การพัฒนาแบบวัดความสามารถพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาศรีสะเกษ เขต 1 39-49

ผู้แต่ง

  • นารี ชินสอน
  • เสนอ ภิรมจิตรผ่อง
  • ดนัย วิโรจน์อุไรเรือง

คำสำคัญ:

ความสามารถพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์, หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อพัฒนาแบบวัดความสามารถพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์  สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 (2) เพื่อหาคุณภาพของแบบวัดความสามารถพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์  สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 และ (3) เพื่อสร้างเกณฑ์ปกติ (norms) และคู่มือการใช้แบบวัดความ สามารถพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์  สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาศรีสะเกษ เขต 1 ตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยคือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1  ของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาศรีสะเกษ เขต 1 จำนวน 115 คน ได้มาโดยการสุ่มแบบแบ่งชั้น เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ประกอบด้วย แบบทดสอบวัดความเข้าใจสิ่งแวดล้อม จำนวน 30 ข้อ แบบทดสอบวัดกระบวนการคิดหาเหตุผลในการสืบเสาะหาความรู้ จำนวน 30 ข้อ และแบบวัดเจตคติทางวิทยาศาสตร์ จำนวน 60 ข้อ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าดัชนีความสอดคล้อง

ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์อย่างง่ายของเพียร์สัน ค่าความยากง่าย ค่าอำนาจจำแนก และค่าความเชื่อมั่น

ผลการวิจัยพบว่า

  1. แบบทดสอบวัดความเข้าใจสิ่งแวดล้อม มีความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาจากค่าดัชนีความสอดคล้อง มีค่าตั้งแต่ 0.33 ถึง 1.00 ความยากง่ายมีค่าตั้งแต่ 0.44 ถึง 0.76 และอำนาจจำแนกมีค่าตั้งแต่ 0.32 ถึง 0.96 ความเชื่อมั่นมีค่าเท่ากับ  0.90  ความคลาดเคลื่อนมาตรฐานในการวัดเท่ากับ 2.22 
  2. แบบทดสอบวัดกระบวนการคิดหาเหตุผลในการสืบเสาะหาความรู้ มีความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาจากค่าดัชนีความสอดคล้อง  มีค่าตั้งแต่ 0.33 ถึง 1.00 ความยากง่ายมีค่าตั้งแต่ 0.36 ถึง 0.72 อำนาจจำแนกมีค่าตั้งแต่ 0.32 ถึง 0.77  ความเชื่อมั่นมีค่าเท่ากับ  0.87  ความคลาดเคลื่อนมาตรฐานในการวัดเท่ากับ 2.37 
  3. แบบวัดเจตคติทางวิทยาศาสตร์ มีความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาจากค่าดัชนีความสอดคล้อง มีค่าตั้งแต่ 0.33 ถึง 1.00 อำนาจจำแนก และ ความเชื่อมั่นมีค่าเท่ากับ 0.98 ค่าสถิติทีมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 และ 0.001 ความคลาดเคลื่อนมาตรฐานในการวัดเท่ากับ 2.78     
    1. แบบวัดความสามารถพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาศรีสะเกษ เขต 1

    ทั้ง 3 ฉบับ  มีความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหา จากค่าดัชนีความสอดคล้อง มีค่าตั้งแต่ 0.70 ถึง 1.00 และมีความเที่ยงตรงเชิงโครงสร้างจากค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์คะแนนรายข้อกับคะแนนรวมทั้งฉบับมีความสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 และ 0.05

