Ram Thon Khok Sao Long: The Construction of Emergent Authenticity in Cultural Tourism Management of Khoksalung Community
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article explores the construction of cultural authenticity in tourism management of the Thai Boeng ethnic group living in Khoksalung community, Lopburi Province, using Ram Thon Khok Sao Long, a local folk song performance presented to tourists as a case study. Data was collected from in - depth interviews of cultural group leaders, Ram Thon performers, and villagers as well as from non - participant observation of tourism activities organized at the Thai Bœng Khoksalung Local Museum. The concept of authenticity is used as a conceptual framework for data analysis. Findings reveal that the staged authenticity of Ram Thon Khok Sao Long is constructed from the combination of the legend entitled “Khok Sao Long” and Ram Thon to create an authentic learning experience for tourists. Significantly, the authenticity staged for tourism purpose has become real for Khoksalung villagers as it emphasizes their sense of “Thai Bœng Khoksalung - ness”. This emergent authenticity consequently brings them pride and eagerness to preserve their culture. In this case, the social construction of authenticity for tourism purpose has added economic and cultural values to the culture of Thai Bœng of Khoksalung.
Downloads
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
There is no charge for paper processing and publication. Once the paper is under peer-review process, however, if the paper is withdrawn for any reason the author will be responsible for the expense of 3,000 Baht occurred in the review process.
References
Adorno, T. W. & Horkheimer, M. (2002). The culture industry: Enlightenment as mass deception. In Noerr, G. S. (ed.), Dialectic of enlightenment: Philosophical fragments (94 - 36). Stanford: Stanford University Press.
Amornpongmongkol, S. (2018). การจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในมิติความจริงแท้ และการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ กรณีศึกษา: เมืองมัลลิกา ร.ศ.124 จังหวัดกาญจนบุรี [Cultural tourism management in authenticity and creative tourism: A case study of Muang Mallika R.E.124, Kanchanaburi Province]. (Master’s thesis, Thammasat University).
Benjamin, W. (2008). The work of art in the age of its technological reproducibility, and other writings on media. Cambridge: Belknap Press of Harvard University Press.
Bruner, E. M. (1994). Abraham Lincoln as authentic reproduction: A critique of postmodernism. American anthropologist, new series, 96(2), 397 - 415.
Chaemfa, K. (2017). รำโทน [Ramtone]. Academic journal Phranakhon Rajabhat University, 8(2), 227 - 238.
Chatmatee, S. (2004). การวิเคราะห์เพลงรำวงมาตรฐาน [An analytical study of phleng ramwong, the Thai stylized dance songs]. (Master’s thesis, Mahidol University).
Cohen, E. (1988). Authenticity and commoditization in tourism. Annals of tourism research, 15, 371 - 386.
Crowell, S. (2020). Existentialism. Retrieved June 27, 2020, from https://plato.stanford.edu/archives/sum2020/entries/existentialism/.
Greenwood, D. J. (1989). Culture by the pound: An anthropological perspective on tourism as cultural commoditization. In Smith, V. L. (ed.), The anthropology of tourism (2nd ed.) (157 - 169). Philadelphia: University of Pennsylvania Press.
Junloon, N. (2005). พัฒนาการและนาฏยลักษณ์ของรำโทน จังหวัดนครราชสีมา [Development and dance characteristics of rum - tone performance in Nakhon Ratchasima]. (Master’s thesis, Chulalongkorn University).
Khwanok, A. (2012). ความจริงแท้ของระบำโบราณคดีในร้านอาหาร [The authenticity of Thai archaeological dances in restaurants]. (Master’s thesis, Thammasat University).
Kijvisala, K. (2016). การสื่อสารความหมายของอาหารไทยในร้านอาหารไทยชั้นนำ [Communication of meanings of Thai food in leading Thai restaurants]. Journal of journalism, 9(3), 45 - 116.
MacCannell, D. (1973). Staged authenticity: Arrangements of social space in tourist settings. The American journal of sociology, 79(39), 589 - 603.
Mahamadsolaeh, M. (2010). การจัดการพิพิธภัณฑ์เชิงโหยหาอดีต: กรณีศึกษาบ้านพิพิธภัณฑ์ [A management of nostalgic museum: A case study of House of Museums]. (Master’s thesis, Thammasat University).
McCarthy, E. D. (2009). Emotional performance as dramas of authenticity. In Vannini, P. & Williams, J. P. (eds.), Authenticity in culture, self, and society, (241 - 255). Surrey: Ashgate.
Office of the National Economic and Social Development Council. (n.d.). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่หนึ่ง ระยะที่ 1 พ.ศ. 2504 - 2506 [The first national economic and social development plan, first phase (1961 - 1963)]. Retrieved June 6, 2020, from https://www.nesdc.go.th/ewt_dl_link.php?nid=3776.
