The Influence of Parasocial Interaction on Sense of Virtual Community of Chinese Series’ Fans

Main Article Content

Pathaya Ruangroengkulrit
Vikanda Pornsakulvanich

Abstract

The goal of this research was to study the effect of generation on the level of parasocial
interaction between series fans and to forecast the influence of parasocial interaction (PSI) and the
Internet media usage on Sense of Virtual Community (SOVC) in the context of Chinese series fans,
using quantitative research on the structure of uses and gratifications theory. An online survey was
performed to gather data from 505 participants who were fans of Chinese series in Thailand. The
findings revealed that Gen Y fans had a higher PSI degree than Gen X fans. It was also positively
projected that PSI would affect both the level of Internet media use in watching Chinese series
and the level of participation in virtual communities. Chinese series fans with a higher degree of
PSI will use Internet media more often to watch Chinese series, participate in virtual communities,
and spend more time watching series overall. Finally, it was also confidently expected that the
frequency of internet media use to watch the series and the frequency and time taken to participate
in virtual communities increased the degree of SOVC. This study has shown that the effect of PSI
on online media use for a particular intent has contributed to the development of a strong virtual
culture that can be used for social benefits, such as the creation of virtual communities for social
support, and can be used for marketing advantages, including developing brand communities that
can achieve a distributed target groups and increase brand loyalty.

Article Details

How to Cite
Ruangroengkulrit, P. ., & Pornsakulvanich, V. . (2021). The Influence of Parasocial Interaction on Sense of Virtual Community of Chinese Series’ Fans. University of the Thai Chamber of Commerce Journal Humanities and Social Sciences, 41(2), 68–86. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/utccjournalhs/article/view/244065
Section
Research Articles

References

กรมการปกครอง. (2561). สถิติจำนวนจำนวนประชากรแยกรายอายุทั่วประเทศ เดือนธันวาคม พ.ศ. 2561.

สืบค้นเมื่อ 20 เมษายน 2562, จาก http://stat.dopa.go.th/stat/statnew/upstat_age.php

เณริศา ชัยศุภมงคลลาภ. (2563). ความสำเร็จของละครโทรทัศน์ กับการสร้างปฏิสัมพันธ์ทางสังคมกึ่งความจริง

กรณีศึกษาละครโทรทัศน์บุพเพสันนิวาส. วารสารนิเทศศาสตร์ธุรกิจบัณฑิตย์, 14(1), 158-199.

ประภารัตน์ วิเศษวงศ์ชัย. (2563). Digital Report 2020 จาก We Are Social – COVID19 ทำคนออนไลน์

เปลี่ยนไปยังไง. สืบค้นเมื่อ 23 พฤษภาคม 2563, จาก https://www.everydaymarketing.co/

update-news/digital-report-2020-from-we-are-social-covid19/

ปริญชาติ จรุงจิตรประชารมย์. (2553). การสื่อสารปฏิสัมพันธ์ทางสังคมกึ่งความจริง และการเรียนรู้ค่านิยม

ส่งเสริมสังคม จากภาพยนตร์การ์ตูนญี่ปุ่นชุดมาสค์ไรเดอร์ ของกลุ่มแฟนคลับ (วิทยานิพนธ์ปริญญา

มหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.

พรไพลิน จุลพันธ์. (2562, 24 มกราคม). ‘เอ็มวีทีวี’ ลุยศึก OTT ผุด ‘เอ็มวีฮับ’ ทวงกระแสหนังจีน. กรุงเทพ

ธุรกิจ, น. 26.

พิริยะ เงินศรีสุข. (2563). การสื่อสารการตลาดดิจิทัล สำหรับนักท่องเที่ยวกลุ่มเจเนอเรชั่น ซี. วารสาร

สหวิทยาการ มนุษยศาสตร์ และสังคมศาสตร์, 3(2), 298-310.

พีรภา สุวรรณโชติ. (2551). การสื่อสารปฏิสัมพันธ์ทางสังคมกึ่งความจริง และการเรียนรู้คุณค่าทางบวกจาก

ศิลปินนักร้องเกาหลีของกลุ่มแฟนคลับ (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์

มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.

พีรวัส ทันอินทรอาจ. (2562). อิทธิพลของความมั่นใจในคุณลักษณะความประทับใจในตัวละครในจักรวาล

ภาพยนตร์มาร์เวลต่อการปฏิสัมพันธ์กึ่งสังคม. วารสารวารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย

มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 39(4), 134-150.

