จริยธรรมนักการเมืองกับความมีเสถียรภาพทางการเมืองในจังหวัดภูเก็ต

ผู้แต่ง

  • พรพรรณ ว่องไว สภาทนายความในพระบรมราณูปถัมภ์
  • สมพร อนันตวรพจน์ วิชาการอิสระ

คำสำคัญ:

จริยธรรมนักการเมือง, เสถียรภาพทางการเมือง

บทคัดย่อ

งานวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับของจริยธรรมนักการเมืองและความมีเสถียรภาพทางการเมือง และ (2) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างจริยธรรมนักการเมืองและเจ้าหน้าที่รัฐกับความมีเสถียรภาพทางการเมือง โดยผู้วิจัยใช้แบบสอบถามที่พัฒนาขึ้นมาจากการทบทวนวรรณกรรมและนำไปรวบรวมความเห็นของผู้ที่มีอายุตั้งแต่ 18 ขึ้นไป และมีที่พักอาศัยอยู่ในจังหวัดภูเก็ต จำนวน 398 คน แล้ววิเคราะห์ผลด้วยสถิติ Pearson Correlation

ผลวิจัยพบว่า 1) จริยธรรมนักการเมือง โดยภาพรวม อยู่ในระดับน้อย ด้านที่มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด คือ การมุ่งผล สัมฤทธิ์ของงาน รักษามาตรฐาน มีคุณภาพโปร่งใส และตรวจสอบได้ รองลงมา คือ การยึดมั่นในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขและน้อยที่สุด คือ การให้ข้อมูลข่าวสารแก่ประชาชนอย่างครบถ้วน ถูกต้อง และไม่บิดเบือนข้อเท็จจริง 2) ความมีเสถียรภาพทางการเมือง โดยรวมอยู่ในระดับมาก ด้านที่มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด คือ พรรคร่วมรัฐบาล รองลงมา คือ กฎหมายและน้อยที่สุด คือ ประชาชน 3) จริยธรรมนักการเมืองมีความ สัมพันธ์กับความมีเสถียรภาพทางการเมือง ในระดับสูง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01

 

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

กัญญ์สิริ จันทร์เจริญ. (2554). บทที่ 5 การกำหนดประชากรและกลุ่มตัวอย่าง. สืบค้นจาก https://www.ict.up.ac.th/surinthips/ResearchMethodology_2554.PDF

จารุบุตร เรืองสุวรรณ. (2556). บทบาทของรัฐสภาต่อความมั่นคงทางการเมือง. รัฐสภาสาร. 31(6), 17-30.

ประสพชัย พสุนนท์. (2558). ความเชื่อมั่นของแบบสอบถามในการวิจัยเชิงปริมาณ. วารสารปาริชาติ มหาวิทยาลัยทักษิณ, 27(1), 144-163.

พระครูปลัดวัชรพงษ์ วิชิรปญฺโญ. (2564). การสร้างภาพลักษณ์ทางจริยธรรมของนักการเมืองไทยยุคใหม่”. รายงานสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการระดับชาติครั้งที่ 7 วิถีพุทธ วิถีชุมชน รากฐานชีวทัศน์เชิงสังคมล้านนาในสังคมวิถีใหม่. วิทยาลัยสงฆ์ลำพูน มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 717-727

พิชญ์ พงษ์สวัสดิ์. (2562). ความไม่มั่นคงของความมั่นคงทางการเมือง. สืบค้นจาก https://www.matichon.co.th/article/news_1521190,

ลิขิต ธีรเวคิน. (2562). ประชาธิปไตยไทยในทศวรรษ 21 : ทางตัน ทางออกและแนวทางแก้ไข. กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.

วิทยา จิตนุพงศ์ (2560). ความมั่นคงทางการเมืองของระบอบประชาธิปไตยในระบบรัฐสภา.วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร. 8(2), 104-120.

วีระศักดิ์ จินารัตน์. (2564). ระเบียบวิธีวิจัยสมัยใหม่. พิมพ์ครั้งที่ 1. อุบลราชธานี: ยงสวัสดิ์ อินเตอร์กรุ๊ปจำกัด.

ศรัณย์ วงศ์คำจันทร์. (2555). จริยธรรมนักการเมืองไทย. วารสารวิจัย มข. 2(3), 263-282

สมชาย ชูเมือง. (2565). เสถียรภาพทางการเมืองของรัฐบาลพลเรือน. วารสารสิรินธรปริทรรศน์. 23(1), 337-346

Administrative Rule Act 1991. (1991). Relationship between central, regional and local government administration. Retrieved from http://www.thailandlawyercenter.com/index.phy?lay=show&ac=article&Ld=538974863&Ntype=19

Dailynews. (2022). คนยกย่อง พล.อ.เปรม แบบอย่างที่ซื่อสัตย์. [Online]. Retrieved from https://www.dailynews.co.th./politics/6562

Thairath. (2022). เปิดแผนเชิงรุก นายกฯดีเดย์ ปราบคอรัปชัน. [Online]. Retrieved from https://www.Thairath.co.th./content/pol/259706

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-06-30