ละครการศึกษาในสังคมตะวันตกและสังคมไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ละครการศึกษามีจุดเริ่มต้นที่ยาวนานตั้งแต่ศตวรรษที่ 15 คู่ขนานกันทั้งในประเทศสหรัฐอเมริกาและประเทศอังกฤษ ต่อมาแนวคิดมาร์กซิสม์และทฤษฎีการศึกษากลุ่มที่เน้นพัฒนาไปตามธรรมชาติมีส่วนสำคัญในการกำหนดทิศทางการพัฒนาของละครการศึกษา ทำให้เกิดสถาบันการศึกษาเพื่อผลิตครูที่มีความเชี่ยวชาญในการนำละครการศึกษาไปใช้แก่ผู้เรียน ทั้งนี้ละครการศึกษามีเป้าประสงค์สำคัญเพื่อให้ผู้เรียนได้พัฒนาตนเองทั้งทางด้านพุทธิจิตต และพลังทักษะผ่านการมีส่วนร่วมในละครที่ครูนำไปจัดการเรียนการสอนในห้องเรียน เกิดเป็นประสบการณ์ตรงของผู้เรียนทั้งในระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทั่งระดับอุดมศึกษา แม้ว่าละครการศึกษาแต่ละประเภทในแต่ละประเทศจะมีจุดเน้นของผลลัพธ์แตกต่างกัน แต่ก็มีกระบวนการและวิธีวิทยาที่ใกล้เคียงกันในประเทศไทยละครการศึกษาเริ่มต้นในสถาบันอุดมศึกษาที่ภาควิชาศิลปการละคร คณะอักษรศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยจากนั้นค่อยๆ แพร่หลายไปสู่การจัดตั้งคณะละครจำนวนมากเพื่อสร้างสรรค์การแสดงแก่เด็กและ
เยาวชนดังที่ปรากฏในปัจจุบัน
Article Details
ลิขสิทธิ์ของบทความ
ผลงานที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย ห้ามมิให้นำเนื้อหา ทัศนะ หรือข้อคิดเห็นใด ๆ ของผลงานไปทำซ้ำ ดัดแปลง หรือเผยแพร่ ไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วนโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากมหาวิทยาลัยหอการค้าไทยก่อน
เอกสารอ้างอิง
Bowell, P., & Heap, B. (2013). Planning process drama. Oxon,England: Rouledge Chutintaranond, T. (2016). Thainess enhancement using drama-based
instruction for undergraduate students (Unpublished doctoral dissertation).Chulalongkorn University, Bangkok,Thailand. (in Thai).
Dhamrung, P. (2004). Drama for youth. Bangkok,Thailand: Chulalongkorn University Press. (in Thai).
Dhamrung, P. (2008). Youth theatre creation: A case study of The Sleeping Beauty and the Toad Prince. Bangkok, Thailand:Chulalongkorn University. (in Thai)
Dhamrung, P. (2014). Applied theatre: Using drama for development. Bangkok, Thailand:Chulalongkorn University Press. (in Thai).
Heathcote, D., & Balton, G. (1995). Drama for learning: Dorothy Heathcote’s mantle of the expert approach to education. Portsmouth, NH: Heineman
Jungwiwattanaporn, P. (2003). Creative drama using to develop learners. Bangkok,Thailand: Prik-Wan Graphic. (in Thai).
Jungwiwattanaporn, P. (2004). Creative drama for children. Bangkok, Thailand: Academic Development Publishing House. (in Thai).
Kae-Manee, T. (2013). Science of instruction. Bangkok, Thailand: Chulalongkorn University Press. (in Thai).
Richardson, M. (2015). Youth theatre. Oxon,England: Rouledge.
Thong-umai, U. (Trans.). (1980). Taxonomy of educational objectives: The classification of educational goals. Bangkok, Thailand:Chulalongkorn University Press. (in Thai).
Water, M., McAvoy, M., & Hunt, K. (2015). Drama and education. Oxon, England: Rouledge.
Wunwichai, R. (2014). Wellness learning activity for secondary students: A case study of grade 9 students in Ongkharak School, Nakhon-Nayok. Bangkok, Thailand: Srinakharinwirot University. (in Thai).
