การท่องเที่ยวเชิงเกษตร: แนวคิดและประสบการณ์
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
ม.ค. 1, 2018
คำสำคัญ:
การท่องเที่ยวเชิงเกษตร การท่องเที่ยว การจัดการท่องเที่ยว
Main Article Content
บทคัดย่อ
การท่องเที่ยวเชิงเกษตรเป็นแนวคิดที่ต้องการพัฒนาพื้นที่เกษตรกรรมที่มีความเหมาะสมเพื่อสร้างความยั่งยืนในกับภาคเกษตรกรรม โดยเป็นการเชื่อมโยงภาคการเกษตรและวิถีชุมชนเข้ากับการท่องเที่ยวเพื่อเพิ่มมูลค่าและความสามารถทางการแข่งขัน ก่อให้เกิดการอนุรักษ์และส่งเสริมการพัฒนาการเกษตรอย่างยั่งยืน ส่งเสริมให้เกษตรกรมีทางเลือก มีรายได้เพิ่มขึ้น เกิดความรัก ความภาคภูมิใจในวัฒนธรรม วิถีชีวิต และอาชีพของตนเอง อันจะส่งผลต่อการสืบทอดและอนุรักษ์อาชีพเกษตรกรรมในระยะยาว บทความนี้เริ่มต้นอธิบายถึงแนวคิดเกี่ยวกับการท่องเที่ยวเชิงเกษตร แล้วจึงอธิบายการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงเกษตรและข้อควรคำนึงถึง และได้กล่าวถึงลักษณะและรูปแบบของกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงเกษตร และในตอนท้ายได้ยกตัวอย่างประสบการณ์ในต่างประเทศ ซึ่งจะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อหน่วยงานที่เกี่ยวข้องและเกษตรไทยที่จะนำไปพัฒนาพื้นที่การเกษตรของตนต่อไป
Article Details
รูปแบบการอ้างอิง
Noknoi, C. (2018). การท่องเที่ยวเชิงเกษตร: แนวคิดและประสบการณ์. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 36(2), 157–169. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/utccjournalhs/article/view/185961
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ
ลิขสิทธิ์ของบทความ
ผลงานที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย ห้ามมิให้นำเนื้อหา ทัศนะ หรือข้อคิดเห็นใด ๆ ของผลงานไปทำซ้ำ ดัดแปลง หรือเผยแพร่ ไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วนโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากมหาวิทยาลัยหอการค้าไทยก่อน
เอกสารอ้างอิง
Barbieri, C. 2010. “An Importance-Performance Analysis of the Motivations behind Agritourism and Other Farm Enterprise Developments in Canada.” Journal of Rural and Community Development 5, 1/2: 1–20.
Barry, J. J., and Hellerstein, D. 2004. Outdoor Recreation for 21st Century America: The National Survey on Recreation and the Environment. State College, PA: Venture.
Carpio, C. E., Wohlgenant, M. K., and Boonsaeng, T. 2008. “The Demand for Agritourism in the United States.” Journal of Agricultural and Resource Economics 33, 2: 254-269.
Che, D., Veeck, A., and Veeck, G. 2005. “Sustaining Production and Strengthening the Agritourism Product: Linkages among Michigan Agritourism Destinations.” Agriculture and Human Values 22: 225–234.
Chimbandon, W. 2009. “Agrotourism in Bang Bai Mai Sub-district, Mueang Surat Thani District.” Master’s thesis, Department of Business Administration, Faculty of Business Administration, Chiang Mai University. (in Thai).
วันทนา ฉิมบ้านดอน. 2552. “การท่องเที่ยวเชิงเกษตรในตำบลบางใบไม้ อำเภอเมืองสุราษฎร์ธานี.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
Hui, J. 1990. Tourism Banks Study. Australia: Joseph Banks Group.
King Mongkut's Institute of Technology Ladkrabang. 2011. Agritourism [Online]. Available: http://www.kmitl.ac.th/agritech/nutthakorn/04090035_2202/multiweb/agrotour/ prapeat.htm (in Thai).
สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง. 2554. การท่องเที่ยวเชิงเกษตร[ออนไลน์]. เข้าถึงจาก: http://www.kmitl.ac.th/agritech/nutthakorn/04090035_2202/ multiweb/agrotour/prapeat.htm
McGehee, N., and Kim, K. 2004. “Motivation for Agri-Tourism Entrepreneurship.” Journal of Travel Research 43, 2: 161-170.