มารยาท โยทองยศ, และปราณี สวัสดิสรรพ์. (ม.ป.ป.). การกำหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่างเพื่อการวิจัย. สืบค้น

เมื่อ 25 กรกฎาคม 2562, จาก http://www.fsh.mi.th/km/wp-content/uploads/2014/04/resch.pdf

วิกานดา พรสกุลวานิช. (2562). สื่อใหม่และการจัดการการสื่อสาร (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัย

ธรรมศาสตร์.

WeTV ก้าวใหม่เทนเซ็นต์ ปลุกตลาดสตรีมมิ่งเดือด. (2562, 4-7 เมษายน). ประชาชาติธุรกิจ, น. 20.

WeTV ลุยผนึกพาร์ตเนอร์ไทย ปั้นคอนเทนต์เบียดขึ้น Top3. (2562, 20-23 มิถุนายน). ประชาชาติธุรกิจ, น. 20.

ไวรัสโคโรนา กระทบงานบันเทิง ยกเลิกจัดแฟนมีตติ้งศิลปินจีนในไทย. (2563, 30 มกราคม). Voice

Online. สืบค้นจาก https://www.voicetv.co.th/read/PK--HUhoN

Burrows, R., Nettleton, S., Pleace, N., Loader, B., & Muncer, S. (2000). Virtual community care?

Social policy and the emergence of computer mediated social support. Information,

Communication & Society, 3(1), 95-121.

Buszman K. (2019). Social support in a changing world - The importance of online support

groups for people suffering from eating disorders. In Scientific Papers of Silesian University

of Technology: Organization & Management Series, no.141 (pp. 33-50). Retrieved from

http://hdl.handle.net/20.500.12128/14115

Chipuer, H. M., & Pretty, G. M. (1999). A review of the sense of community index: Current uses,

factor structure, reliability, and further development. Journal of Community Psychology,

(6), 643-658.

Chouchani, N., & Abed, M. (2020). Online social network analysis: Detection of communities of

interest. Journal of Intelligent Information Systems, 54(1), 5-21.

Gurău, C. (2012). A life-stage analysis of consumer loyalty profile: comparing Generation X and

Millennial consumers. Journal of consumer Marketing, 29(2), 103-113. doi: 10.1108/

Han, G. Y., & Jo, S. C. (2019). The influence of Korea’s national image on intention to use Korean

wave contents and mediating effect of the Korean wave fandom identification: Focusing

on Asian consumers. The Journal of the Korea Contents Association, 19(5), 296-305.

Horton, D., & Wohl, R. (1956). Mass communication and para-social interaction: Observations on

intimacy at a distance. Psychiatry, 19(3), 215-229.

Ingram, J., & Luckett, Z. (2019). My friend Harry’sa wizard: Predicting parasocial interaction with

characters from fiction. Psychology of Popular Media Culture, 8(2), 148-158.

Jeong, H., & Park, H. S. (2015). The effect of parasocial interaction on intention to register as

organ donors through entertainment-education programs in Korea. Asia Pacific Journal of

Public Health, 27(2), NP2040-NP2048.

Katz, E., Blumler, J. G., & Gurevitch, M. (1973). Uses and gratifications research. The Public Opinion

Quarterly, 37(4), 509-523.

Kaur, H., Paruthi, M., Islam, J., & Hollebeek, L. D. (2020). The role of brand community identification

and reward on consumer brand engagement and brand loyalty in virtual brand communities.

Telematics and Informatics, 46, 101321. doi: 10.1016/j.tele.2019.101321

Koh, J., Kim, Y. G., & Kim, Y. G. (2003). Sense of virtual community: A conceptual framework and

empirical validation. International journal of electronic commerce, 8(2), 75-94.

Lee, C. S. (2018). Soft power made in China. New York, NY: Springer.

Li, R. Y., & Lin, S. (2018). Stages of concern and parasocial interaction: Perception, attitude, and

adoption of social media. In 2018 1st IEEE International Conference on Knowledge

Innovation and Invention (ICKII) (pp. 362-364). New York, NY: IEEE. Retrieved from doi: 10.1109/ICKII.2018.8569132

Mannheim, K. (1952).The problem of generations. In K. Mannheim essays in the sociology of

knowledge (pp. 276-320). London, England: Routledge & Keegan Paul.

