The Influence of Parasocial Interaction on Sense of Virtual Community of Chinese Series’ Fans
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The goal of this research was to study the effect of generation on the level of parasocial interaction between series fans and to forecast the influence of parasocial interaction (PSI) and the Internet media usage on Sense of Virtual Community (SOVC) in the context of Chinese series fans,using quantitative research on the structure of uses and gratifications theory. An online survey was performed to gather data from 505 participants who were fans of Chinese series in Thailand. The findings revealed that Gen Y fans had a higher PSI degree than Gen X fans. It was also positively projected that PSI would affect both the level of Internet media use in watching Chinese series and the level of participation in virtual communities. Chinese series fans with a higher degree of PSI will use Internet media more often to watch Chinese series, participate in virtual communities,and spend more time watching series overall. Finally, it was also confidently expected that the frequency of internet media use to watch the series and the frequency and time taken to participate in virtual communities increased the degree of SOVC. This study has shown that the effect of PSI on online media use for a particular intent has contributed to the development of a strong virtual
culture that can be used for social benefits, such as the creation of virtual communities for social support, and can be used for marketing advantages, including developing brand communities that can achieve a distributed target groups and increase brand loyalty.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ของบทความ
ผลงานที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย ห้ามมิให้นำเนื้อหา ทัศนะ หรือข้อคิดเห็นใด ๆ ของผลงานไปทำซ้ำ ดัดแปลง หรือเผยแพร่ ไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วนโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากมหาวิทยาลัยหอการค้าไทยก่อน
References
กรมการปกครอง. (2561). สถิติจำนวนจำนวนประชากรแยกรายอายุ ทั่วประเทศ เดือน ธันวาคม พ.ศ. 2561. สืบค้นเมื่อ 20 เมษายน 2562, จาก http://stat.dopa.go.th/stat/statnew/upstat_age.php
เณริศา ชัยศุภมงคลลาภ. (2563). ความสำเร็จของละครโทรทัศน์ กับการสร้างปฏิสัมพันธ์ทางสังคมกึ่งความจริง กรณีศึกษาละครโทรทัศน์บุพเพสันนิวาส. วารสารนิเทศศาสตร์ธุรกิจบัณฑิตย์, 14(1), 158-199.
ประภารัตน์ วิเศษวงศ์ชัย. (2563). Digital Report 2020 จาก We Are Social – COVID19 ทำคนออนไลน์เปลี่ยนไปยังไง. สืบค้นเมื่อ 23 พฤษภาคม 2563, จาก https://www.everydaymarketing.co/update-news/digital-report-2020-from-we-are-social-covid19/
ปริญชาติ จรุงจิตรประชารมย์. (2553). การสื่อสารปฏิสัมพันธ์ทางสังคมกึ่งความจริง และการเรียนรู้ค่านิยม ส่งเสริมสังคม จากภาพยนตร์การ์ตูนญี่ปุ่นชุดมาสค์ไรเดอร์ ของกลุ่มแฟนคลับ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
พรไพลิน จุลพันธ์. (2562, 24 มกราคม). ‘เอ็มวีทีวี’ ลุยศึก OTT ผุด ‘เอ็มวีฮับ’ ทวงกระแสหนังจีน. กรุงเทพธุรกิจ, น. 26.
พิริยะ เงินศรีสุข. (2563). การสื่อสารการตลาดดิจิทัล สำหรับนักท่องเที่ยวกลุ่มเจเนอเรชั่น ซี. วารสาร สหวิทยาการ มนุษยศาสตร์ และสังคมศาสตร์, 3(2), 298-310.
พีรภา สุวรรณโชติ. (2551). การสื่อสารปฏิสัมพันธ์ทางสังคมกึ่งความจริง และการเรียนรู้คุณค่าทางบวกจากศิลปินนักร้องเกาหลีของกลุ่มแฟนคลับ (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
พีรวัส ทันอินทรอาจ. (2562). อิทธิพลของความมั่นใจในคุณลักษณะความประทับใจในตัวละครในจักรวาลภาพยนตร์มาร์เวลต่อการปฏิสัมพันธ์กึ่งสังคม. วารสารวารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 39(4), 134-150.
มารยาท โยทองยศ, และปราณี สวัสดิสรรพ์. (ม.ป.ป.). การกำหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่างเพื่อการวิจัย. สืบค้นเมื่อ 25 กรกฎาคม 2562, จาก http://www.fsh.mi.th/km/wp-content/uploads/2014/04/resch.pdf
วิกานดา พรสกุลวานิช. (2562). สื่อใหม่และการจัดการการสื่อสาร (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
WeTV ก้าวใหม่เทนเซ็นต์ ปลุกตลาดสตรีมมิ่งเดือด. (2562, 4-7 เมษายน). ประชาชาติธุรกิจ, น. 20.
WeTV ลุยผนึกพาร์ตเนอร์ไทย ปั้นคอนเทนต์เบียดขึ้น Top3. (2562, 20-23 มิถุนายน). ประชาชาติธุรกิจ, น. 20.
