อัตลักษณ์และภาพลักษณ์การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ของจังหวัดนนทบุรี ปทุมธานีและพระนครศรีอยุธยา เชื่อมโยงพื้นที่กรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์การวิจัย ได้แก่ (1) ค้นหาและกำหนดอัตลักษณ์การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ของจังหวัดนนทบุรี ปทุมธานี และพระนครศรีอยุธยา เชื่อมโยงพื้นที่กรุงเทพมหานครโดยการมีส่วนร่วมของคนในท้องถิ่น (2) ศึกษาพฤติกรรมการรับรู้และการรับรู้ภาพลักษณ์การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ และ (3) เสนอแนวทางการพัฒนาภาพลักษณ์การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์
ผลการศึกษาพบว่า (1) อัตลักษณ์ของกลุ่มสามจังหวัดประกอบด้วยเมืองแห่งสายน้ำและมีวิถีชีวิตผูกพันกับสายน้ำ วิถีชีวิตดั้งเดิมที่มีความร่วมสมัย ชุมชนพหุวัฒนธรรม ต้นแบบทางวัฒนธรรมของชาติ และแหล่งอาหารท้องถิ่นของคนเมืองที่อุดมสมบูรณ์ (2) พฤติกรรมการรับรู้ของนักท่องเที่ยวชาวไทยและชาวต่างประเทศมีลักษณะคล้ายคลึงกัน โดยการรับรู้ผ่านสื่อไม่แตกต่างจากภาพลักษณ์จากการมาเที่ยวจริงมีเพียง 9 ลักษณะ เมื่อวิเคราะห์เฉพาะการรับรู้จากการเที่ยวจริง พบว่า นักท่องเที่ยวชาวไทยกับชาวต่างชาติรับรู้ภาพลักษณ์ไม่ต่างกันกลับมีมากถึง 13 ลักษณะ (3) แนวทางการพัฒนาภาพลักษณ์การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ควรมุ่งเน้นการสื่อสารข้อมูลทั้งในระหว่างและหลังการท่องเที่ยวเพื่อสร้างภาพจำที่ดี กระตุ้นให้นักท่องเที่ยวเป็นผู้ผลิตเนื้อหาสาระได้ด้วยตนเอง และเชื่อมโยงการทำการตลาดเชิงพื้นที่ด้วยแนวเรื่องที่ว่า “นานาชน คนเมืองน้ำ” การมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียถือเป็นกลไกสำคัญในการพัฒนาภาพลักษณ์ โดยเฉพาะในช่วงหลังสถานการณ์โควิด - 19 และการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ยังคงเป็นนโยบายพัฒนาการท่องเที่ยวที่สำคัญในปัจจุบัน
Downloads
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผู้เขียนจะต้องลงนามในแบบฟอร์มรับรองบทความ เพื่อให้คำยืนยันความรับผิดชอบว่า บทความของผู้เขียนนั้นไม่เคยตีพิมพ์ที่ใดมาก่อน พร้อมรับทราบว่า กระบวนการส่งบทความเข้าพิจารณาและตีพิมพ์ในวารสารไทยคดีศึกษานั้น จะไม่มีการเรียกเก็บค่าใช้จ่ายในการดำเนินการ ยกเว้น ในกรณีที่ผู้เขียนขอยกเลิกการตีพิมพ์บทความในวารสารไทยคดีศึกษาไม่ว่าด้วยสาเหตุใด และหลังจากบทความนั้นเข้าสู่กระบวนการพิจารณาของผู้ทรงคุณวุฒิไปแล้ว ผู้เขียนจะต้องรับผิดชอบต่อค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นในกระบวนการประเมินเป็นจำนวนเงิน 3,000 บาท (สามพันบาทถ้วน)
เอกสารอ้างอิง
Backman, S. J. & Crompton, J. L. (1991). The usefulness of selected variables for predicting activity loyalty. Leisure Sciences, 13(3), 205 - 220. https://doi.org/10.1080/01490409109513138.
Baloglu, S. & McCleary, K. W. (1999). U.S. International Pleasure Travelers’ images of four Mediterranean destinations: A comparison of visitors and nonvisitors. Journal of Travel Research, 38(2), 144 - 152. https://doi.org/10.1177/004728759903800207.
Bigné, J. E., Sánchez, M. I. & Sánchez, J. (2001). Tourism image, evaluation variables and after purchase behavior: Inter - relationship. Tourism Management, 22(6), 607 - 616. https://doi.org/10.1016/s0261-5177(01)00035-8.
Cabeça, S. M. (2022). Post - Pandemic Tourism: Opportunities for Creative Tourism. People: International Journal of Social Sciences, 8(3), 86 - 106.