Phillip, S., Hunter, C., and Blackstock, K. 2010. “A Typology for Defining Agritourism.” Tourism Management 31: 754–758.
Poon, A. 1994. “The New Tourism Revolution.” Tourism Management 15, 2: 91-92.
Radio Thailand. 2014. Chairman of the Tourism Council of Thailand Estimate the Tourism in 2014 Grow by 12 Percent, Generating Revenue for the Country 1.16 Trillion Baht [Online]. Available: http://thainews.prd.go.th/centerweb/ News/NewsDetail?NT01_NewsID=WNECO5612200020016 (in Thai).
สถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย. 2557. ประธานสภาอุตสาหกรรมท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย ประเมินแนวโน้มการท่องเที่ยวปี 57 คาดการณ์จะขยายตัวร้อยละ 12 สร้างรายได้เข้าประเทศ 1.16 ล้านล้านบาท [ออนไลน์]. เข้าถึงจาก: http://thainews.prd .go.th/centerweb/News/NewsDetail?NT01_NewsID=WNECO5612200020016
Roberts, L., and Hall, D. 2001. “Rural Tourism and Recreation: Principles to Practice.” Journal of Travel Research 40, 2: 147-155.
Seeprae, O. 2001. Characteristics of Network Equipment to Support Tourism in Nakhon Ratchasima Province. Bangkok: Created Mild. (in Thai).
อร สีแพร. 2544. ลักษณะเฉพาะของเกษตรกรรมที่สนับสนุนโครงข่ายการท่องเที่ยวจังหวัดนครราชสีมาและพื้นที่ต่อเนื่อง. กรุงเทพมหานคร: ครีเอท มายด์.
Srisawat, P. 2010. “Suratthani Agritourism: Agricultural Resource-based Research to Sustainable Tourism.” Research Community 15, 85: 16-19. (in Thai).
ปารณีย์ ศรีสวัสดิ์. 2553. “การท่องเที่ยวเชิงเกษตรสุราษฎร์ธานี: การวิจัยฐานทรัพยากรเกษตรสู่การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน.” ประชาคมวิจัย 15, 85: 16-19.
Sudakaeo, W. 2012. “Potential for Agro-tourism Development in Mandarin Orchards Mae Taeng District, Chiang Mai Province.” Master’s thesis, Department of Business Administration, Faculty of Business Administration, Chiang Mai University. (in Thai).
วรการ สุดาแก้ว. 2555. “ศักยภาพในการพัฒนาการท่องเที่่ยวเชิงเกษตรในสวนส้มอำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
Tancharoen, S. 2013. “Travel Exhibition Influencing the Purchasing Decision Making on Domestic Travel of Thai Tourists.” University of the Thai Chamber of Commerce Journal 33, 2: 1-15. (in Thai).
สุดถนอม ตันเจริญ. 2556. “การจัดนิทรรศการท่องเที่ยวที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อบริการท่องเที่ยวภายในประเทศของนักท่องเที่ยวไทย.” วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย 33, 2: 1-15.
Thailand Institute of Scientific and Technological Research. 2001. Studies to Guide the Development and Management of Agricultural Tourism. Bangkok: Customer Service Consultant, Thailand Institute of Scientific and Technological Research. (in Thai).
สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย. 2544. การศึกษาเพื่อกำหนดแนวทางการพัฒนาและจัดการการท่องเที่ยวเชิงเกษตร. กรุงเทพมหานคร: ฝ่ายบริการอุตสาหกรรมและที่ปรึกษา สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย.
Thanapholkiet, N. 2004. “The Potential Evaluation of Agro-tourism in Wang Nam Kiew, Nakhon Ratchasima.” Master’s thesis, Department of Business Economics, Faculty of Economics, Kasetsart University University. (in Thai).
นาตยา ธนพลเกียรติ. 2547. “การประเมินศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตรในอำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาเศรษฐศาสตร์ธุรกิจ คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
Thongrut, R. 2002. Farm Stay in New Zealand. Bangkok: Created Mild. (in Thai).
รัญจวน ทองรุต. 2545. ฟาร์มสเตย์ในนิวซีแลนด์. กรุงเทพมหานคร: ครีเอท มายด์.
Tongsoongnuen, D. 2000. “Agricultural Tourism Management: A Case Study of Banmoungkam, Pongyang, Chiang Mai.” Master’s Independent Study, Department of Business Administration, Faculty of Business Administration, Chiang Mai University. (in Thai).