ไวรัสโคโรนา กระทบงานบันเทิง ยกเลิกจัดแฟนมีตติ้งศิลปินจีนในไทย. (2563, 30 มกราคม). Voice Online. สืบค้นจาก https://www.voicetv.co.th/read/PK--HUhoN
Armstrong, A., & Hagel, J. (2000). The real value of online communities. Knowledge and Communities, 74(3), 85-95.
Azzman, T. S. A. T. M., & Manaf, A. M. A. (2017). Following Islamic reality show personalities on Twitter: A uses and gratification approach to understanding parasocial interaction and social media use. Intellectual Discourse, 25(special issue), 637-659.
Blanchard, A. L. (2007). Developing a sense of virtual community measure. CyberPsychology & Behavior, 10(6), 827-830.
Blanchard, A. L. (2008). Testing a model of sense of virtual community. Computers in Human Behavior, 24(5), 2107-2123.
Burnett, J. (2010). Generations: The time machine in theory and practice. Retrieved from https://search ebscohostcom.ezproxy.tulibs.net/login.aspx?direct=true&db=cat03296a&AN=TU.589398&site=eds-live
Burrows, R., Nettleton, S., Pleace, N., Loader, B., & Muncer, S. (2000). Virtual community care? Social policy and the emergence of computer mediated social support. Information, Communication & Society, 3(1), 95-121.
Buszman K. (2019). Social support in a changing world - The importance of online support groups for people suffering from eating disorders. In Scientific Papers of Silesian University of Technology: Organization & Management Series, no.141 (pp.33-50). Retrieved from http://hdl.handle.net/20.500.12128/14115
Chipuer, H. M., & Pretty, G. M. (1999). A review of the sense of community index: Current uses, factor structure, reliability, and further development. Journal of Community Psychology, 27(6), 643-658.
Chouchani, N., & Abed, M. (2020). Online social network analysis: Detection of communities of interest. Journal of Intelligent Information Systems, 54(1), 5-21.
Duffett, M. (2013). Understanding fandom: An introduction to the study of media fan culture. New York, NY: Bloomsbury.
Gabriel, S., Paravati, E., Green, M. C., & Flomsbee, J. (2018). From apprentice to president: The role of parasocial connection in the election of Donald Trump. Social Psychological and Personality Science, 9(3), 299-307.
Gurău, C. (2012). A life-stage analysis of consumer loyalty profile: comparing Generation X and Millennial consumers. Journal of consumer Marketing, 29(2), 103-113. doi:10.1108/07363761211206357
Han, G. Y., & Jo, S. C. (2019). The influence of Korea's national image on intention to use Korean wave contents and mediating effect of the Korean wave fandom identification: Focusing on Asian consumers. The Journal of the Korea Contents Association, 19(5), 296-305.
Horton, D., & Wohl, R. (1956). Mass communication and para-social interaction: Observations on intimacy at a distance. Psychiatry, 19(3), 215–229.
Ingram, J., & Luckett, Z. (2019). My friend Harry’sa wizard: Predicting parasocial interaction with characters from fiction. Psychology of Popular Media Culture, 8(2), 148-158.
Jeong, H., & Park, H. S. (2015). The effect of parasocial interaction on intention to register as organ donors through entertainment-education programs in Korea. Asia Pacific Journal of Public Health, 27(2), NP2040-NP2048.
Kaplan, A. M., & Haenlein, M. (2010). Users of the world, unite! The challenges and opportunities of social media. Business Horizons, 53(1), 59-68.
Katz, E., Blumler, J. G., & Gurevitch, M. (1973). Uses and gratifications research. The Public Opinion Quarterly, 37(4), 509–523.
Kaur, H., Paruthi, M., Islam, J., & Hollebeek, L. D. (2020). The role of brand community identification and reward on consumer brand engagement and brand loyalty in virtual brand communities. Telematics and Informatics, 46, 101321. doi:10.1016/j.tele.2019.101321
Koh, J., Kim, Y. G., & Kim, Y. G. (2003). Sense of virtual community: A conceptual framework and empirical validation. International journal of electronic commerce, 8(2), 75-94.
Lee, C. S. (2018). Soft power made in China. New York, NY: Springer.
Li, R. Y., & Lin, S. (2018). Stages of concern and parasocial interaction: Perception, attitude, and adoption of social media. In 2018 1st IEEE International Conference on Knowledge Innovation and Invention (ICKII) (pp. 362-364). New York, NY: IEEE. Retrieved from doi:10.1109/ICKII.2018.8569132
Mannheim, K. (1952).The problem of generations. In K. Mannheim essays in the sociology of knowledge (pp. 276-320). London, England: Routledge & Keegan Paul.
Marco Leimeister, J., Schweizer, K., Leimeister, S., & Krcmar, H. (2008). Do virtual communities matter for the social support of patients? Antecedents and effects of virtual relationships in online communities. Information Technology & People, 21(4), 350-374.
McMillan, D. W. (1996). Sense of community. Journal of community psychology, 24(4), 315-325.
McMillan, D. W., & Chavis, D. M. (1986). Sense of community: A definition and theory. Journal of community psychology, 14(1), 6-23.