References

กังวล เทียนกันเทศน์. การวัด การวิเคราะห์ การประเมินทางการศึกษาเบื้องต้น. กรุงเทพฯ : ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพฯ, 2540.
กัลยา เอียดวาโย. การพัฒนาเครื่องมือประเมินผลการเรียนรู้สาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ระดับชั้นมัธยมศึกษา
ปีที่ 1 ตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยทักษิณ, 2546.
เขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาศรีสะเกษ เขต 1, สำนักงาน. รายงานการประเมินคุณภาพการศึกษาขั้นพื้นฐานเพื่อการประกันคุณภาพของผู้เรียน ปีการศึกษา 2554. ศรีสะเกษ : สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาศรีสะเกษ เขต 1, 2554.
คณะกรรมการการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ, สำนักงาน. แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ
ฉบับที่ 10 (พ.ศ.2550-2554). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ, 2549.
จิตรลดา อารีย์สันติชัย. การพัฒนาเครื่องมือวัดลักษณะนิสัยรักการอ่านของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยทักษิณ, 2546.
จิราภรณ์ ศิริทวี. “เทคนิคการจัดกิจกรรมให้นักเรียนสร้างองค์ความรู้,” วารสารวิชาการ 1, 9 (กันยายน 2541) : 37-52.
บุญชม ศรีสะอาด. การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 7 กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น, 2545.
บุญเรียง ขจรศิลป์. วิธีการวิจัยทางการศึกษา. กรุงเทพฯ : พี.เอ็น.การพิมพ์, 2539.
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ : สำนักทดสอบทางการศึกษาและจิตวิทยา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร, 2540.
พิชิต ฤทธิ์จรูญ. หลักการวัดและประเมินผลการศึกษา. กรุงเทพฯ : เฮาส์ออฟเดอะมิสท์, 2552.
ภัทรา นิคมานนท์. การประเมินผลการเรียน. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ : บริษัทอักษราพิพัฒน์ จำกัด, 2543.
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. เทคนิคการวัดผลการเรียนรู้. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น, 2543.
. สถิติวิทยาทางการวิจัย. พิมพ์ครั้งที่ 3 กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น, 2540.
ระวีวรรณ อังคนุรักษ์พันธุ์. เอกสารคำสอนวิชา วผ 306 การวัดทัศนคติเบื้องต้น. ชลบุรี : คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 2533.
ศึกษาธิการ, กระทรวง. พระราชบัญญติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ : พริกหวานกราฟฟิค, 2542.
. หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์ (ร.ส.พ.), 2551.
สำเริง บุญเรืองรัตน์. รายงานการวิจัยเรื่อง การศึกษาความเที่ยงตรงและความเชื่อมั่น ด้วยทฤษฎีการสรุปอ้างอิง (Generalizability Theory) ของการวัดผลด้วยผลงานของตนเอง. กรุงเทพฯ : คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 2538.
สุธีรา ราษฎรินทร์. การพัฒนาเครื่องมือวัดทักษะชีวิตเกี่ยวกับการป้องกันการมีเพศสัมพันธ์ ในวัยเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยทักษิณ, 2547.
สุวัฒน์ นิยมค้า. ทฤษฎีและแนวทางในการสอนวิทยาศาสตร์แบบสืบเสาะหาความรู้เล่ม 1. กรุงเทพฯ :
เจเนอร์บุคเซนเตอร์, 2531.
อุทุมพร (ทองอไทย) จามรมาน. การสร้างและพัฒนาเครื่องมือวัดลักษณะผู้เรียน. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ : ฟันนี่พับลิชชิ่ง, 2541.
อุบล อุตมะมุณีย์. การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างสมรรถภาพสมองและความสามารถในการแก้ปัญหา ทางวิทยาศาสตร์กับบุคลิกภาพนักวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย จังหวัดสงขลา. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยทักษิณ, 2545.
อุไรวรรณ ชินพงษ์. การพัฒนาเครื่องมือวัดคุณลักษณะทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา ตอนต้น ในเขตการศึกษา 2. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยทักษิณ, 2544.
Collette, A.T. and Chiappetta, E. L. Science Instruction in the Middle and Secondary Schools. Columbus, Ohio : Columbus, Ohio : Charles E. Merrill Publishing Company, 1986.
Gable, R.K. Instrument Development in the Affective Domain. Boston : Kluwer-Nijhoff, 1986.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2021-08-27