Phumathon, P. (ed.). (1998). รายงานการศึกษา เรื่อง มรดกวัฒนธรรมไทยเบิ้ง ลุ่มแม่น้ำป่าสัก ในเขตที่ได้รับผลกระทบจากการสร้างเขื่อนป่าสัก [Report on a study of the impact of Pa Sak Dam construction on Thai Berngculture]. Lopburi: Art and Culture Center, Thepsatri Rajabhat University.
Piromvong, P. (2009). อัตลักษณ์และการท่องเที่ยว: ศึกษากรณีผู้ไทบ้านภู ตำบลบ้านเป้า อำเภอหนองสูง จังหวัดมุกดาหาร [Identity and tourism: A case study of Phuthai at Banphu, Tambon Banpao, Amphor Nongsong, Mukdahan]. (Master’s thesis, Chulalongkorn University).
Research Committee on Tambon Khoksalung’s Local Culture Project. (1998). วัฒนธรรมชุมชนท้องถิ่นตำบลโคกสลุง [Local culture of Tambon Khoksalung]. n.p.: Cultural Council of Amphoe Phatthana Nikhom, Lopburi.
Samaikoon, S. (2004). เพลงรำโทน: กรณีศึกษาจังหวัดลพบุรี [Rumtone: Case study of Lopburi]. (Master’s thesis, Srinakharinwirot University).
Strinati, D. (2004). An introduction to theories of popular culture (2nd ed.). London: Routledge.
Suasungnern, S. (2005). การศึกษางานศิลปหัตถกรรมและวิถีชีวิตของชาวไทยเบิ้งโคกสลุง จังหวัดลพบุรี [The study of handicraft and ways of life of Thai Berng in Khoksalung, Lopburi Province]. (Master’s thesis, Srinakharinwirot University).
Thepsatri Rajabhat University Library. (n.d.). ประเพณีรำโทน [The tradition of ram thon]. Retrieved June 4, 2020, from http://library.tru.ac.th/index.php/inlocal/inlop-5/lpcul-2/309-lpcul10.html.
Tiraprasert, C. (2005). พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน การแสดงทางวัฒนธรรม และกระบวนการรื้อฟื้นความเป็นไทยเบิ้ง [Local museum, cultural performance and cultural revival process of Thai Boeng]. (Master’s thesis, Thammasat University).
Tripasai, P. (2019). ผ้าขาวม้ากับย่ามเล่าเรื่อง: ผ้าทอ การฟื้นฟูวัฒนธรรมพื้นบ้านไทยเบิ้งโคกสลุง และการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ตำบลโคกสลุง อำเภอพัฒนานิคม จังหวัดลพบุรี [Loin - cloth and shoulder bag tales: Local textiles, cultural revitalization of Thai Beung ethnic group, and cultural tourism in Baan Khoksalung, Khoksalung, Pattananikhom, Lopburi]. Bangkok: Faculty of Archaeology, Silpakorn University.
Varga, S. & Guignon, C. (2020). Authenticity. Retrieved June 27, 2020, from https://plato.stanford.edu/archives/spr2020/entries/authenti city/.
Vasinarom, M. & Vechsuruck, S. (2018). การสร้างสรรค์นาฏกรรมตามนโยบายการปกครอง [The creation of performing arts by public policies]. Veridian e - journal, Silpakorn University humanities, social sciences and arts, 11(3), 2384 - 2401.
Waiyanan, R. (2009). การแพร่กระจายวัฒนธรรมการแสดงรำโทน จังหวัดลพบุรี [Cultural dissemination of ram tone dancing in Lopburi Province]. (Master’s thesis, Chulalongkorn University).
Wang, N. (1999). Rethinking authenticity in tourism experience. Annals of tourism research, 26(2), 349 - 370.
Watanasawad, K. (2012). ความจริงแท้ในการจัดการการท่องเที่ยวเชิงโหยหาอดีต: กรณีศึกษาชุมชนตลาดสามชุกร้อยปี จังหวัดสุพรรณบุรี [Authenticity under a management of nostalgic tourism: A case study of 100 - year - old Samchuk Market, Suphanburi Province]. (Master’s thesis, Silpakorn University).
Interviewees:
Goy (alias). (2018, March 25). Ram Thon singer.
Maen (alias). (2017, April 12). Ram Thon performer.
Orn (alias). (2017, December 17). Knowledgeable elder of the Khoksa lung community and composer of the song “Khok Sao Long”.
Poramin (alias). (2017, April 9). Leader of Thai Bœng Khoksalung Cultural Community Group.