เดชา โต้งสูงเนิน. 2543. “การบริหารจัดการการท่องเที่ยวเกษตร กรณีศึกษาบ้านม่วงคำ ตำบลโป่งแยง อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่.” การค้นคว้าแบบอิสระปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
Tourism Authority of Thailand. 2003. Agrotourism All over Thailand. Bangkok: Tourism Authority of Thailand. (in Thai).
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. 2546. Agrotourism ท่องเที่ยวเกษตรทั่วถิ่นไทย. กรุงเทพมหานคร: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
Tourism Authority of Thailand. 2007. Annual Report of the Tourism Authority of Thailand. Bangkok: Tourism Authority of Thailand. (in Thai).
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. 2550. รายงานการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยประจำปี. กรุงเทพมหานคร: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
Watthanaleungarun, W. 2001. “Agrotourism in the Irrigation of Wisdom: A Case Study of the Huay Mae Ekang, Mae Win, Mae Wang, Chiang Mai Province.” Master’s Independent Study, Department of Business Administration, Faculty of Business Administration, Chiang Mai University. (in Thai).
วรพล วัฒนเหลืองอรุณ. 2544. “การท่องเที่ยวเชิงเกษตรในระบบเหมืองฝายของภูมิปัญญาชาวบ้าน: กรณีศึกษาหมู่บ้านห้วยอีค่าง ตำบลแม่วิน อำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่.” การค้นคว้าแบบอิสระปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
Barry, J. J., and Hellerstein, D. 2004. Outdoor Recreation for 21st Century America: The National Survey on Recreation and the Environment. State College, PA: Venture.
Carpio, C. E., Wohlgenant, M. K., and Boonsaeng, T. 2008. “The Demand for Agritourism in the United States.” Journal of Agricultural and Resource Economics 33, 2: 254-269.
Che, D., Veeck, A., and Veeck, G. 2005. “Sustaining Production and Strengthening the Agritourism Product: Linkages among Michigan Agritourism Destinations.” Agriculture and Human Values 22: 225–234.
Chimbandon, W. 2009. “Agrotourism in Bang Bai Mai Sub-district, Mueang Surat Thani District.” Master’s thesis, Department of Business Administration, Faculty of Business Administration, Chiang Mai University. (in Thai).
วันทนา ฉิมบ้านดอน. 2552. “การท่องเที่ยวเชิงเกษตรในตำบลบางใบไม้ อำเภอเมืองสุราษฎร์ธานี.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
Hui, J. 1990. Tourism Banks Study. Australia: Joseph Banks Group.
King Mongkut's Institute of Technology Ladkrabang. 2011. Agritourism [Online]. Available: http://www.kmitl.ac.th/agritech/nutthakorn/04090035_2202/multiweb/agrotour/ prapeat.htm (in Thai).
สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง. 2554. การท่องเที่ยวเชิงเกษตร[ออนไลน์]. เข้าถึงจาก: http://www.kmitl.ac.th/agritech/nutthakorn/04090035_2202/ multiweb/agrotour/prapeat.htm
McGehee, N., and Kim, K. 2004. “Motivation for Agri-Tourism Entrepreneurship.” Journal of Travel Research 43, 2: 161-170.
Phillip, S., Hunter, C., and Blackstock, K. 2010. “A Typology for Defining Agritourism.” Tourism Management 31: 754–758.
Poon, A. 1994. “The New Tourism Revolution.” Tourism Management 15, 2: 91-92.
Radio Thailand. 2014. Chairman of the Tourism Council of Thailand Estimate the Tourism in 2014 Grow by 12 Percent, Generating Revenue for the Country 1.16 Trillion Baht [Online]. Available: http://thainews.prd.go.th/centerweb/ News/NewsDetail?NT01_NewsID=WNECO5612200020016 (in Thai).
สถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย. 2557. ประธานสภาอุตสาหกรรมท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย ประเมินแนวโน้มการท่องเที่ยวปี 57 คาดการณ์จะขยายตัวร้อยละ 12 สร้างรายได้เข้าประเทศ 1.16 ล้านล้านบาท [ออนไลน์]. เข้าถึงจาก: http://thainews.prd .go.th/centerweb/News/NewsDetail?NT01_NewsID=WNECO5612200020016
Roberts, L., and Hall, D. 2001. “Rural Tourism and Recreation: Principles to Practice.” Journal of Travel Research 40, 2: 147-155.
Seeprae, O. 2001. Characteristics of Network Equipment to Support Tourism in Nakhon Ratchasima Province. Bangkok: Created Mild. (in Thai).