Chanchaochai, D. (2002). ภาพลักษณ์ VS การสร้างตราสินค้า [Image VS Branding]. Retrived January 31, 2024, from http://www.businessthai.co.th/content.php?data=404723_Opinion.
Chen, C. - F. & Tsai, D. (2007). How destination image and evaluative factors affect behavioral intentions?. Tourism Management, 28(4), 1115 - 1122. https://doi.org/10.1016/j.tourman.2006.07.007.
Chumpradit, K. & Khunsri, J. (2006). อัตลักษณ์และภาพลักษณ์ของจังหวัดเชียงราย [Identity and image of Chiang Rai Province]. Bangkok: Thailand Research Fund.
Cronin, J. J., Brady, M. K. & Hult, G. T. M. (2000). Assessing the effects of quality, value, and customer satisfaction on consumer behavioral intentions in service environments. Journal of Retailing, 76(2), 193 - 218. https://doi.org/10.1016/s0022-4359(00)00028-2.
Dachum, P. (2013). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์: กรอบแนวคิดสู่แนวทางปฏิบัติสำหรับประเทศไทย [Creative Tourism Development: from Concepts to Practice for Thailand]. Silpakorn University Journal, 33(2), 329 - 364.
Dorson, R. M. (1982). Folklore and folklife: An introduction. Chicago: University of Chicago Press.
Duxbury, N., Albino, S. & Carvalho, C. P. (2021). Creative tourism: Activating cultural resources and engaging creative travellers. Wallingford: CAB International.
Echtner, C. M., & Ritchie, J. R. B. (1993). The measurement of Destination Image: An Empirical Assessment. Journal of Travel Research, 31(4), 3 - 13. https://doi.org/10.1177/004728759 303100402.
Gartner, W. C. (1994). Image formation process. Journal of Travel & Tourism Marketing, 2(2 - 3), 191 - 216. https://doi.org/10.1300/j073v02n02_12.
Goffman, E. (1959). The presentation of self in everyday life. London: Penguin Books.
Gunn, C. A. (1988). Vacationscape: Design in Tourist Regions (2nd ed). New York: Van Nostrand.
Huang, R. Y., Chang, W. J. & Chang, C. Y. (2021). Destination image analysis and its strategic implications: A literature review from 1990 to 2019. Int. J. Tour. Hosp. Rev, 8, 30 - 50.
Intarakamnerd, P. (2010). การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ [Creative Tourism]. In Intarakamnerd, P. (1sted.), ระบบนวัตกรรมรายสาขาเพื่อพัฒนาระบบเศรษฐกิจฐานความรู้และเชิงสร้างสรรค์: กรณีศึกษาอุตสาหกรรมท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ [Sectoral innovation system for developing a knowledge - based and creative economic system: A case study of the creative tourism industry]. Bangkok: Office of the Education Council.
Jackson, M. (2000). Predicting Australian mass tourism flow using Hofstede s cultural model. In: EwenM. (Ed.). CAUTHE 2000: Peak Performance in Tourism and Hospitality Research; Proceedings of the Tenth Australian Tourism and Hospitality Research Conference. Bundoora: School of Tourism and Hospitality, La Trobe University.
Jaruworn, P. (2016). คติชนกับการท่องเที่ยว: หมู่บ้านวัฒนธรรมหนองขาวจังหวัดกาญจนบุรี [Folklore and tourism: Nong Khao Cultural Village, Kanchanaburi Province]. Bangkok: Faculty of Arts, Chulalongkorn University.
Jefkins, F. W. (1993). Planned press and public relations. Glasgow: Blackie Academic & Professional.
Jenkins, O. H. (1999). Understanding and measuring tourist destination images. International Journal of Tourism Research, 1(1), 1 - 15. https://doi.org/10.1002/(sici)1522-1970(199901/02)1:1<1::aid-jtr143>3.3.co;2-c.
Jin, N., Lee, H. & Lee, S. (2013). Event quality, perceived value, destination image, and behavioral intention of sports events: The case of the IAAF World Championship, Daegu, 2011. Asia Pacific Journal of Tourism Research, 18(8), 849 - 864. https://doi.org/10.1080/10941665.2012.711336.
Kasetsart University. (2015). แนวทางการพัฒนาศักยภาพธุรกิจท่องเที่ยวในกลุ่มจังหวัดภาคกลางตอนบน 1 เพื่อรองรับการเข้าสู่ประชาคมอาเซียน [Guidelines for tourism business potential development in the 1st upper central provinces to enhance the ASEAN Community]. Bangkok: Ministry of Interior.
Lee - Taylor, J., & Redeker, K. R. (2005). Reevaluation of global emissions from rice paddies of methyl iodide and other species. Geophysical Research Letters, 32(15). https://doi.org/10.102 9/2005gl022918.
