Discourses and Interpretations of Same - Sex Marriage through News from the Mass Media in Thailand

Main Article Content

Siriwat Mathet
Asawin Nedpogaeo

Abstract

The occurrence of human sexual relations and living with a partner of human in a society are many forms. Male-female, male-male, and female-female relationships, or complex relationships occur in every age. This article aims to find how mass media in Thailand constructs the meaning of same-sex marriage through their presented news and it examines the characteristics of discursive practices on same-sex marriage determined by social institutions. The author uses cultural studies as the core to connect the relationship with the couple in the same sex society with the news of the mass media in Thailand during B.E. 2556 (2013) – 2561 (2018) The definition of same-sex marriage is still tied to social contexts, giving values of values of culture, traditions and social institutions that are surrounded by and alongside Thai society. It can be said that these are the factors that have raised questions about the appropriateness and possibility of same-sex marriage rituals in a capitalist social structure. However, when same-sex couples enter to fight for meaning or righteousness on the battlefield of marriage, it can be observed in 2 areas. It was said that 1) Social structure efforts to maintain traditional legitimacy in the area of heterosexuality, and 2) the other side is the individual (same sex couples), a new group of societies trying to negotiate for the legitimacy in this area. It was a clash between the two sides on the battlefield, which was a matter of word and definition in the area of the mass media. The background of these institutional cultures has played a role in power by creating a set of ideas that always define the relationship of the living with a partner of human society.

Article Details

How to Cite
Mathet, S. ., & Nedpogaeo, A. . (2020). Discourses and Interpretations of Same - Sex Marriage through News from the Mass Media in Thailand. University of the Thai Chamber of Commerce Journal Humanities and Social Sciences, 40(3), 189–203. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/utccjournalhs/article/view/239850
Section
Academic Article

References

กรมศิลปากร. (2515). ประเพณีเกี่ยวกับชีวิต. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สามมิตร.

กฤตยา อาชวนิจกุล. (2554). เพศวิถีที่กำลังเปลี่ยนแปลงไปในสังคมไทย. วารสารประชากรและสังคม,15(1), 43–65.

กาญจนา แก้วเทพ. (2543). สื่อสารมวลชน: ทฤษฎีและแนวทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: เอดิสันเพรสโปรดักส์.

กาญจนา แก้วเทพ, และสมสุข หินวิมาน. (2551). สายธารแห่งนักคิดทฤษฎีเศรษฐศาสตร์การเมือง กับสื่อสารศึกษา. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.

กำจร หลุยยะพงศ์, และสมสุข หินวิมาน. (2551). ภาพยนตร์ไทยในรอบสามทศวรรษ (พ.ศ. 2520-2547): กรณีศึกษาตระกูลหนังผี หนังรัก และหนังยุคหลังสมัยใหม่. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

กิตติกร สันคติประภา. (2550). การลวนลามทางเพศกะเทย: นัยสำคัญภายใต้วาทกรรมรักต่างเพศ(วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพฯ.

กุหลาบ สายประดิษฐ์. (2524). กำเนิดครอบครัวของมนุษยชาติ ระเบียบสังคมมนุษย์. กรุงเทพฯ:กอไผ่.

ณรงค์กร มโนจันทร์เพ็ญ. (2561). จะยกธงเขียวหรือธงขาว? สิทธิสมรสของคู่รักเพศเดียวกันในสังคมโลกและสังคมไทย ปี 2018/2019. สืบค้นเมื่อ 22 ธันวาคม 2562, จาก https://thestandard.co/lgbt-rights-same-sex-marriage-laws-2018-2019/

นฤพนธ์ ด้วงวิเศษ. (2015). ทบทวนวิธีการสร้างความรู้ ความจริงเรื่องเพศ. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร.

บารมี พานิช. (2559). รูปแบบและขั้นตอนการขับเคลื่อนร่างพระราชบัญญัติการจดทะเบียนคู่ชีวิตในประเทศไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, กรุงเทพฯ.

บุษกร สุริยสาร. (2557). อัตลักษณ์และวิถีทางเพศในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: องค์การแรงงานระหว่างประเทศ.

ปิยลักษณ์ โพธิวรรณ์. (2545). คนข้ามเพศ: ตัวตน วัฒนธรรมย่อย และพื้นที่ทางสังคม. วารสารดำรงวิชาการ, 10(1), 98-125.

พิมลพรรณ อิศรภักดี. (2558). ต่างวัยต่างทัศนะต่อความหลากหลายทางเพศในสังคมไทยความหลากหลายทางประชากรและสังคมในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล, สถาบันวิจัยประชากรและสังคม.

เสถียรโกเศศ. (2501). ประเพณีเรื่องแต่งงานบ่าวสาวของไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์รุ่งเรืองธรรม.

อัตนันท์ เตโชพิศาลวงศ์. (2554). วาทกรรมสะท้อนภาพไทยผ่านหนังสือพิมพ์ประเทศอนุภูมิภาค

ลุ่มน้ำโขง (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.

อัศวิน เนตรโพธิ์แก้ว. (2555). การสื่อสารผ่านสื่อใหม่ในยุคสังคมสารสนเทศ. วารสารอิศราปริทัศน์,1(2), 80–91.

อานันท์ กาญจนพันธุ์. (2555). คิดอย่างมิเชล ฟูโกต์ คิดอย่างวิพากษ์จากวาทกรรมของอัตบุคคลถึง จุดเปลี่ยนของอัตตา. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ฮือฮาชายแต่งชาย จนท.พิพิธภัณฑ์-เจ้าของร้านเช่าชุดนาฏศิลป์ นายกเล็กอุดรฯ ประธานจัดงาน.(2557, 3 สิงหาคม). ข่าวสดออนไลน์. สืบค้นจาก https://www.khaosod.co.th/ view_newsonline phpnewsid=TVRRd056QTBNREEyTWc9PQ%3D%3D&sectionid

ฮือฮาตร.นะยะ แต่งผัวล่ำบึ้ก จัดคอนเสิร์ตฉลองวิวาห์. (2560, 5 พฤษภาคม). ไทยรัฐออนไลน์. สืบค้นจาก https://www.thairath.co.th/content/932002

ฮือฮาสาวหล่อแต่งสาวสวย รัก 3 ปี สินสอดเงิน 3 แสน. (2558, 20 กุมภาพันธ์). ไทยรัฐออนไลน์. สืบค้นจาก https://www.thairath.co.th/content/482394

Foucault, M. (1972). The Archeology of Knowledge (and The Discourse on Language). New York: Pantheon Books.

Jackson, P. A. (1999). Tolerant but unaccepting: The myth of a Thai “gay paradise.” In P. A.

Jackson & N. M. Cook (Eds.), Genders and sexualities in modern Thailand (pp. 226–242). Chiang Mai, Thailand: Silkworm Books.

Wang, Z. (2017). Eyeing marriage equality: News media representation of same-sex marriage legalization debate in Taiwan (Unplublished master’s thesis). Lund University, Sweden.