McQuail, D. (1994). The rise of media of mass communication. In Mass communication theory: An introduction (pp.1-29). Thousand Oaks, CA: SAGE.
Micheli, M., Redmiles, E. M., & Hargittai, E. (2020). Help wanted: Young adults’ sources of support for questions about digital media. Information, Communication & Society, 23(11), 1655-1672. doi: 10.1080/1369118X.2019.1602666
Min, C. (2017). The influence of social media on contemporary subcultural groups in China: The case of BL fandom. Sino-US English Teaching, 14(1), 25–29.
Mpinganjira, M. (2019). Willingness to reciprocate in virtual health communities: The role of social capital, gratitude and indebtedness. Service Business, 13(2), 269-287.
Nath, K., & Iswary, R. (2015). What comes after Web 3.0? Web 4.0 and the future. In Proceedings of the International Conference and Communication System (I3CS’15), Shillong, India (pp. 337-341). Cambridge, MA: Academic Press.
Oliver, M. B., & Nabi, R. L. (Eds.). (2009). The SAGE handbook of media processes and effects. Thousand Oaks, CA: SAGE.
Pearson, J. C., Carmon, A., Tobola, C., & Fowler, M. (2010). Motives for communication: Why the millennial generation uses electronic devices. Journal of the Communication, Speech & Theatre Association of North Dakota, 22(1), 45-55.
Pornsakulvanich, V. (2020). Personality traits and demographics influencing social networking site addiction. University of the Thai Chamber of Commerce Journal Humanities and Social Sciences, 40(1), 1-17.
Preece, J. (2001). Sociability and usability in online communities: Determining and measuring success. Behaviour & Information Technology, 20(5), 347-356.
Putri, B. M. S., & Yatim, D. I. (2019). Parasocial interaction among young female devotees of Korean dramas. ANIMA Indonesian Psychological Journal, 34(4), 188-197.
Reilly, A. (2018). An investigation of principal's perceptions about the use of social media to build trust, transparency, and a greater sense of community. Thousand Oaks, CA: SAGE.
Reisenwitz, T. H., & Iyer, R. (2009). Differences in generation x and generation y: Implications for the organization and marketers. Marketing Management Journal, 19(2), 91-103.
Richards, M. N., & Calvert, S. L. (2016). Parent versus child report of young children’s parasocial relationships in the United States. Journal of Children and Media, 10(4), 462–480.
Rosaen, S. F., & Dibble, J. L. (2008). Investigating the relationships among child's age, parasocial interactions, and the social realism of favorite television characters. Communication Research Reports, 25(2), 145-154.
Rothaermel, F. T., & Sugiyama, S. (2001). Virtual internet communities and commercial success: Individual and community-level theory grounded in the atypical case of Time-Zone.Com. Journal of Management 27(3), 297–312.
Rubin, A. M. (2009) The uses-and-gratifications perspective on media effects. In J. Bryant & M. B. Oliver (Eds.), Media effects: Advances in theory and research (3rd ed., pp. 181-200). New York, NY: Routledge.
Rubin, A. M., & Perse, E. M. (1987). Audience activity and soap opera involvement a uses and effects investigation. Human Communication Research, 14(2), 246-268.
Rubin, A. M., & Step, M. M. (2000). Impact of motivation, attraction, and parasocial interaction on talk radio listening. Journal of Broadcasting & Electronic Media, 44(4), 635-654.
Rubin, A. M., & Windahl, S. (1986). The uses and dependency model of mass communication. Critical Studies in Media Communication, 3(2), 184-199.
Rubin, A. M., Perse, E. M., & Powell, R. A. (1985). Loneliness, parasocial interaction, and local television news viewing. Human Communication Research, 12(2), 155-180.
Sakib, M. N., Zolfagharian, M., & Yazdanparast, A. (2019). Does parasocial interaction with weight loss bloggers affect compliance? The role of vlogger characteristics, consumer readiness, and health consciousness. Journal of Retailing and Consumer Services, 52. doi:10.1016/j.jretconser.2019.01.002
Sarason, S. B. (1974). The psychological sense of community: Prospects for a community psychology. Oxford, England: Jossey-Bass.
Tonteri, L., Kosonen, M., Ellonen, H. K., & Tarkiainen, A. (2011). Antecedents of an experienced sense of virtual community. Computers in Human Behavior, 27(6), 2215-2223.
Vohra, A., & Bhardwaj, N. (2019). Exploring active participation in virtual communities and the role of community benefits: An empirical study of university students in India. Global Business Review, 20(2), 515-528.
Wiedmer, T. (2015). Generations do differ: Best practices in leading traditionalists, boomers, and generations X, Y, and Z. Delta Kappa Gamma Bulletin, 82(1), 51-58.
Zaheer, L. (2019). Parasocial Interaction and Television Viewers in Pakistan. Journal of Behavioural Sciences, 29(1), 39-52.
Zhang, Z. (2019). Sustained participation in virtual communities from a self-determination perspective. Sustainability, 11(23), 6547.
Zhong, Y. Y. (2015). Developing a parasocial relationship with hotel brands on Facebook: Will millennials differ from GenXers? (Unpublished doctoral dissertation). University of Nevada.