Liubarets, V., Zinkova, I., Zemlina, Y., Voroshylova, G. & Tymeychuk, A. M. (2021). COVID - 19: Challenges for creative tourism. Linguistics and Culture Review, 5(S4), 1585 - 1599.
Mansfeld, Y. (1992). From motivation to actual travel. Annals of Tourism Research, 19(3), 399 - 419. https://doi.org/10.1016/0160-7383(92)90127-b.
Nathalang, S. (2016). “คติชนสร้างสรรค์”: บทสังเคราะห์และทฤษฎี [Creative Folklore: Synthetics and theories]. Bangkok: Princess Maha Chakri Sirindhorn Anthropology Centre.
National Tourism Policy Comitee. (2022). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566 - 2570) [National Tourism Development Plan No.3 (2023 - 2027)]. Bangkok: Office of the Permanent Secretary, Ministry of Tourism and Sports.
Ng, S.I., Lee, J.A. & Soutar, G.N. (2007). Tourists’ intention to visit a country: The impact of cultural distance. Tourism Management, 28(6), 1497 - 1506. https://doi.org/10.1016/j.tourman.2006.11.005118.
Ng, S.I., Lee, J.A. & Soutar, G.N. (2009). The influence of cultural similarity and individual factors on visitation. TEAM Journal of Hospitality & Tourism, 6(1), 68 - 81. https://doi.org/10.4172/2167-0269.1000233.
Ngamsirijit, W. (2014). โครงการการพัฒนาระบบอุปทานการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ในเขตพื้นที่ท่องเที่ยวกรุงเทพมหานคร [The development of supply network for creative tourism in Bangkok metropolitan area]. Bangkok: Thailand Research Fund.
Nuanla - ong, T. (2004). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงศิลปวัฒธรรม จังหวัดปทุมธานี [Development guidelines on art and cultural tourism Pathum Thani Province]. (Master’s thesis, Chulalongkorn University).
Office of The Royal Society. (2003). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542 [Royal Society Dictionary 1999]. Bangkok: Nanmeebooks Publications.
Petrick, J. F., Morais, D. D. & Norman, W. C. (2001). An examination of the determinants of entertainment vacationers’ intentions to revisit. Journal of Travel Research, 40(1), 41 - 48. https://doi.org/10.1177/004728750104000106.
Phelps, A. (1986). Holiday destination image the problem of assessment. Tourism Management, 7(3), 168 - 180. https://doi.org/10.1016/0261-5177(86)90003-8.
Pinkaew, K. (2014). แผนงานการพัฒนานโยบายการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมสำหรับจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ปทุมธานีและนนทบุรี [The development of cultural tourism policy for Phra Nakhon Si Ayutthaya, Pathum Thani and Nonthaburi Province]. Bangkok: Thailand Research Fund.
Richards, G. & Raymond, C. (2000). Creative Tourism. ATLAS News, 23, 16 - 20.
Richards, G. (2000). World culture and heritage and tourism. Tourism Recreation Research, 25, 9 - 18.
Richards, G. & Wilson, J. (2006). Developing creativity in tourist experiences: A solution to the serial reproduction of culture?. Tourism Management, 27(6), 1209 - 1223. https://doi.org/10.1016/j.tourman.2005.06.002.
Thepkaew, K. (2014). เรื่องสื่อสาร - การท่องเที่ยว [Communication - Tourism]. Bangkok: Parbpim.
Thongdee, N. & Phuacharoen, P. (2011). การศึกษาอัตลักษณ์และคุณค่าของมรดกทางวัฒนธรรมเพลงโคราชสู่กิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์สำหรับนักท่องเที่ยวเยาวชน [The study of identities and values in Korat traditional performance (Pleng Korat) approach to creative tourism activities for youth tourist]. Bangkok: Thailand Research Fund.
Tubtim, N. (2010). การสื่อสารอัตลักษณ์ของชุมชนบ้านวัวลาย จังหวัดเชียงใหม่ ผ่านกิจกรรมถนนคนเดิน [Communicating identity of Wualai in Chiang Mai Province through walking street activities]. (Master’s thesis, Chiang Mai University).
Wisansing, J. (2021). From theory to practice: the three principles of community - based design. In Creative tourism: activating cultural resources and engaging creative travellers (83 - 92). Wallingford UK: CABI.
Wisudthiluck, S. (2013). ต้นแบบการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ [Model of Creative Tourism]. Bangkok: Designated Areas for Sustainable Tourism Administration (Public Organization).
Yang, Y. & Wong, K.K.F. (2012). The influence of cultural distance on China inbound tourism flows: A panel data gravity model approach. Asian Geographer, 29(1), 21 - 37. https://doi.org/10.1080/10225706.2012.662314.