อร สีแพร. 2544. ลักษณะเฉพาะของเกษตรกรรมที่สนับสนุนโครงข่ายการท่องเที่ยวจังหวัดนครราชสีมาและพื้นที่ต่อเนื่อง. กรุงเทพมหานคร: ครีเอท มายด์.
Srisawat, P. 2010. “Suratthani Agritourism: Agricultural Resource-based Research to Sustainable Tourism.” Research Community 15, 85: 16-19. (in Thai).
ปารณีย์ ศรีสวัสดิ์. 2553. “การท่องเที่ยวเชิงเกษตรสุราษฎร์ธานี: การวิจัยฐานทรัพยากรเกษตรสู่การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน.” ประชาคมวิจัย 15, 85: 16-19.
Sudakaeo, W. 2012. “Potential for Agro-tourism Development in Mandarin Orchards Mae Taeng District, Chiang Mai Province.” Master’s thesis, Department of Business Administration, Faculty of Business Administration, Chiang Mai University. (in Thai).
วรการ สุดาแก้ว. 2555. “ศักยภาพในการพัฒนาการท่องเที่่ยวเชิงเกษตรในสวนส้มอำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
Tancharoen, S. 2013. “Travel Exhibition Influencing the Purchasing Decision Making on Domestic Travel of Thai Tourists.” University of the Thai Chamber of Commerce Journal 33, 2: 1-15. (in Thai).
สุดถนอม ตันเจริญ. 2556. “การจัดนิทรรศการท่องเที่ยวที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อบริการท่องเที่ยวภายในประเทศของนักท่องเที่ยวไทย.” วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย 33, 2: 1-15.
Thailand Institute of Scientific and Technological Research. 2001. Studies to Guide the Development and Management of Agricultural Tourism. Bangkok: Customer Service Consultant, Thailand Institute of Scientific and Technological Research. (in Thai).
สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย. 2544. การศึกษาเพื่อกำหนดแนวทางการพัฒนาและจัดการการท่องเที่ยวเชิงเกษตร. กรุงเทพมหานคร: ฝ่ายบริการอุตสาหกรรมและที่ปรึกษา สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย.
Thanapholkiet, N. 2004. “The Potential Evaluation of Agro-tourism in Wang Nam Kiew, Nakhon Ratchasima.” Master’s thesis, Department of Business Economics, Faculty of Economics, Kasetsart University University. (in Thai).
นาตยา ธนพลเกียรติ. 2547. “การประเมินศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตรในอำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา.” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาเศรษฐศาสตร์ธุรกิจ คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
Thongrut, R. 2002. Farm Stay in New Zealand. Bangkok: Created Mild. (in Thai).
รัญจวน ทองรุต. 2545. ฟาร์มสเตย์ในนิวซีแลนด์. กรุงเทพมหานคร: ครีเอท มายด์.
Tongsoongnuen, D. 2000. “Agricultural Tourism Management: A Case Study of Banmoungkam, Pongyang, Chiang Mai.” Master’s Independent Study, Department of Business Administration, Faculty of Business Administration, Chiang Mai University. (in Thai).
เดชา โต้งสูงเนิน. 2543. “การบริหารจัดการการท่องเที่ยวเกษตร กรณีศึกษาบ้านม่วงคำ ตำบลโป่งแยง อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่.” การค้นคว้าแบบอิสระปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
Tourism Authority of Thailand. 2003. Agrotourism All over Thailand. Bangkok: Tourism Authority of Thailand. (in Thai).
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. 2546. Agrotourism ท่องเที่ยวเกษตรทั่วถิ่นไทย. กรุงเทพมหานคร: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
Tourism Authority of Thailand. 2007. Annual Report of the Tourism Authority of Thailand. Bangkok: Tourism Authority of Thailand. (in Thai).
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. 2550. รายงานการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยประจำปี. กรุงเทพมหานคร: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
Watthanaleungarun, W. 2001. “Agrotourism in the Irrigation of Wisdom: A Case Study of the Huay Mae Ekang, Mae Win, Mae Wang, Chiang Mai Province.” Master’s Independent Study, Department of Business Administration, Faculty of Business Administration, Chiang Mai University. (in Thai).
วรพล วัฒนเหลืองอรุณ. 2544. “การท่องเที่ยวเชิงเกษตรในระบบเหมืองฝายของภูมิปัญญาชาวบ้าน: กรณีศึกษาหมู่บ้านห้วยอีค่าง ตำบลแม่วิน อำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่.” การค้นคว้าแบบอิสระปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
