การพัฒนาแบบวัดความมุ่งมั่นในการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 71-80
คำสำคัญ:
การสร้างและพัฒนาแบบวัด, ความมุ่งมั่นในการเรียน, นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สร้างและพัฒนาแบบวัดความมุ่งมั่นในการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 2) สร้างเกณฑ์ปกติของแบบวัดความมุ่งมั่นในการเรียน ตัวอย่างคือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ปีการศึกษา 2558 ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 28 จำนวน 620 คน ได้มาโดยการสุ่มแบบหลายขั้นตอน แบบวัดประกอบด้วยคุณลักษณะ 4 ด้าน คือ ความตั้งใจเรียน ความกระตือรือร้น การทำงานที่ได้รับมอบหมาย และความพยายามแก้ไขข้อบกพร่องในการเรียน ตรวจสอบคุณภาพของแบบวัด 3 ครั้ง ครั้งที่ 1 ตรวจสอบอำนาจจำแนกกับนักเรียนจำนวน 100 คน ครั้งที่ 2 ตรวจสอบความเที่ยงตรงเชิงโครงสร้างและความเชื่อมั่นกับนักเรียน 100 คน และครั้งที่ 3 สร้างเกณฑ์ปกติกับนักเรียน 420 คน
ผลการวิจัยพบว่า
- แบบวัด ฉบับที่ 1 เป็นมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ จำนวน 40 ข้อ และฉบับที่ 2 เป็นแบบวัดสถานการณ์ จำนวน 24 ข้อ ผลการตรวจสอบคุณภาพของแบบวัด ฉบับที่ 1 และฉบับที่ 2 ด้านความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหามีค่าดัชนีความสอดคล้องตั้งแต่ 0.60 - 1.00 ด้านอำนาจจำแนกมีค่าตั้งแต่ 0.271 ถึง 0.731 และ 0.260 ถึง 0.816 ความเที่ยงตรงเชิงโครงสร้างของ 4 องค์ประกอบย่อย ได้แก่ (1) ความตั้งใจเรียน (2) ความกระตือรือร้น (3) การทำงาน
ที่ได้รับมอบหมายตามกำหนด และ (4) ความพยายามแก้ไขข้อบกพร่องของตนเองเกี่ยวกับการเรียน มีค่าน้ำหนักองค์ประกอบคะแนนมาตรฐานตั้งแต่ 0.656 ถึง 0.831 และความเชื่อมั่นทั้งฉบับมีค่า 0.960 ถึง 0.912 ตามลำดับ - เกณฑ์ปกติของแบบวัด ฉบับที่ 1 และฉบับที่ 2 ในรูป T ปกติ มีช่วงคะแนนตั้งแต่ T22 ถึง T90
มีคะแนนดิบตั้งแต่ 111 ถึง 171 คะแนน และT23 ถึง T90 มีคะแนนดิบตั้งแต่ 33 ถึง 64 คะแนน ตามลำดับ
เอกสารอ้างอิง
ฉัตราภรณ์ ศรีสวัสดิ์. การพัฒนาแบบทดสอบวัดความสามารถในการอ่านจับใจความ สำหรับนักเรียน
ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 2552.
นิศา ด่านวิริยะกุล. การสร้างแบบทดสอบวัดจริยธรรมด้านความขยันหมั่นเพียร ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 กรุงเทพมหานคร. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร, 2527.
บุญเชิด ภิญโญอนันตพงษ์. การประเมินการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ แนวคิดและวิธีการ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช, 2545.
พิสิฏฐ์ ศรีหัตถกรรม. ความมุ่งมั่นในการเล่นกีฬายิมนาสติกของนักกีฬายิมนาสติกระดับเยาวชน. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยบูรพา, 2549.
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. การวัดด้านจิตพิสัย. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น, 2543.
. สถิติวิทยาทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช, 2522.
เลขาธิการสภาการศึกษา, สำนักงาน. ข้อเสนอการปฏิรูปการศึกษาในศตวรรษที่สอง (พ.ศ.2552-2561). กรุงเทพฯ: บริษัทพริกหวานกราฟฟิค จำกัด, 2552.
ศิริลักษณ์ เบญจภุมริน. “พฤติกรรมที่ปรารถนาให้ผู้เรียนปฏิบัติ,” คำสอนดีดี. (ออนไลน์) 2552
(อ้างเมื่อ 15 สิงหาคม 2558). จาก: http://www.Kamsondeed. com.
ศึกษาธิการ, กระทรวง. หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด, 2551.
สุรางค์ โคว้ตระกูล. จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2553.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
1. บทความที่ตีพิมพ์ในวารสารนี้ได้มีการตรวจสอบการลอกเลียนงานวรรณกรรมแล้ว ไม่เกินร้อยละ 25
2. บทความที่ตีพิมพ์ในวารสารนี้เป็นข้อคิดเห็น ข้อค้นพบของผู้เขียนบทความ โดยผู้เขียนบทความต้องเป็นผู้รับผิดชอบต่อผลทางกฎหมายใด ๆ ที่อาจเกิดขึ้นจากบทความนั้น ๆ
3. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิจัยและประเมินผลอุบลราชธานี ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิจัยและประเมินผลอุบลราชธานี หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิจัยและประเมินผลอุบลราชธานีก่อนเท่านั้น และจะต้องมีการอ้างอิงวารสารวิจัยและประเมินผลอุบลราชธานี ฉบับนั้น ๆ ด้วย
