรม.

ธงชัย สันติวงษ์ และชัยยศ สันติวงษ์. (2535). พฤติกรรมบุคคลในองค์การ. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพาณิช.

นริสานันท์ เดชสุระ. (2552). รูปแบบการบริหารโรงเรียนสาธิตปฐมวัยของมหาวิทยาลัยราชภัฏ. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

นันทรัตน์ เจริญกุล (2564). การบริหารนโยบายและกลยุทธ์การศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นิษฐานันท์ ไทยเจริญศรี (2553). ผลของการใช้เทคนิคระดมสมองตามแนวคิดของออสบอร์นที่มีต่อความคิดสร้างสรรค์ทางภาษาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนสันติราษฎร์วิทยาลัย เขตราชเทวี กรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาสน์.

ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริมกรุงเทพ.

พวงรัตน์ เกษรแพทย์. (2559). เอกสารประกอบการสอนรายวิชาการการบริหารและการจัดการการศึกษา. กรุงเทพฯ: ภาควิชาการบริหารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

พัลลภ พิริยะสุรวงศ์. (2541). มัลติมีเดียเพื่อการเรียนการสอน. พัฒนาเทคนิคศึกษา, 11(28), 11 - 12.

รุ่งนภา นุตราวงศ์. (2552). หลักสูตรอิงมาตรฐาน การพัฒนาสู่คุณภาพ. วารสารวิชาการ, 4, 60.

ลัดดาวัลย์ บุญเลิศ. (2554). การวางแผนกลยุทธ์กับประสิทธิผลของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากาญจนบุรี เขต 4. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

วิรันทร์ดา เสือจอย. (2564). การเสริมสร้างพลังอำนาจของผู้บริหารกับการปฏิบัติงานตามมาตรฐานวิชาชีพครูในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสิงห์บุรี. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). นครปฐม: ภาควิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ศักดิ์ดา แดงเถิน. (2555). การบริหารงานโรงเรียนโดยใช้หลักการบริหารแบบมุ่งผลสัมฤทธิ์ของผู้บริหารตามทัศนะของครูในสำนักงานเขตภาษีเจริญ สังกัดกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.

สมบูรณ์ บูรศิริรักษ์. (2553). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความเข้มแข็งของภาคีเครือข่ายของสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย. วารสารบริหารการศึกษา มศว., 7(12), 11-24.

สมศรี เณรจาที และวัชรี ชูชาติ. (2560). รูปแบบการบริหารสถานศึกษาเพื่อพัฒนาคุณภาพของผู้เรียนให้มีคุณลักษณะพึงประสงค์ในศตวรรษที่ 21. วารสารบริหารการศึกษา มศว. 14(27).

สุมาลี สุธีกุล. (2557). กลยุทธ์การบริหารเพื่อเสริมสร้างพลังอำนาจของครูในโรงเรียนประถมศึกษา. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุวิทย์ เมษินทรีย์. (2559). แนวคิดเกี่ยวกับประเทศไทย 4.0. http://planning2.mju.ac.th/goverment/20111119104835_planning/Doc_25590823143652_358135.pdf

Hayden, M. & Thompson, J. (2008). International schools: growth and influence. Paris: UNESCO.

Krejcie, R.V., & Morgan, D.W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement. 30(3).

Osborn, A. F. (1957). Applied imagination : principles and procedures of creative thinking. New York: Charles Scribner's Sons.

Van Dersal, William R. (1968). The successful supervisor in government and business. New York: Harper & Row.

Downloads

Published

27-07-2023