McMillan, D. W. (1996). Sense of community. Journal of community psychology, 24(4), 315-325.

McMillan, D. W., & Chavis, D. M. (1986). Sense of community: A definition and theory. Journal of

community psychology, 14(1), 6-23.

Micheli, M., Redmiles, E. M., & Hargittai, E. (2020). Help wanted: Young adults’ sources of support

for questions about digital media. Information, Communication & Society, 23(11),

-1672. doi: 10.1080/1369118X.2019.1602666

Min, C. (2017). The influence of social media on contemporary subcultural groups in China:

The case of BL fandom. Sino-US English Teaching, 14(1), 25-29.

Mpinganjira, M. (2019). Willingness to reciprocate in virtual health communities: The role of social

capital, gratitude and indebtedness. Service Business, 13(2), 269-287.

Nath, K., & Iswary, R. (2015). What comes after Web 3.0? Web 4.0 and the future. In Proceedings

of the International Conference and Communication System (I3CS’15), Shillong, India

(pp. 337-341). Cambridge, MA: Academic Press.

Pearson, J. C., Carmon, A., Tobola, C., & Fowler, M. (2010). Motives for communication: Why the

millennial generation uses electronic devices. Journal of the Communication, Speech &

Theatre Association of North Dakota, 22(1), 45-55.

Pornsakulvanich, V. (2020). Personality traits and demographics influencing social networking

site addiction. University of the Thai Chamber of Commerce Journal Humanities and Social

Sciences, 40(1), 1-17.

Preece, J. (2001). Sociability and usability in online communities: Determining and measuring

success. Behaviour & Information Technology, 20(5), 347-356.

Putri, B. M. S., & Yatim, D. I. (2019). Parasocial interaction among young female devotees of

Korean dramas. ANIMA Indonesian Psychological Journal, 34(4), 188-197.

Reilly, A. (2018). An investigation of principal’s perceptions about the use of social media to

build trust, transparency, and a greater sense of community. Thousand Oaks, CA: SAGE.

Reisenwitz, T. H., & Iyer, R. (2009). Differences in generation x and generation y: Implications for

the organization and marketers. Marketing Management Journal, 19(2), 91-103.

Richards, M. N., & Calvert, S. L. (2016). Parent versus child report of young children’s parasocial

relationships in the United States. Journal of Children and Media, 10(4), 462-480.

Rosaen, S. F., & Dibble, J. L. (2008). Investigating the relationships among child’s age, parasocial

interactions, and the social realism of favorite television characters. Communication

Research Reports, 25(2), 145-154.

Rothaermel, F. T., & Sugiyama, S. (2001). Virtual internet communities and commercial success:

Individual and community-level theory grounded in the atypical case of Time-Zone.Com.

Journal of Management 27(3), 297-312.

Rubin, A. M., & Step, M. M. (2000). Impact of motivation, attraction, and parasocial interaction on

talk radio listening. Journal of Broadcasting & Electronic Media, 44(4), 635-654.

Rubin, A. M., & Windahl, S. (1986). The uses and dependency model of mass communication.

Critical Studies in Media Communication, 3(2), 184-199.

Tonteri, L., Kosonen, M., Ellonen, H. K., & Tarkiainen, A. (2011). Antecedents of an experienced

sense of virtual community. Computers in Human Behavior, 27(6), 2215-2223.

Vohra, A., & Bhardwaj, N. (2019). Exploring active participation in virtual communities and

the role of community benefits: An empirical study of university students in India. Global

Business Review, 20(2), 515-528.

Wiedmer, T. (2015). Generations do differ: Best practices in leading traditionalists, boomers,

and generations X, Y, and Z. Delta Kappa Gamma Bulletin, 82(1), 51-58.

Zaheer, L. (2019). Parasocial Interaction and Television Viewers in Pakistan. Journal of Behavioural

Sciences, 29(1), 39-52.

Zhang, Z. (2019). Sustained participation in virtual communities from a self-determination

perspective. Sustainability, 11(23), 6547.

Zhong, Y. Y. (2015). Developing a parasocial relationship with hotel brands on Facebook:

Will millennials differ from GenXers? (Unpublished doctoral dissertation). University of

Nevada.